همفکران و طرفداران نمایندگان مورد نظر از روز اول نخواستند اتهامِ سرپیچی از توصیه‌های داهیانه رهبر معظم انقلاب را به خود بپذیرند و هر کدام، در خور ذهن خود توجیهی آوردند اما هیچ کدام افکار عمومی را قانع نکرد چون سخنان رهبری هم تازه بود و به سه ماه قبل برمی‌گشت و هم در آستانه […]
همفکران و طرفداران نمایندگان مورد نظر از روز اول نخواستند اتهامِ سرپیچی از توصیه‌های داهیانه رهبر معظم انقلاب را به خود بپذیرند و هر کدام، در خور ذهن خود توجیهی آوردند اما هیچ کدام افکار عمومی را قانع نکرد چون سخنان رهبری هم تازه بود و به سه ماه قبل برمی‌گشت و هم در آستانه انتخابات ریاست جمهوری طرح شده بود و ناظر به شکل‌گیری دولت سیزدهم بود که نصیب آیت الله رییسی شد.
رهبر معظم انقلاب اسلامی (پنجشنبه ششم خرداد ماه ۱۴۰۰) در دیدار تصویری با رییس و نمایندگان مجلس شورای اسلامی دوره یازدهم در سخنان مهمی به مقوله انتخابات ۲۸ خرداد پرداختند و ضمن تأکید بر نکات مهم، نمایندگان مجلس را از تلاش برای رسیدن به منصب وزارت یا پست‌های اجرایی پرهیز دادند.
سخنان رهبری مانند همیشه واضح، کوتاه و گویا بود اما برخی نمایندگان تمایلی به توجه به توصیه رهبر معظم انقلاب نداشتند و از مجلس رفتند و به دولت پیوستند و همین موضوع، باب انتقاد به آنان را باز کرد.
امروز این نمایندگان به جای اینکه در نهایت تواضع کوتاهی خود را بپذیرند و اعتراف کنند که توصیه ولی امر مسلمین از سوی کسانی نادیده گرفته شد که دیگران و به‌ویژه مخالفان سیاسی‌شان همواره به دلیل عدم التزام به ولایت فقیه سرزنش شدند، شروع به توجیه و استدلال کردند تا گردن خود را از این انتقاد رها کنند و آخرین نمونه این توجیه به نماینده چابهار برمی‌گردد که روز گذشته گفت: فرمایش رهبری، مطلق نبود.
معین الدین سعیدی نماینده مردم چابهار در مجلس شورای اسلامی در گفتوگو با خبرنگار «انتخاب» درباره حضور برخی نمایندگان در دولت باوجود توصیه رهبری گفت: حضرت آقا چهار توصیه به مجلس شورای اسلامی داشتند که هم در نقطه آغازین کار و هم در سالگرد به نمایندگان مجلس متذکّر شدند، مشخصاً هم نگاه ایشان این بود که حرکت انقلابی و خردمندانه، تلاش بی‌وقفه و در کنار آن کارآمدی و مردمی بودن باشد.
وی افزود: در کنار اینها در فرمایشاتی که داشتند فرمودند به نوعی صندلی نمایندگی مردم تبدیل به سکوی پرش به نقاط دیگر نباشد و اگر به بنده چنین پیشنهادی می‌شد مطلقا قبول نمی‌کردم ولیکن ایشان موضوع را به عنوان یک موضوع مطلق مطرح نکردند که کسی از مجلس به دولت نرود.
درخصوص این سخنان نماینده مجلس از خود رهبری دلیل می‌آوریم که بارها تصریح کردند که نظرشان را صریح می‌گویند ازجمله در دیدار با دانشجویان در یازدهمین روز از ماه مبارک رمضان در ۳۱ مرداد سال ۸۹ گفتند: نظرات و مواضع رهبری همینی است که صریحاً اعلام می‌شود؛ همینی است که من صریحاً اعلام می‌کنم.
اگر این سخن رهبری را در کنار پرهیز از ترک کرسی نمایندگی برای رفتن به وزارت در کنار هم بگذاریم، متوجه می‌شویم که نماینده محترم «در برابر نص، اجتهاد» می‌کند و حکم صریح و مطلق رهبری را چون برابر با ادعاهایش نیست، به این تفسیر کرده که مطلق نیست.
باور ما این است که برخی شخصیت‌های اصولگرا، به دلیل انتفاع مادی و بهره‌های دنیایی که می‌برند اصولگرا هستند و اگر این منافع مادی از آنان گرفته شود، برای‌شان گفتمان اصولگرایی چندان اررزش و اهمیتی ندارد و درخصوص عمل به توصیه‌ها و سخنان رهبری نیز تا جایی پیش می‌روند که بُردِ تبلیغاتی یا آورده‌ای مادی برای آنان داشته باشد و به بیان دیگر، سقف شریعت خود را بر ستون سیاست با گرایش اصولگرایی زدند و در خصوص اقدام این سه نماینده مجلس یازدهم و بی‌توجهی آنان به توصیه صریح و مطلق رهبری نیز چیزی جز این نمی‌توان گفت اما آنچه که بیش از هر چیزی جای تعجب است این است که تلاش دارند با کمک از همکاران خود سخنان صریح و مطلق رهبر معظم انقلاب را به امری غیرمطلق تقلیل دهند.
