بیماری همه گیر کرونا ویروس کاستی های زیادی از دولت ها را در سراسر جهان به نمایش گذاشت. در ایالات متحده و انگلیس، آزمایشات ناکافی و پیام های متناقض از سوی مقامات منجر به کاهش اعتماد مردم به تصمیمات اتخاذ شده توسط قانونگذاران شد. در کشورهای در حال توسعه، بسیاری از دولتها توانایی […]
بیماری همه گیر کرونا ویروس کاستی های زیادی از دولت ها را در سراسر جهان به نمایش گذاشت. در ایالات متحده و انگلیس، آزمایشات ناکافی و پیام های متناقض از سوی مقامات منجر به کاهش اعتماد مردم به تصمیمات اتخاذ شده توسط قانونگذاران شد. در کشورهای در حال توسعه، بسیاری از دولتها توانایی ردیابی و جداسازی بیماران کرونا ویروس را ندارند.
در این شرایط، دیگر بازیگران، از سازمان های خیریه گرفته تا باندهای جنایتکار، شکاف موجود را پر کرده‌اند. ما بعضی از بهترین مقالات خود را در مورد گروه هایی که از این فرصت استفاده کرده اند، گرد آورده ایم، در حالیکه دولت ها در مورد نقش این گروه‌ها به وضوح صحبت نمی‌کنند، زیرا به نفع شان نیست.
ندا مقصود در ۱۱ مه نوشت: هنگامی که تعطیلی به پایان رسید، اجرای وظایف دولتی به تعویق افتاد یا کند شد و تصمیم گیری سریعی توسط دولت برای آنها صورت نگرفت. بنابراین، نیازهای مردم باید از طریق اقدامات خیریه برطرف شود. سازمان های غیر انتفاعی محلی و حتی پاکستانی هایی که در خارج از کشور زندگی می کنند، از واتس اپ و سیستم عامل های رسانه های اجتماعی استفاده کرده اند تا درخواست کمک مالی، غذا، صابون و تجهیزات محافظ شخصی برای افراد و بیمارستان های نیازمند را مطرح کنند.
در افغانستان، طالبان ادعا می کند که اقدامات ایزوله سازی را به صورت اجباری برای کسانیکه از ایران وارد افغانستان می‌شوند، انجام داده و حتی مراکز قرنطینه خود را نیز تأسیس کرده اند.
اشلی جکسون در تاریخ ۶ ماه مه نوشت: این پیام رسانی طالبان بخشی از یک استراتژی تبلیغاتی بزرگتر است. این گروه شورشی، فیلم ها و اطلاعیه هایی را منتشر کرد تا نشان دهد که در زمینه‌ی مبارزه با کرونا ویروس در مناطق تحت کنترلش فعالیت دارد. طالبان سعی دارد نشان دهد که اقداماتی همچون بررسی تب افراد تا ارائه‌ی اطلاعات بهداشتی به مردم را انجام می‌دهد.
جکسون استدلال می کند: غیرنظامیانی که تحت کنترل طالبان زندگی می کنند، احتمالاً از افزایش خشونت که باعث اختلال در دسترسی آنان به مراقبت های بهداشتی می شود، به طور نامتناسب رنج خواهند برد. او می نویسد: آیا اهدا کنندگان کمک‌ها و آژانس هایی که در این زمینه فعال هستند، می توانند آشکارا تصدیق کنند که شورشیان نقش اساسی را در مقابله با ویروس ایفا می کنند و از آنها خواسته شده است که برای جلوگیری از گسترش ویروس و تسهیل کار درمانی، اقدامات مشخصی انجام دهند.
رابرت مگاگ در ۸ مه نوشت: کشورهایی همچون مکزیک، برزیل و السالوادور نیز شاهد افزایش خشونت مرگبار به دست کارتل های مواد مخدر و باندهای جنایتکار بوده‌اند. گروه‌هایی که از این فرصت همه گیری برای ایجاد قدرت نرم با ارائه کالاهای اساسی و خدمات به گروه های آسیب پذیر استفاده می کنند. در بسیاری از زاغه ها، گروه های جرم و جنایت به جای پلیس در حال اجرای دستورات تعطیلی و بازپرسی هستند.
استفانیا دی ایگنوتی در تاریخ ۴ می اعلام کرد: اقتصاد پراکنده ایتالیا خلاء جدیدی برای مافیا ایجاد کرده است. در حالیکه مقامات در مناطق جنوبی کشور عمدتاً از بدتر شدن عوارض بهداشتی این بیماری جلوگیری می کردند، تعطیلی متعاقب آن منجر به از دست دادن کار روزانه برای ده ها هزار کارگر غیررسمی شد. در ناپل، مافیا به عنوان ارائه دهنده بسته های مواد غذایی و وام عمل کرده است.
اما شهرها در سیاست گذاری جهانی نقش ثانویه دارند، چیزی که ممکن است در جهان پس از همه گیری نیاز به تغییر داشته باشد. هاچیگیان و پیپا می نویسند: هنگامی که دولت ها با رکود اقتصادی ناشی از واکنش به کرونا ویروس مواجه شوند، این شهرها هستند که به سختی باید با این شرایط بجنگند تا اطمینان حاصل شود که بهبودی حاصل شده است.
