سرویس سیاسی جمله ، مردم در دموکراسی‌های غیرمستقیم و انتخاباتی که امروز در غالب کشورهای دنیا، مرسوم شده است، مدیران و نمایندگانی را انتخاب می‌کنند و آنان به حقوق و مزایای و امکاناتی دست پیدا می‌کنند تا درعوض برای حل مشکلات جامعه در حوزه‌های مختلف راهکار پیدا کنند و هرچه این مشکلات به رفاه و سلامت شهروندان عادی بیشتر مربوط باشد، عزم و تلاش مدیران و نمایندگان برای تدبیر آن بیشتر می‌شود.
همچنین برای مردم در غالب دموکراسی‌های غیرمستقیم و انتخاباتی، مکانیسم‌هایی طراحی شد تا بتوانند اعتراض کنند و به شیوه‌های مدنی و خشونت‌پرهیز بر بی‌عملی و ناکارآمدی مدیران انتقاد کنند و بر سر آنان فریاد بکشند.
افزون بر آن در همه کشورهای توسعه‌یافته و درحال توسعه، حوزه‌هایی چون محیطزیست و سلامت عمومی برای افکار عمومی مهم است و مسیرهای فرار مدیران و مسئولان از پاسخگویی و شانه از مسئولیت خالی کردن در این حوزه‌ها بسته شده است و اگر مدیر یا نماینده‌ای نتواند کاری کند و افکار عمومی را قانع سازد، باید استعفا دهد.
در کشور ما که نوعی دموکراسی غیرمستقیم است و عمده مسئولیت‌ها با رأی‌گیری مردم تعیین تکلیف می‌شود ماجرا کاملاً برعکس است و مدیران انتخاب می‌شوند و بر کرسی‌ها قرار می‌گیرند و در نهایت برای وظایف و تکالیف اصلی و ضروری خود اظهار عجز و مردم را توصیه به صبر و شکیبایی می‌کنند.
آلودگی هوا در بسیاری از کلان‌شهرها و همچنین شهرهای فاقد صنایع آلاینده و نیروگاه آن هم در پاییز و زمستان به معضلی هم برای محیطزیست و هم برای سلامت عمومی شهروندان تبدیل شده است و برابر برخی آمار میزان مرگ و میر در اثر آلودگی هوا هر سال نسبت به سال قبل افزایش می‌یابد.
هم مشکل روشن است و هم راه‌حل شناخته شده است به این بیان که هر چه که موجب افزایش آلودگی هوا می‌شود باید با آن مقابله کرد و همه مدیران و کارشناسان می‌دانند که همه مدیران و کارشناسان می‌دانند که «مازوت‌بی‌کیفیت داخلی»، «بنزین بی‌کیفیت داخلی» و «خودورهای بی‌کیفیت داخلی که فرسوده شدند» سه متهم اصلی است اما هیچ عزم و همتی در مسئولان برای برخورد با عاملان و حل مشکل وجود ندارد
مردم و شهروندان مظلوم در میانه این بی‌کفایتی هم در زمین ناچار به جنگ و نبرد با انواع آلودگی هستند و برای هوا و نفس کشیدن ناچار به جنگ و نبرد هستند و مسئولان در نهایت آرامش به نشانه تسلیم دست خود را بالا می‌برند و از مردم می‌خواهند شرایط را تحمل کنند.
اگر قرار بود مدیران و دولت‌مردانی انتخاب شوند که برای مشکلات مهمی که به حوزه سلامت عمومی مربوط است گامی بر ندارند و کاری نکنند، چرا انتخاب شدند و چرا و با کدام جواز شرعی از حقوق و امکانات مدیریتی خود استفاده می‌کنند ؟
سه روز قبل «علی سلاجقه» رییس سازمان حفاظت محیطزیست درباره آلودگی هوا گفت: روی‌مان نمی‌شود با مردم صحبت کنیم و باید دستگاه‌ها را مکلّف کنیم که اتفاقات خوبی برای کنترل آلودگی هوا بیفتد و کاری در عمل انجام شود و این‌قدر برای مردم کلمات تکراری نگوییم.
علی سلاجقه تاکید کرد: مردم از دولت انتظار دارند و خوشبختانه خیلی از مشکلات آنها دارد حل می‌شود اما درخصوص آلودگی هوا مردم بدانند ما هم از آلودگی هوا خسته شدیم، ما هم فرزند داریم و خانواده‌مان در همین شهر زندگی می‌کنند.
رییس سازمان حفاظت محیطزیست گفت: سوخت باید با کیفیت مناسب باشد و اسقاط وسایل نقلیه فرسوده بیشترین ضریب تاثیر را در آلودگی هوا دارد.
به عبارت روشن معاون رییس‌جمهوری به‌عنوان فردی مطلع ادعا کرد که حوزه خودروهای فرسوده و بنزین بی‌کیفیت نقش مهمی در آلودگی هوا دارند ولی دولت متبوعش هیچ عزم و اراده‌ای برای ارتقای کیفیت بنزین تولید داخل ندارد و طرح جمع‌آوری خودروهای فرسوده نیز از بیش از دو دهه قبل همچنان «نیم‌بسمل» به حال خود رها
شده است.
«مهدی بابایی» عضو شورای شهر تهران نیز ضمن اذعان به آلودگی هوا گفت: باید امسال هم مشکل آلودگی هوا را تحمل کرد!
وی با اشاره به اینکه در شهرهایی که مازوت نمی‌سوزانند هم آلودگی وجود دارد گفت: کسی نمی‌تواند خطرات آلودگی برای سلامت شهروندان را نمی‌تواند انکار کند.
عضو شورای شهر تهران ادامه داد: ما یک سری عقب‌ماندگی قدیمی داریم که امروز بروز و ظهور آن را شاهد هستیم و آلودگی کاری نیست که با یک برنامه کوتاه‌مدت آن را رفع کرد.
وی گفت: من خیلی برنامه کوتاه مدتی را نمی‌توانم برای آلودگی هوا متصور باشم و به هر حال باید امسال هم این مشکل را تحمل کرد تا قسمتی از ورق توسعه حمل و نقل عمومی را عملیاتی کنیم.
این دو اظهارنظر نشانه مشتی نمونه خروار از مدیرانی است که صادقانه اعتراف می‌کنند هیچ کارآیی ندارند و مشکلات را از زمانی که کوچک است رها کردند تا به حد و اندازه امروز برسد و امروز که این مشکل به یک معضل تبدیل شد که سلامت عمومی را تهدید می‌کند می‌گویند که مردم باید تحمل کنند.
بسیاری از مدیران و نمایندگان دیگر که اساساً آلودگی هوا را توطئه دشمن و نتیجه جنگ شناختی می‌دانند و تلاش دارند آن را از اساس منکر شوند.
مردم و شهروندان عادی مانند انسان‌هایی بی‌دفاع و دست و پا بسته در این شرایط نامناسب، ناچار هستند در دو تا سه شیفت کار کنند و در زمین و هوا برای زندگی بجنگند و بسیاری از آنان نیز در میانه کار، سلامت خود را از دست می‌دهند و در گوشه‌ای تنها می‌مانند و بدون حمایت خاصی از دولت جان می‌دهند و این غصه
هر روز ماست!
- نویسنده : ارسالی از سرویس سیاسی
