این اتفاق به قدری تکرار شده که اکنون چیزهایی که گم می‌شوند، مشمول طیف گسترده‌ای هستند و دارایی‌های اقتصادی، مادی، معنوی، پول، سمت و روند بروکراسی اداری، هر یک امکان گم شدن و البته دیگر پیدا نشدن را دارند. درواقع آنچه که می‌شنویم تنها گم شدن است؛ هیچوقت از پیدا شدن‌ها چیزی به گوش نمی‌رسد. گم شدن دکل نفتی، ۳ هزار میلیارد تومان پول و تابلوهای نفیس موزه امام علی (ع)، نمونه‌های بسیار معروف و ملموس گم شدن‌ها در کشور هستند. به تازگی یک گمشده تازه به لیست اشیای مفقودی اضافه شده و آن هم ون‌های شهر تهران است. پایتخت‌نشین‌ها می‌دانند که کمبود ون در برخی مسیرها (معمولا پایانه‌های مترو) چه مشکل عذاب‌آوری آن هم در نیمه دوم سال است. مشکلی که اتفاقا با باز شدن مدارس و دانشگاه‌ها بزرگ‌تر به نظر می‌رسد و چون خبرهایی مبنی بر تجهیز ناوگان کشور به گوش جامعه رسیده بود، امروز این سوال شده که چرا تغییری حاصل نشده است؟ و البته پاسخ مدیران شهرداری گم شدن ون‌هاست.
برعکس آنچه بار معنایی این گروه کلمات به ذهن متبادر می‌کند، گم شدن به این معنا نیست که چیزی امروز وجود داشته و فردا دیگر نباشد. معمولا اینگونه است که طی انعقاد یک قرارداد، خدمتی، تجهیزاتی، محصولی یا امثالهم واگذار می‌شود، هزینه هم پرداخت می‌شود اما همه چیز در همین مرحله باقی می‌ماند. زمانی هم که جای خالی موضوع قرارداد احساس می‌شود، می‌شنویم که گم شده است. در خصوص ون‌ها، ماجرا از این قرار است که وزارت کشور طی انعقاد قراردادی با شرکت خودرو دیزل، ۵ هزار ون را به شهرداری‌های کل کشور به منظور جبران کمبود این ناوگان تزریق کرد. قرار بر این شد که ۷۰ درصد هزینه ون‌ها را وزارت کشور و دولت بپردازد و شهرداری‌ها هم ۳۰ درصد را. سهم شهرداری تهران از این ناوگان ۶۳۰ دستگاه مقرر شد و در صورت‌جلسه تاکید شد که این پول باید پرداخت شود و ناوگان تحویلی به بخش خصوصی واگذار و مبالغ پرداختی مجدداً به خزانه واگذار شود. این سهم ۳۰ درصدی برای شهرداری تهران معادل ۱۹۲ میلیارد و ۷۸۰ هزار تومان است. این ۶۳۰ دستگاه را تا امروز هیچکس ندیده است و دولت یک بار ۱۹۲ دستگاه و یک‌مرتبه ۶۰ دستگاه به شهرداری تحویل داد. مسئله بدتر اینکه شرکت خصوصی که ون‌ها به آن ها واگذار شده، شرکت گسترش فناوری کاشان و شرکت تجارت الکترونیک پارس شهروند است. هر دو این شرکت‌ها غیر فعال و از رده خارج هستند و همین امر، پیگیری باقی‌مانده ون‌ها را تقریبا غیر ممکن خواهد کرد. باورش بسیار سخت است که زمان واگذاری امتیاز این ون‌ها هیچ هماهنگی با شرکت خصوصی مدنظر انجام نشده است.
به گزارش عصر ایران، «سیدجعفر تشکری‌هاشمی»، رئیس کمیسیون عمران و حمل و نقل شورای شهر تهران در این خصوص تشریح کرد: «در گام اول ۳۰ دستگاه ون و در گام دوم ۵۰ دستگاه خودرو تحویل شرکت گسترش فناوری کاشان تجارت شده که هیچ ردی از این شرکت در ثبت شرکت‌ها پیدا نکردیم و آدرس این شرکت در سایت کاشان است و در حوزه اینترنت اشیا و پلتفرم‌های حمل و نقلی و سامانه‌های اطلاعات جغرافیایی فعالیت می‌کند نه حوزه حمل‌ونقل. از سوی دیگر برای واگذاری ون‌ها قراردادی تدوین نشده است. از آنجایی که هیچ اطلاعاتی به ما ارائه نشد ما مجبور شدیم به صورت میدانی سوار ون‌ها شویم. از طریق اپلیکیشن صندلی رزرو کردیم اما دو بار ون‌ها در خط حضور نداشتند و با راننده تماس گرفتیم گفت؛ به دلیل نبود مسافر سرویس‌دهی ندارند. با گذشت چند روز هنوز کرایه پرداخت شده نیز قابل برداشت نیست.»
وی افزود: «بخش دیگری از ون‌ها نیز به شرکت تجارت الکترونیک پارس شهروند واگذار شده است. این شرکت تا حدودی شرکت تابعه شهروند و سال‌هاست که غیرفعال است. اما نکته مهم اینکه شرکت تجارت الکترونیک پارس‌شهروند نیز در حوزه آی.تی فعالیت دارد. جالب است در این قرارداد قید شده شرکت پارس الکترونیک شهروند خودرو را دریافت کند و به شرکت‌های دیگر تحویل دهد که هنوز نمی‌دانیم خودروها به چه شرکتی تحویل شده است. ون‌ها را در سامانه معلولان در پایانه طرشت کشف کردیم که تعداد انبوهی از ون‌ها زیر غبار و آفتاب مانده‌اند و در حال نابود شدن هستند. پس از بررسی میدانی ما هم ون‌ها به جای نامعلومی منتقل شده‌اند.»
امروز صدای بحث و اختلاف در شهرداری تهران زیاد به گوش می‌رسد اما برخلاف سروصدای فراوانی که دارد، هنوز به مرحله‌ای که از «علیرضا زاکانی»، شهردار تهران طرح سوال شود نرسیده است چراکه استیضاح‌کنندگان او ده نفر هم نیستند. درواقع کسانی که در نهایت معطل می‌مانند، مردمی هستند که مثلا در این اتفاق به عنوان مشتی نمونه خروار، از امکانات کافی برای حمل و نقل برخوردار نخواهند بود و این مطالبات در گیر و دار احتمال طرح سوال از این و استیضاح آن، گم خواهد شد.
