این کتاب بر اساس مصاحبه با ۷۵ خانواده و مشاهدات گسترده از زندگی روزمره چهار خانواده، این فرض را زیر سوال می‌برد که نابرابری غذایی را می‌توان به طور کامل با این واقعیت توضیح داد که غذای سالم گران‌تر و دورتر از افراد کم‌درآمد نسبت به افراد ثروتمندتر است. سیدامین موسوی‌زاده: کتاب «نیمه دیگر چگونه […]
این کتاب بر اساس مصاحبه با ۷۵ خانواده و مشاهدات گسترده از زندگی روزمره چهار خانواده، این فرض را زیر سوال می‌برد که نابرابری غذایی را می‌توان به طور کامل با این واقعیت توضیح داد که غذای سالم گران‌تر و دورتر از افراد کم‌درآمد نسبت به افراد ثروتمندتر است.
سیدامین موسوی‌زاده: کتاب «نیمه دیگر چگونه غذا می‌خورد: داستان ناگفته غذا و نابرابری در آمریکا» یک مطالعه چشم‌باز و صمیمی در مورد این است که خانواده‌ها چه می‌خورند و چرا؛ و علل و خطوط نابرابری تغذیه‌ای در آمریکا را بررسی می‌کند. پریا فیلدینگ سینگ یک جامعه‌شناس و استادیار در گروه مطالعات خانواده و مصرف‌کننده در دانشگاه یوتا است. کار او ترکیبی از جامعه‌شناسی و پزشکی است و متخصص تفاوت‌های جنسیتی، خانوادگی و سلامتی به شمار می‌آید.
غذا، خانواده و مادری کردن در آمریکا. این خلاصه‌ای است از کتاب فیلدینگ سینگ، جامعه‌شناس و قوم‌شناس، که با ارائه اولین کتاب روشنگرانه خود، به عنوان یک زن آمریکایی دو نژادی با تبار آسیای جنوبی و مادری نگران، نگاهی کاملاً تحقیق‌شده به انتخاب غذا در میان خانواده‌های متفاوت از نظر نژادی، قومی و اقتصادی می‌اندازد.
این کتاب بر اساس مصاحبه با ۷۵ خانواده و مشاهدات گسترده از زندگی روزمره چهار خانواده، این فرض را زیر سوال می‌برد که نابرابری غذایی را می‌توان به طور کامل با این واقعیت توضیح داد که غذای سالم گران‌تر و دورتر از افراد کم‌درآمد نسبت به افراد ثروتمندتر است. او کشف کرد که والدین در سراسر جامعه «کاری فداکارانه، پیچیده و خسته‌کننده را برای تغذیه کودکان انجام می‌دهند.» هیچ‌کدام در «صحرای غذا» بدون دسترسی به غذای مقرون‌به‌صرفه و سالم زندگی نمی‌کردند، اما تفاوت مشخصی در انواع بازارهایی که در آنها رفت‌وآمد می‌کردند، وجود داشت -از هول‌فودزمارکت تا کاستکو- و مبالغی که آنها می‌توانستند خرج کنند، از کمتر از ۲۰۰ دلار در ماه تا بیش از ۱۰۰۰ دلار. تغذیه عمدتاً به عهده مادرانی بود که همگی نسبت به تغذیه فرزندان خود ابراز نگرانی می‌کردند. با این وجود، مادرانی که مجبور بودند بسیاری از خواسته‌های فرزندان خود را به دلیل تنگناهای مالی انکار کنند، احتمالاً در مورد غذای ناسالم تسلیم می‌شوند و به جای میوه‌ها و سبزیجات، برای چیپس و غلات قندی که فرزندانشان برایشان بهانه می‌گرفتند، پول خرج می‌کردند. کمبود وقت، نق‌زدن کودکان و تبلیغات صنایع غذایی همه چیزهایی را که مادران روی میز می‌گذارند شکل می‌دهند.
کتاب «نیمه دیگر چگونه غذا می‌خورد: داستان ناگفته غذا و نابرابری در آمریکا» یک مطالعه چشم‌باز و صمیمی در مورد این است که خانواده‌ها چه می‌خورند و چرا و علل و خطوط نابرابری تغذیه‌ای در آمریکا را بررسی می‌کند. این نشان می‌دهد که چه‌گونه نابرابری‌های ساختاری نه تنها غذایی که والدین می‌توانند برای بچه‌هایشان بخرند، بلکه به معنایی غذا برای والدین را نیز شکل می‌دهند. این معانی، که اغلب نادیده گرفته می‌شوند، به نابرابری گسترده رژیم غذایی منجر می‌شوند.
