سرویس سیاسی جمله، «کارگران» در جامعه ما که کشوری درحال توسعه به شمار می‌رویم، تقریباً در همه حوزه‌ها و حیطه‌ها حضور و نقشی مهم و محوری در سرعت ماشین توسعه دارند اما مانند برخی دیگر از مشاغل، به اندازه تلاش و زحمتی که می‌کشند قدر نمی‌بینند و بر صدر نمی‌نشینند و به اندازه اهمیتی که دارند به آنان نگریسته نمی‌شود و حتی برخی مطالبات معمولی آنان نیز انکار می‌شود و یکی از دلایل اعتراضات و اعتصابات کارگری همین است که مطالبات به‌حق این قشر انکار می‌شود یا مورد بی‌توجهی برخی مدیران مدعی قرار می‌گیرد.
همواره و در پایان سال، موضوع تعیین نرخ دستمزد کارگران به موضوعی پرچالش تبدیل می‌شود که نه دولت و نه مجلس تمایلی ندارند به آن ورودی شفاف داشته باشند و در نهایت این موضوع نیز توسط کارفرمایان نهایی می‌شود.
البته لازم است تأکید کنیم جامعه شریف کارفرمایان نیز با مشکلات مختلفی دست به گریبان هستند اما این مشکلات نباید دستاویز و بهانه‌ای شود تا حق و حقوق قانونی کارگران شریف، نادیده گرفته شود و آنان سرخورده و ناامید شوند.
رهبر معظم انقلاب اسلامی دو روز قبل در دیدار هزاران نفر از کارگران، با بیان نقش کلیدی جامعه کارگری در جهش تولید و بهبود وضع اقتصادی کشور، به تبیین وظایف مسئولان برای حل مشکلات قشرِ قانع و نجیب کارگر پرداختند و گفتند: حال خوب جامعه کارگری، حال ملت را هم خوب خواهد کرد.
نکته تأسف‌آور این است که مدیران دستگاه‌های دولتی و نمایندگان مجلس شورای اسلامی در سال‌های اخیر در عمل توجهی به مطالبات برحق قشر شریف کارگران نداشتند و تنها در مقام حرف و سخن، از حق و حقوق آنان دفاع کردند و نه بیشتر.طی چهار ساله اخیر هم کارگران در فشار شکننده تورم از یکسو، کاهش حقوق و دستمزد از دیگر سو و فشارهای ناشی از ورشکستگی واحدهای تولیدی و رانده‌شدن به سمت بیکاری قرار داشتند اما دولت و نمایندگان مجلس نیز کمترین حمایتی از آنان به عمل نیاوردند.
در دوماهه پایان سال گذشته نیز موضوع افزایش سن بازنشستگی تا سقف سی و پنج سال فعالیت و همچنین تعیین حداقل حقوق و دستمزد کارگران، آب پاکی بود بر دستان قشر کارگر و خانواده‌های آنان.
دولت‌مردان لازم است بدانند کارگران عموماً زیر خط فقر هستند و برای تأمین مایحتاج معمولی یک زندگی سالم، با چالش مواجهند و در چنین شرایطی دولت وظیفه دارد با همفکری مجلس و قانون‌گذاری، برای حمایت از آنان گام بردارد و کاری بکند.
اگر برای این قشر که در تسریع فرایند توسعه، نقشی محوری دارند کاری انجام نشود به‌زودی شاهد خواهیم بود جوانان و نسل جدید به سمت مشاغل کارگری نمی‌روند و بسیاری از کارگران باسابقه و بازنشسته نیز از چرخه فعالیت خارج می‌شوند ضمن اینکه شاهد مهاجرت برخی کارگران ماهر و نیمه‌ماهر هستیم و نتیجه این وضعیت، این خواهد شد که واحدهای صنعتی برای ادامه تولید، با کمبود کارگر مواجه خواهند شد.
این مشکل هم‌اکنون مبتلابه برخی واحدهای صنعتی و تولیدی در برخی استانها است و صدای اعتراض کارفرمایان نسبت به این کمبود، در مقاطع مختلف به گوش مسئولان رسیده است و این افراد گفتند ناچار هستند برای ادامه فعالیت خود از کارگران غیرمجاز و اتباع خارجه کمک بگیرند و این رویه هم در درازمدت، تبعات ویرانگری به دنبال خواهد داشت و به تولید ملی آسیب می‌زند.
برای ترغیب جوانان به مهارت‌آموزی و رفتن به این سمت، قبل از هر چیزی، لازم است شأن و ارزش کارگران فعلی و فعالان در کارگاه‌های تولیدی و خدماتی را حفظ کنیم تا نوجوانان و جوانان از این شغل، گریزان نشوند و جای نیروهای کاری که فردا، به صف بازنشستگاه خواهند پیوست، نیروی کار جدی تربیت کرده باشیم.
نکته بسیار مهم بعدی این است که دولت سیزدهم بر تشکیل خانواده و فرزندآوری تأکید دارد اما گویا متوجه نیست که اگر جوانان و کارگران از زندگی امروز خود، ناخرسند باشند، نه به سمت ازدواج خواهند رفت و نه پس از ازدواج به بیش از یک یا دو فرزند و دولت باید بداند در حوزه جمعیت، اقدامات و کارهایی که در دست دارد، عکسِ جهت شعارها و ایده‌آل‌های ذهنی‌اش است و بدیهی است بسیار بعید است به چشم‌اندازهای ترسیمی در این بخش برسد.
نکته آخر این است که وضعیت معیشتی کارگران موجب بروز انواع آسیب‌ها شده است و این آسیب‌ها نیز تا تعیین تکلیف نشدن وضعیت اقتصادی خانواده‌ها، مرتفع نخواهد شد و دولت و مجلس لازم است هم در مهار تورم و رکود، گام‌های درستی بردارند و هم در اعطای بسته‌های حمایتی ویژه و مستمر به کارگران کوشا باشند تا کارگران شریف احساس نکنند دوزخیان
روی زمین هستند.
