ساعاتی قبل از این اقدام تروریستی، همه دنیا دیده بودند که رهبر شاخه سیاسی حماس که در قطر اقامت دارد و همچنین «زیاد نَخاله» دبیرکل جنبش جهاد اسلامی فلسطین برای مراسم تحلیف مسعود پزشکیان وارد تهران شده بودند و ساعاتی قبل از این مراسم نیز با رهبر معظم انقلاب دیدار داشتند و در ادامه برنامه تحلیف رییس دولت چهاردهم، در مجلس شورای اسلامی حضور یافتند و مانند دیگر مهمانان خارجی در این مراسم شرکت کردند.
برابر آنچه که در گزارش‌های رسمی گفته شد، ترور با پرتابه‌ای که به سمت اتاق محل استراحت وی شلیک شد انجام و موجب شهادت اسماعیل هنیّه و یکی از همراهانش شد و ناگفته پیداست که انگشت اتهام به سمت رژیم تروریست اسراییل رفت.
اسراییل از این دست ترورهای فرامرزی در دهه‌های اخیر کم انجام نداده و خون بی‌گناهان بسیاری را بر زمین ریخت اما هدف تل‌آویو از این اقدام آن هم در تهران چیست ؟
هم آمریکا و هم سران اسراییل پس از حمله به کنسولگری جمهوری اسلامی ایران در دمشق تلاش زیادی کردند تا تهران را آرام کنند و مانع شوند از اینکه ایران به‌طور مستقیم وارد منازعه خاورمیانه شود. اسراییل و متحد اصلی آن آمریکا تلاش کردند تا جنگ جدی را تنها بین اسراییل و حماس و حزب‌الله محدود نگاه دارند و از گسترش آن خودداری کنند اما چرا در این زمان، دست به چنین اقدامی زدند که ممکن است واکنش تهران را به‌همراه داشته باشد ؟
«آنتونی بلینکن» وزیر امور خارجه آمریکا صراحتاً گفت: این کشور از ترور فرمانده حماس در تهران بی‌اطلاع بوده است و ما در انجام آن دخالتی نداشتیم. باور ما این است که بسیار محتمل است که این ادعای وزیر امور خارجه دولت بایدن درست باشد و آمریکا از این موضوع بی‌اطلاع بوده باشد.
دلیل ما بر این تحلیل هم این است که «نتانیاهو» می‌دانست دولت «جو بایدن اگر اطلاع پیدا می‌کرد، بی‌تردید جلوی آن را می‌گرفت و به واشنگتن پیش‌آگاهی نداد.
نکته مهم بعدی که بر وزن این تحلیل می‌افزاید این است که دولت جدیدی که در تهران به روی کار آمده است، دولتی به ریاست‌جمهوری مسعود پزشکیان است که در حوزه سیاست خارجی‌اش مشاورانی چون «کمال خزاری»، «ظریف» و «عراقچی» حضور دارند، افرادی که یک‌بار موفق شدند برجام را به امضا برسانند و بار دیگر نیز عزم کردند باب مذاکر با آمریکا و غرب را باز کنند.
در تیرماه سال ۹۴ که توافق برجام به امضا رسید، شاهد بودیم یکی از کشورهایی که دائماً علیه توافق تهران با شرکای غربی خود، رایزنی می‌کرد و آنان را بیم می‌داد، مقامات تل‌آویو و به‌ویژه نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی بودند و البته آن دوره موفق نشدند و جمهوری اسلامی در ماراتن مذاکرات پیروز شد.
برابر نگاه جرم‌شناسانه و همچنین عنصر معنوی جرم، می‌توان استدلال کرد نتانیاهو که این روزها هم در چند جبهه با گروه‌های مقاومت در نبرد است و هم از سوی افکار عمومی داخل اسراییل و همچنین مردم کشورهای غربی، مورد سوال و انتقاد و هم بدتر از همه در برخی محاکم بین‌المللی مانند دیوان کیفری لاهه، متهم به نسل‌کشی در غزه شده است، از هم‌اکنون احساس ترس و وحشت کرد و قصد دارد مانع از نزدیکی دولت تازه تهران با آمریکا یا کشورهای غربی و آغاز مذاکراتی شبیه مذاکرات برجام شود و با این انگیزه دست به جنایتی زد تا پای جمهوری اسلامی ایران به‌طور مستقیم به جنگ خاورمیانه باز شود.
این احتمال از آنجا تقویت می‌شود که بدانیم در بازدید چند روز قبل بنیامین نتانیاهو از آمریکا، هم کامالا هریس و هم ترامپ به وی هشدار دادند جنگ غزه بیش از اندازه طولانی شده و آنان نمی‌توانند پاسخی به افکار عمومی داخل کشور خود بدهند.
نکته مهم بعدی که این ظن را تقویت می‌کند این است که ارتش اسراییل می‌توانست در کشوری چون قطر که اقامت‌گاه دائمی رهبران حماس است، دست به این ترور بزند اما آن را نگاه داشت و دقیقاً در روزی که رهبر حماس به تهران آمد، نقشه خود را اجرا کرد.
در سوی مقابل هم نتانیاهو می‌داند تهران که حامی بزرگ مردم فلسطین است و در جنگ خاور میانه طرف جبهه مقاومت را گرفته، نسبت به چنین جسارتی سکوت نمی‌کند.
رهبر معظم انقلاب نیز در بخشی از پیام خود به‌مناسبت این حادثه نوشتند«شهید اسماعیل هنیّه از شهید شدن در راه خدا و نجات بندگان خدا باک نداشت، ولی ما در این حادثه‌ی تلخ و سخت که در حریم جمهوری اسلامی اتفاق افتاده است، خونخواهی او را وظیفه‌ی خود می‌دانیم.»
به‌عنوان جمع‌بندی باید چند روز صبر کرد و منتظر اتفاقات جدیدی بود، اتفاقاتی که محتمل است آتش جنگ خاورمیانه را تشدید کند.
