همیشه قرار نیست طبخ و تهیه انواع غذاها بر اساس یکسری آموزش‌ها و یادگیری‌های قدیم باشد، دنیای آشپزی امروز دیگر به مثابه زمان قدیم نیست که یک خانم خانه‌دار از صبح علی الطلوع تا شب، یک غذا را به خاطر جا افتادن طبخ کند، امروزه با توجه به کمبود وقت و شرایط خاص […]
همیشه قرار نیست طبخ و تهیه انواع غذاها بر اساس یکسری آموزش‌ها و یادگیری‌های قدیم باشد، دنیای آشپزی امروز دیگر به مثابه زمان قدیم نیست که یک خانم خانه‌دار از صبح علی الطلوع تا شب، یک غذا را به خاطر جا افتادن طبخ کند، امروزه با توجه به کمبود وقت و شرایط خاص زندگی و مهمتر از همه شاغل شدن بسیاری از خانم‌ها و حفظ شدن ارزش غذایی و سلامت آن، می‌توان با آموزش و یادگیری و خلاقیت، غذاهایی را پخت که در مدت زمان کوتاهی با حفظ ارزش غذایی آماده می‌شوند. خانم ناهید تورانی، کارشناس آشپزی از جمله بانوان موفق و ایده گرا و متخصص در زمینه آماده کردن غذاهایی با مدت زمان بیست دقیقه‌ای و کوتاه است. گفت وگویی اختصاصی با این بانوی برتر و نخبه آشپزی ترتیب داده‌ایم که تقدیمتان می‌گردد:
لطفا خودتان را برای خوانندگان روزنامه «جمله» معرفی کنید؟
ناهید تورانی، کارشناس آشپزی، هستم که به صورت حرفه‌ای و جدی در زمینه آشپزی فعالیت دارم،کارشناس و فارغ التحصیل حقوق قضایی از دانشگاه تهران، مدرس آشپزی و کارشناس مجله آشپزی خانواده سبز و یکی از علاقه مندی‌هایم در کنار آموزش و نوشتن کتاب آشپزی، تهیه سفارشات غذایی برای مهمانی‌ها و جشن‌های مختلف است.
از چه زمانی به صورت حرفه‌ای به هنر آشپزی روی آوردید؟
شروع به کار حرفه‌ای من در امر آشپزی با خرید یک دستگاه سولاردام ال جی شروع شد و یک کلاس معارفه اجباری که علاقمند شدم تا اینکه یک دوره چندماهه را گذراندم و نتیجه‌اش هم برنده شدن در مسابقات مختلف شد.
شما در حال تالیف کتاب با عنوان آشپزی در بیست دقیقه هستید. توضیح می‌دهید چرا بیست دقیقه؟
یکی از اعتقادات من این است که قرار نیست همیشه شبیه مادربزرگ‌هایمان طبخ غذا داشته باشیم، با احترام به تمام مادران و مادربزرگ‌های سرزمینم باید تصریح کنم که در حال حاضر با توجه به شاغل بودن بسیاری از بانوان و اینکه از لحاظ سلامت و ارزش غذایی، نباید خیلی غذاها پخته شوند چون ارزش غذایی کاهش پیدا می‌کند به این نتیجه رسیدم که کتابی را تالیف کنم که افراد جامعه بتوانند در حین اینکه ارزش و سلامت غذایی محفوظ بماند، در طول زمان بیست دقیقه، یک غذای سالم و خوشمزه را درست کنند. به همین خاطر در حال حاضر مشغول تهیه کتابی با عنوان«آشپزی در بیست دقیقه» هستم و هدفم این است که تهیه غذاها، پیش غذاها، فینگر فود، دسرها و کیک‌ها و … در زمان محدود و کوتاهی تهیه و درست شوند.
این کتاب دارای چه سرفصل‌هایی است؟
از جمله سرفصل‌های کتاب «آشپزی در بیست دقیقه» می‌توانم به غذاهای اصلی، پیش غذاها، میان وعده‌ها (نیم چاشت) مقوی و متنوع، سالادها و سوپ‌ها، فینگرفودها که ایده‌هایش از ذهنم گرفته شده است، غذاهای سریع مخصوص گیاهخوران(وگان فود)، صبحانه‌های سریع و متنوع و موارد دیگر اشاره کنم. به طور کل کتاب آشپزی من سعی دارد که دستورات غذایی را کوتاه کرده و به صورت فوری و راحت در اختیار علاقمندان، شاغلین، دانشجوها و مهاجرین قرار دهد.
