معاون میراثفرهنگی، اعتراض رسمی ایران را نسبت به پیشنهاد ترکیه برای ثبت پرونده «خوشنویسی اسلامی» در اجلاس سال ٢٠٢١ به یونسکو ارائه داد. محمدحسن طالبیان، گفت: همانطور که پیشتر اعلام شده بود، برای سال ٢٠٢٠ پروندهای با عنوان خوشنویسی از سوی ترکیه مطرح نبود، اما بنا بر اطلاع واصله اخیر، ترکیه پروندهای را […]
معاون میراثفرهنگی، اعتراض رسمی ایران را نسبت به پیشنهاد ترکیه برای ثبت پرونده «خوشنویسی اسلامی» در اجلاس سال ٢٠٢١ به یونسکو ارائه داد. محمدحسن طالبیان، گفت: همانطور که پیشتر اعلام شده بود، برای سال ٢٠٢٠ پروندهای با عنوان خوشنویسی از سوی ترکیه مطرح نبود، اما بنا بر اطلاع واصله اخیر، ترکیه پروندهای را با عنوانخوشنویسی اسلامی برای سال ٢٠٢١ به یونسکو ارائه داده که این امر مورد اعتراض ایران قرار گرفته است. طالبیان بیان داشت: عنوان پرونده پیشنهادی ترکیه برای خوشنویسی، دارای صفت اسلامی است که این امر مورد اعتراض رسمی ایران قرار گرفته است. چراکه صفت اسلامی نمیتواند محدود به ترکیه باشد، فارغ از آنکه منشأ خوشنویسی اسلامی را باید در ایران جست. او تاکید و یادآوری کرد: ایران نیز برای سال ٢٠٢١، پرونده خوشنویسی خود را در چهارچوب فهرست اقدامات خوب پاسداری برای یونسکو ارسال کرده است. معاون میراثفرهنگی کشور گفت: ثبت خوشنویسی از سوی کشورهای مختلف قبلا نیز صورت گرفته است؛ مثلا چین خوشنویسی چینی را در سال ٢٠٠٩ ثبت کرده و کشورهای عربی نیز برای سال ٢٠٢١، پروندهای را با عنوان خوشنویسی عربی برای یونسکو ارسال کردهاند. چراکه طبق مفاد کنوانسیون مذکور، ثبت یک عنصر فرهنگی انحصار و مالکیت ایجاد نمیکند، اما اعتراض ما به پرونده خوشنویسی اسلامی ایرادی فنی است، به این معنا که صفت اسلامی اشاره به گسترهای بیش از محدوده ترکیه دارد و ترکیه نمیتواند از این عنوان برای پرونده خوشنویسی این کشور بهره ببرد.
تبریز قدیم
زمان در گذر است. شهرها در گذر زمان هر روز و هر سال به نسبت گذشته تغییرات بسیاری میکنند. تغییرات شهرها همچون ایام کودکیهامان که رسیدن به سن جوانی و میانسالی و حتی پیری در نظرهامان به اندازهی برهم بستن چشمی در لحظهای میماند، ناباورانه است. روزهای قدیم، خانههای شهرها جلوههای معماری فاخر شرقی و ایرانی داشتند. ساختمانها بلند و برجها هنوز ساخته نشده بودند. شهر تبریز یکی از قدیمیترین شهرهای ایران است که در گذشته دروازهی شرق به غرب محسوب میشد. این شهر مانند بسیاری از شهرهای بزرگ ایران همسوی چرخهای مدرنیته در حال تغییر چهره در بافت قدیمی بوده است. هشتیها و سردرهای سنگی با طاق ضربیها و درهای چوبی و کوبههای قدیمی، ستونها و سرستونهای سنگی جای خود را با نماهای رومی، هویتی با رنگ و فرهنگ غریب و نا آشنا و ساختمانهای عموما شبیه به هم عوض کردهاند.