سایه برین روزنامه نگار – چیزی تا ۱۱ اسفندماه سال‌جاری و برگزاری انتخابات دوازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی و ششمین دوره مجلس خبرگان رهبری باقی نمانده و به تازگی خبر تمهیدات رسانه ملی برای پوشش خبری نمایندگان و فراهم کردن بستری برای آنان به منظور تبیین دیدگاه طیف‌های فکری مختلف در حال دست به دست شدن است. رسانه ملی قرار است طی یک اقدام بیسابقه، کانال‌های تلویزیونی تازه‌ای جهت تبلیغات نامزدهای انتخاباتی راه‌اندازی کند. به گزارش ایسنا، «پیمان جبلی»، رئیس سازمان صدا و سیما ۲۰ دی ۱۴۰۲ در حاشیه جلسه هیئت دولت در جمع خبرنگاران گفت: «همکاران ما در سازمان یک تلاش بسیار پیچیده و شبانه‌روزی را در ماه‌های اخیر انجام دادند که ما بتوانیم به تعداد ۲۰۰ کانال انتخاباتی به تعداد حوزه‌های انتخابیه در اختیار نامزدها قرار دهیم.»
ماجرا از این قرار است که یک هفته مانده به شروع انتخابات، یعنی مصادف با ۴ اسفندماه، کانال‌های تلویزیونی بیست و چهار ساعته فعالیت خود را آغاز خواهند کرد. به این شکل که هر حوزه انتخابیه یک شبکه خواهد داشت. در این کانال‌ها علاوه بر برگزاری مناظرات و معرفی نامزدها که رویه معمول تمام شبکه‌های رسانه ملی در آستانه انتخابات است، نامزدها می‌توانند فیلم‌های تبلیغاتی بر اساس مصوبات صدا و سیما تولید کرده و در زمان حداقل بیست دقیقه از طریق این شبکه‌ها به سمع و نظر مخاطبان برسانند. اپلیکیشن‌های داخلی نیز در این میان سهمی دارند و تلوبیون نیز دارای یک شبکه رسمی برای تبلیغات و معرفی نامزدها خواهد شد. این اتفاق، بسیار خوب است و امیدواریم مقدمه‌ای برای شروع معرفی حرفه‌ای نامزدهای انتخاباتی باشد؛ حرفه‌ای‌گری که به مناظرات انتخاباتی ریاست جمهوری نیز سرایت کند و دیگر شاهد معرفی‌ها و مناظراتی شبیه مسابقه محله برای کاندیدها نباشیم. اما آنچه در این میان باعث جبهه‌گیری نامزدها و حتی مردم شده، هزینه‌ای است که قرار است رسانه ملی از نامزدها برای تبلیغات دریافت کند و این سوال را در ذهن ایجاد می‌کند که صدا و سیما، آیا فقط صرف هزینه و بودجه بلد است و کار دیگری بلد نیست؟!
به گزارش صدا و سیما، برای استفاده از ۲۰۰ شبکه محلی، رقم دریافتی از هر نامزد بین ۵ تا ۷۰ میلیون تومان خواهد بود که این مبلغ در تهران به بالای ۱۰۰ میلیون می‌رسد؛ مثلا در مورد شهر تهران، نامزد انتخاباتی برای ثبت‌نام در سامانه تبلیغات ۲۰ دقیقه‌ای تلویزیون ویژه انتخابات مجلس، باید رقم ۱۵۰ میلیون تومان بپردازد. به عبارتی دقیقه‌ای هفت میلیون تومان. جالب است بدانید که مثل همیشه، این رسانه ملی و مسئولین مربوطه هستند که طلبکارند و معتقدند اتفاقا مبلغی که دریافت می‌کنند، بسیار مظلومانه و ناچیز است.
«محمد صالح مفتاح»، دبیر ستاد انتخابات سازمان صدا و سیما ۳۰ دی در پاسخ به انتقادات مطرح شده نسبت به این قیمت‌گذاری، تصریح کرد: «اگر کسی بخواهد پیام خود را به مردم تهران که بالاترین قیمت را دارد برساند، چقدر باید هزینه کند؟ از این جهت، اعدادی که اعلام شده، قابل دفاع است که اگر کسی قصد حضور دارد باید این اعداد را برآوُرد می‌کرد. این اعداد برای خیلی از افراد اعداد بالایی محسوب نمی‌شود.» «حسین عابدینی»، معاون امور استان‌های سازمان صدا و سیما نیز پیش از این اعلام کرده بود که اتفاقا این هزینه کاهش پیدا کرده و قرار بوده که خیلی بیشتر از این حرف‌ها باشد.چقدر خوشحالیم که امروز با وجود مشکلات کمرشکن اقتصادی و تورم افسارگسیخته، هستند کسانی که مبلغ حدود ۱۰۰ میلیون تومان را ناچیز می‌دانند. البته کسانی که به هر شکلی با رسانه‌ای که ۲۴ هزار میلیارد تومان بودجه برای ساخت یک رشته برنامه بی‌کیفیت و فراری دادن چهره‌ها دریافت می‌کند، باید هم چنین دیدگاهی داشته باشند. به گزارش فرهیختگان، براساس مصوبه کمسیون تلفیق لایحه بودجه سال ۱۴۰۳، در صورتی‌که متن پیشنهادی کمیسیون تلفیق در صحن علنی به تصویب برسد، دولت مکلف است در سال ۱۴۰۳ بودجه صداوسیما را از ۱۸ هزار میلیارد تومانی پیشنهادی خود، به ۲۴ هزار میلیارد تومان برساند. به عبارتی، کمیسیون تلفیق از دولت خواسته بودجه پیشنهادی سال آینده صداوسیما را علاوه‌بر رشد لایحه، در مرحله دوم نیز ۳۳ درصد افزایش دهد.
گرچه مسئولان دولتی درخصوص افزایش بودجه صداوسیما توسط کمیسیون تلفیق هنوز اظهارنظر نکرده‌اند اما مسئولان سازمان برنامه‌وبودجه و وزیر اقتصاد نگرانی خود از افزایش عجیب‌وغریب سقف بودجه در کمیسیون تلفیق را اعلام کرده‌اند. چاه ویل رسانه ملی، پر نمی‌شود هیچ، روزبه‌روز بر زیاده‌طلبی خود می‌افزاید و کاش می‌دانستیم این هزینه‌ها کجا می‌روند؛ چرا که آنچه از قاب تلویزیون مشاهده می‌شود، اصلا در قواره چنین رقم‌هایی نیست.
حال درست است که با این بودجه‌ها و جابه‌جا شدن این مبالغ کلان، چنین اعداد و ارقامی هیچ به نظر می‌رسد، اما کاش فکری هم برای نامزدهایی می‌شد که به هر دلیل توانایی پرداخت این هزینه را ندارند. یعنی یک بار رسانه ملی کمی از جیب خود برای پرشور کردن انتخابات خرج می‌کرد و اجازه می‌داد نامزدها یک هفته رایگان هم نه، با حداقل هزینه به تبیین دیدگاه‌های خود بپردازند؛ سپس پس از ایفای نقش خود در افزایش مشارکت انتخابات، با وجدان آسوده همگان را به پای صندوق‌های رای دعوت می‌کرد.
- نویسنده : ارسالی توسط سایه برین