شما به همراه تیمتان در یک مسابقه آشپزی در سطح بین‌المللی رتبه نخسب را کسب کرده‌اید. توضیح می‌دهید؟
بله همانطور که اشاره کردید بنده به همراه تیم اعزامی توانستیم در مسابقات آشپزی در استانبول ترکیه با گروهی از سرآشپزان کشورهای خاورمیانه و قاره آفریقا که حدود ۱۴ کشور شرکت کننده بودند مقام نخست را به دست بیاورم. داستان به این منوال بود که شرکت ال جی قرار بود چند نفر از بهترین‌ها را برای شرکت در مسابقات خارجی انتخاب کند و از آنجایی که مربی بنده سرکار خانم سمیه خنجری، با علم به اینکه من می‌توانم و واجد الشرایط حضور در این مسابقات هستم، بنده را معرفی کردند، به مدت یک هفته در استانبول بودیم. روز مسابقه هیجان خاصی داشتم فقط تمرین می‌کردم که به خودم ایمان داشته باشم و کارم را با تمرکز بیشتر و حساسیت بیشتری انجام دهم.پس از چندساعت نتایج مسابقه را اعلام کردند و با تکان خوردن پرچم سه رنگ کشور ایران و معرفی اسم من و همکارانم، به عنوان رتبه نخست، کلی هیجان و غرور در ما ایجاد شد.
از دوران کودکی و نوجوانی بگویید.
من در دوران کودکی و نوجوانی علاقه به آشپزی داشتم اما جالب است بدانید مادرم زیاد به من اجازه نمی‌داد ( خنده ) و شاید بیشتر نقش تستر غذا را داشتم.
شما تابلوهای بسیار زیبای هم به تصویر می‌کشید. درست است؟
من در کنار کار آشپزی به طور حرفه‌ای نقاشی هم می‌کنم و جالب است بدانید بشقاب غذا برای من حکم بوم نقاشی را دارد و معتقدم با تلفیق این دو هنر می‌تواند خلاقیت ایجاد کرد.
آیا هنر آشپزی ذاتی است یا اکتسابی؟
به طور یقین هنر ذاتی است اما آموزش را نباید نادیده گرفت.من خودم حاضرم بیشتر یاد بگیرم تا آموزش بدهم و این در همه هنرها صادق است چرا که هر چقدر بیشتر بدانید بیشتر لذت می برید. شاگردی داشتم که می‌گفت، مادرم اعتقاد داشت که نباید برای یاد گرفتن آشپزی هزینه کرد اما وقتی کلاس‌ها را از نزدیک مشاهده کرد نظرش تغییر یافت و خودش هم به شخصه علاقه‌مند به یاد گرفتن شد به این خاطر که آشپزی همانند اقیانوسی بیکران است و هر چقدر آموزش ببینیم باز نیازمند یادگیری‌های بیشتر هستیم.
از آموزش‌هایتان بگویید.
هدف من در این بخش ابتدا آموزش عشق و علاقه برای طبخ غذا به مخاطبینم و سپس ترفندها و مهارت‌هایی که لازمه پخت غذاهای سریع هستند، است.قبل ازویروس منحوس کرونا کلاس‌های حضوری برگزار می‌کردم اما در حال حاضر به صورت مجازی در کانال تلگرام و واتس اپ آموزش می‌دهم.
رمز موفقیت ناهید تورانی؟
چه خوش گفت سعدی که زگهواره تا گور دانش بجوی، بنده برای کامل شدن باز هم محتاج یادگیری هستم، اما رمز موفقیتم در درجه اول خلاقیت که همیشه چاشنی کارهایم است، علاقه و بازهم علاقه، عشق و انرژی زیاد برای لحظه باهم بودن(وعده‌های غذایی) و مهمترین بخش نترسیدن از اضافه کردن مواد غذایی مختلف و ادویه‌های متفاوت که با آنها می‌توان طعم‌های بی نظیری را خلق کرد، است.
شما در کنار خلاقیت بسیار در بخش‌های مختلف آشپزی، در زمینه غذاهای دریایی هم بسیار متبحر هستید. توضیح می‌دهید؟
نظر لطف شماست. در واقع طبخ غذاهای دریایی نسبت به غذاهای دیگر از حساسیت بیشتری برخوردار هستند. توصیه ما این است که حتما باید تازگی و کهنگی ماهی و میگو را مد نظر قرار داد چرا که برای طعم دار و مزه دار کردن، دانستن این نکته مهم الزامی است و اینکه باید بدانیم که چگونه می‌توان بوی زهم آنها را از بین برد. مزه دار غذاهای دریایی خیلی مهم است جالب است بدانید با یک غذای سالم مثل ماهی می‌توان بسیاری از غذاها و چیدمان‌‌‌ها را انجام داد و به طور کل واقعا دنیای خیلی بزرگی را می‌توان با استفاده از ماهی‌ها و موجودات آبزی به تصویر کشاند.
