برجام‌ستیز و غرب‌پرهیز
برجام‌ستیز و غرب‌پرهیز
بیش از دو سال از آغاز به کار دولت سیزدهم و تحویل و تحول ساختار دیپلماسی از نیروهای دولت حسن روحانی به مدیران اصولگرا و انقلابی در دولت سیزدهم گذشت، مدیرانی که هرکدام سابقه پررنگی در برجام‌ستیزی و غرب‌پرهیزی دارند و در رأس همه «علی باقری کنی» قرار دارد که از تاریخ 8 آذرماه 1400 تا امروز، سرپرست تیم مذاکره‌کننده از سوی جمهوری اسلامی ایران با پنج به‌علاوه یک بوده است.

گروه سیاسی جمله – بیش از دو سال از آغاز به کار دولت سیزدهم و تحویل و تحول ساختار دیپلماسی از نیروهای دولت حسن روحانی به مدیران اصولگرا و انقلابی در دولت سیزدهم گذشت، مدیرانی که هرکدام سابقه پررنگی در برجام‌ستیزی و غرب‌پرهیزی دارند و در رأس همه «علی باقری کنی» قرار دارد که از تاریخ ۸ آذرماه ۱۴۰۰ تا امروز، سرپرست تیم مذاکره‌کننده از سوی جمهوری اسلامی ایران با پنج به‌علاوه یک بوده است.
علی باقری کنی چند ویژگی برجسته و مهم دارد ازجمله این‌که بسیار بسته و خاموش عمل می‌کند و با رسانه‌ها و خبرنگاران، ارتباطی ندارد و زمانی هم که مذاکرات برجامی در جریان بود، عمده اطلاعات از نماینده روسیه و طرف‌های غربی رسانه‌ای به بیرون داده می‌شد و وی همواره عادت داشت مخاطبان و افکار عمومی را در سکوت و بی‌خبری نگاه دارد.
ویژگی بعدی علی باقری کنی این است که اساساً باوری به مذاکره با غرب و تصویب برجام و تسهیل مسیرهای اقتصاد و معیشت مردم ندارد و در گذشته و قبل از آغاز به کار دولت سیزدهم نیز در سلوک سیاسی خود این موضوع را نشان داده بود.برای افرادی چون علی باقری کنی فشار معیشتی بر زندگی مردم امر مطلوبی است و چه بسا در میانه اوج فشار اقتصادی و اعتراض مردم مانند علی‌اکبر ولایتی بگویند مردم ایران ناشکر هستند در شرایطی که مردم یمن لُنگ می‌پوشند و نان خشک می‌خورند یا مانند روزنامه اصولگرا از دولت انتقاد کند که چرا به آرد و شکر یارانه می‌دهد آن هم در شرایطی که دیابت در کشور شیوع
پیدا کرده است.
مشکل امثال علی باقری کنی این است که بامردم صاف و یک‌رنگ نیستند و آنچه که در دل دارند را با افکار عمومی در میان نمی‌گذارند و در زبان، خود را اهل مذاکره با غرب و دفاع از مردم و تلاش برای رفع تحریم‌ها و ایجاد گشایش در زندگی شهروندان نشان می‌دهند اما در عمل هیچ گامی برای کاستن از بار مشکلات مردم بر نمی‌دارند و هیچ کاری نمی‌کنند و چه بسا به رفتن در مسیرهایی اصرار دارند که گلوی معیشت مردم را تنگ‌تر می‌گیرد.
طی چند ماهی که مذاکرات برجامی در گراند هتل وین در کشور اتریش برگزار می‌شد و علی باقری کنی به نمایندگی از جمهوری اسلامی ایران، دیپلمات ارشد این مذاکرات بود، هرگز نتوانست همدلی مردم را به دست بیاورد که در مأموریتی برای وطن حضور دارد و قرار است گامی برای حل مشکلات مردم بردارد.
از چند ماه پس از آغاز تجاوز روسیه به اوکراین در اسفند ۱۴۰۰ بود که درعمل مذاکرات بی‌مفهوم شد و ضمن این‌که روسیه چندین بار نشان داد تمایلی به ادامه مذاکرات و ایجاد توافق بین تهران و غرب ندارد، علی باقری کنی هم ثابت کرد که کاملاً سردرگم است و هیچ طرحی در دست ندارد و رفته‌رفته طرف‌های غربی نیز به این نتیجه رسیدند که علی باقری کنی خود را بسیار باهوش می‌داند در حالی‌که هیج باوری با غرب و مذاکره به آن ندارد، بر سر میز مذاکره حاضر می‌شود تا بتواند در انتهای کار، تاریخ و ساعت جلسه بعدی را برای نشست با طرف‌های غربی اعلام کند.
علی باقری کنی از این منظر بسیار شبیه به کسی بود که سیب‌زمینی پخته می‌خورد و از وی پرسیدند چرا سیب‌زمینی پخته می‌خوری پاسخ داد برای اینکه زنده بمانم، پرسیدند زنده بمانی که چه بشود گفت برای این‌که بتوانم باز هم سیب‌زمینی پخته بخورم.
امروز بیش از یک‌سال و چند ماه از انقضای گفت‌وگوهای برجامی گذشت و کسی در انتظار دود سفید از وین نیست و اقتصاد ایران نیز هنوز پس از جراحی بزرگ، در کما به‌سر می‌برد و افکار عمومی نیز علی باقری را با آمال و آرزوها و آرمان‌های خود تنها گذاشت تا این‌که روز گذشته در شبکه ایکس سابق توییتی زد و خبر از پیگیری گفت‌وگوهای برجامی داد.
معاون سیاسی وزارت خارجه جمهوری اسلامی ایران از دیدار و گفت‌وگو با «انریکه مورا» معاون مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا در ژنو سوئیس خبر داد.
باقری در حساب کاربری خود در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: یک گفت‌وگوی به‌موقع با انریکه مورا در ژنو در مورد موضوعات مختلف دوجانبه، و روندهای منطقه‌ای و بین‌المللی از جمله جنگ و نسل‌کشی در غزه، داشتم».
این دیپلمات ارشد ایرانی همچنین خبر داد «مذاکرات رفع تحریم به عنوان دستورکار ثابت تعاملات ما با اتحادیه نیز به بحث گذاشته شد».
البته نه روزنامه‌ها و خبرگزاری‌ها و نه فعالان رسانه در شبکه‌های مجازی اظهارات وی را جدی نگرفتند و تحلیلی بر آن نزدند و تنها به نقل توییت پرداختند چون همه می‌دانیم علی باقری کنی نه به مذاکره با غرب برای کاهش رنج و آلام مردم اعتقاد و باوری دارد و نه به برجام.
باقری و مورا در آبان‌ماه نیز با یکدیگر دیدار و درباره مسائل برجامی و منطقه‌ای گفت‌وگو کرده بودند اما اساساً این گفت‌وگوها در حاشیه و صرفاً جهت تشریفات انجام می‌شود و هیچ برنامه و دستورکاری ندارد چون علی باقری کنی به این مصدر گمارده شد تا نه مذاکره‌ای با غرب صورت بگیرد و نه برجامی امضا شود و از این منظر باید گفت وی موفق بود و مأموریت خود را به‌خوبی اجرا کرد.

  • نویسنده : ارسالی از سرویس سیاسی