چه توصیه‌‌ای برای خانم‌های ایرانی دارید؟
متاسفانه برخی از خانم‌های ایرانی هنوز از اعتماد به نفس لازم و کافی چه در عرصه آشپزی و چه سایر کارها برخوردار نیستند، توصیه من این است تا آنجا که می‌توانند علاقه‌مندی خودشان را به یک هنر یا کسب و کاری پیدا کنند و در کنار آموزش درست و با توکل به خداوند و اعتماد به نفس بالا پیگیر علاقه خودشان باشند. در مورد آشپزی هم باید بگویم که خانم‌های ایرانی به یکسری غذاهای کلیشه‌ای و قدیمی اکتفاء نکنند، دنیای آشپزی امروز مدرن و همچون اقیانوس بیکران است، تا می‌توانند غذاهای جدید را یاد بگیرند و با عشق برای اهالی خانه درست کنند.
در پایان چه صحبتی دارید؟
ابتدا جا دارد بگویم در هر حرفه‌ای که هستید اگر چیزی را از ته دل بخواهید، آدمهایی سرراهت قرار می‌گیرند که من به آنها «نشانه» می‌گویم و به فال نیک می‌گیرم. مثل داستان آشپزی من که هیچکس فکر نمی‌کرد که یک کارشناس حقوق، به سمت آشپزی حرفه‌ای سوق پیدا کنم. باید از پدرومادرم تشکر کنم که همیشه تکیه گاه و پشتوانه اصلی من در زندگیم بودند چه از لحاظ مادی و چه معنوی و دعا می‌کنم که همیشه سایه‌شان مستدام بماند. همچنین باید از همسرم تشکر کنم برای خرید دستگاه پرکاربرد سولاردام و برای اینکه برای راحتی کار من زحمت کشید. در همین حین، خدا را برای آشنایی با خانم سمیه خنجری که مثل یک خواهر کنار من بودند، (ایشان و همسرشان یکی از نمایندگی‌های ال جی در ایران هستند و برگزار کننده کلاس‌های آموزشی تخصصی طبخ با این دستگاه) شکر می‌کنم. همچنین از آقای حمیدرضا رنجبر که دوره‌های آشپزی را خدمت این استاد بااخلاق و محترم گذراندم و«خانم مولایی» برای دوره قنادی و شیرینی پزی تشکر می‌کنم و نصیحت‌های به موقع و به جای شف کامران برای ادامه مسیر را سرلوحه قرار می‌دهم.از استاد محترم و عزیز نقاشی، آقای سعید پناه‌زاده که علاوه بر یاد دادن اصول و قواعد نقاشی، هنر «خوب دیدن»را به من آموزش دادند هم قدر دانی می‌کنم.هنر تجریه و تحلیل کردن، هنر رهایی از بند قواعد، هنر ترکیب رنگ، هنر چیدمان و کمپوزیسیون را از ایشان آموختم. همچنین باید از آقای عباسی، سردبیر مجله خانواده سبز تشکر ویژه داشته باشم که من را به عنوان کارشناس آشپزی پذیرفتند.از انتشارات آفتاب گیتی، جناب آقای اسدزاده کمال تشکر و قدردانی را دارم برای عوض کردن مسیر شغلی من با دید جدیدی که به بنده دادند. از آقای هادی گرجی به عنوان خبرنگار و مشاورمن در این زمینه که الحق کمک بسیاری به من کردند، از مدیریت شبکه دو سیمای جمهوری اسلامی، از آقای یارمحمدی، از برنامه مفید «عصر خانواده»، همچنین به خاطر زحمت‌های استاد داوری‌فر، به عنوان مدیریت شرکت مزید، که ادویه‌ها را بدون تقلب و بسیار عالی و بهداشتی تهیه می‌کنند، تشکر می‌کنم.من چند سالی است که از ادویه‌های ایشان استفاده می‌کنم و بسیار رضایت دارم .در پایان از کسانی تشکر می‌کنم که به بنده در امر آشپزی انگیزه می‌دهند و من را همراهی می‌کنند کسانی که می‌دانند قصد و نیت من خدمت به خلق است، کسانی که وقتی غذاها را میل می‌کنند درباره غذا صحبت می‌کنند، انتقاد می‌کنند و یا تعریف و تمجید می‌نمایند. و در پایان معتقدم کسانی که بیشتر می‌دانند باید درست و اصولی به دیگران آموزش دهند تا شاهد یک جامعه آرمانی و خلاق در کشور به خصوص در نسل جوان باشیم.شاد باشید.
