ماجرای مسمومیت‌های سریالی و مشکوک مدارس دخترانه که برای نخستین بار در آذرماه در چند مدرسه شهر قم مشاهده و توسط مراجع تخصصی تایید شد، تا آخرین روزِ فعالیت مدارس در چهارشنبه گذشته ادامه داشت و مشخص نیست امروز شنبه این اتفاق تلخ و عجیب در کدام مدرسه در کدام استان تکرار شود. طی هفته‌های […]
ماجرای مسمومیت‌های سریالی و مشکوک مدارس دخترانه که برای نخستین بار در آذرماه در چند مدرسه شهر قم مشاهده و توسط مراجع تخصصی تایید شد، تا آخرین روزِ فعالیت مدارس در چهارشنبه گذشته ادامه داشت و مشخص نیست امروز شنبه این اتفاق تلخ و عجیب در کدام مدرسه در کدام استان تکرار شود.
طی هفته‌های اول رسانه‌ها نوشتند و هشدار دادند و از دولتمردان و همچنین دستگاه‌های امنیتی و انتظامی خواستند ورود کنند و به افکار عمومی توضیح دهند.در همان هفته‌های اولیه که ماجرا به شهر قم محدود بود مجتبی ذوالنوری طی مصاحبه‌ای ماجرا را مشکوک توصیف کرده بود و از نهادهای امنیتی خواست ورود کنند و چندی بعد نیز حجت‌الاسلام منتظری دادستان کل احتمال عمدی بودن این اقدامات را منتفی ندانست.
در شرایطی که وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، وزارت آموزش و پرورش و وزارت کشور در همه این مدت سکوت کردند و پاسخی روشن ندادند جز اظهار نظر معاون وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی که چند روز قبل عمدی بودن آن را تایید کرد، شاهد اقدام روشنی از سوی دولتمردان، مجلس، نهادهای امنیتی و حتی قوه قضائیه نبودیم و همین سکوت، به برخی گمانه‌زنی‌ها دامن زد و ازجمله یکی از روحانیون شناخته‌شده طی اظهارنظری توییتری ادعا کرد این اقدام عمدی به گروهی افراطی با نام “هزاره گرا” مربوط است هرچند این ادعا از طریق هیچ کدام از مدیران اطلاعاتی و امنیتی تایید نشد و البته تکذیب هم نشد.توقع داشتیم وزارت کشور دولت سیزدهم درخصوص این اظهارنظر بیانیه‌ای صادر می‌کرد و به افکار عمومی توضیح می‌داد که تا چه اندازه این ارزیابی شخصی است یا صحت دارد و اگر درست است چرا اقدامی صورت نگرفته و چرا وزیر اطلاعات گفت که هیچ سرنخی از مداخله جریانی خاص در این اقدام دیده نشد و چراهای بسیار دیگر ؟
برخی گمانه‌زنی‌ها در فضای مجازی نیز حکایت از این دارد که افرادی واپسگرا با این هدف که جلوی ادامه تحصیل دختران را بگیرند، دست به این اقدام زدند گرایشی که به نظر می‌رسد نه در طیف نوگرای جامعه و نه حتی در میان طیف سنتی و مذهبی طرفداری ندارد و بسیاری باور دارند جامعه ایران بالغ تر از آن است که بتوان با چنین رویکردهای قرون وسطایی آن را از حرکت رو به جلو باز داشت یا توقع داشت خانواده‌ها ، زنان و دختران را در پستوی خانه نهان کنند.
کسانی که چنین توقعی از خانواده در ایرانِ امروز دارند، کمترین شناختی از تحولات شگرف اجتماعی کشور که در عمق و طی چند دهه اخیر صورت گرفت، ندارند و بدیهی است نمی‌توانند در خصوص مسیر آینده این ملت به‌ویژه زنان و دختران، پیش‌بینی درست داشته باشند یا نظرات خود را به اکثریت جامعه دیکته کنند حتی با تهدیدهای خزنده.
دو نکته روشن که در این خصوص به سوالات و ابهامات افزود این است که دولتمردان و نمایندگان مجلس، نسبت به این پدیده خوفناک، بسیار عادی برخورد کردند و افکار عمومی و خانواده‌های نگران را به حفظ آرامش توصیه می‌کنند و دوم این است که باز پای دشمن را به ماجرا باز کردند.
همین سکوت مقامات و بعضاً اظهارنظر‌های متناقض موجب شد نوعی ترس جمعی خانواده‌ها را فراگیرد و همین موضوع به دامن زدن شایعات و گمانه‌زنی‌های مبهم انجامید و موجب شد برخی فعالان رسانه‌های معاند از این نمد کلاهی برای خود ببافند و بر دامنه نگرانی‌ها بیفزایند.
پس از رییسی که این اتفاق را به دشمن نسبت داد، وحید جلال زاده نماینده مجلس نیز درباره مسمومیت دانش‌آموزان گفت: دشمن به دنبال تشنج آفرینی است. رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس با تاکید بر اینکه دشمن به دنبال تشنج‌آفرینی است گفت: تلاش همه‌جانبه برای کشف ابعاد حوادث مرتبط با مسمومیت دختران دانش آموز ادامه دارد و از همه مسئولان و آحاد ملت می‌خواهیم ضمن مراقبت از خلق شایعات، کمک کنند تا دشمنان ملت که از هر حادثه‌ای برای ایجاد تشنج و تشویش افکار عمومی بهره می‌گیرند، در این مورد نیز ناکام بمانند.
بدیهی است ما قصدی نداریم که پیش‌داوری کنیم، شایعه بسازیم و بر دامنه نگرانی‌ها بیفزاییم و منتظر هستیم تا نهادهای نظامی و امنیتی، مدیران وزارت علوم پزشکی و آموزش و پرورش، وزیر کشور و رئیس قوه قضائیه در این خصوص، دلایل، انگیزه عاملان، افراد دستگیرشده و وابستگی سیاسی آنان و همچنین قطع ریشه چنین جریاناتی در کشور اطلاع‌رسانی کنند اما آیا دشمن دشمن کردن و همه مشکلات اعم از نوسانات ارزی تا اعتراضات صنفی و از کم‌کاری مدیران در امدادرسانی پس از زلزله تا مسمومیت‌های مشکوک را به گردن دشمن انداختن، تاکتیک ناشیانه نیست ؟
آیا جز این است که مدیر دولتی و نماینده‌ای که در هر موضوعی پای دشمن را به میان می‌کشد غیرمستقیم بر بی‌کفایتی و بی‌عرضگی خود شهادت می‌دهد؟ اساساً چرا این جرات و جسارت در میان مدیران وجود ندار د که مشکل را بپذیرند و عذرخواهی کنند و آیا احاله کردن مشکلات به دشمن راهی برای بری الذمه نشان دادن خود و فرار از عذرخواهی نیست ؟ از همه مهم‌تر اینکه این نحوه رفتار بزرگترين لطف و محبت به دشمن است که مدیران و نمایندگان با کمک گرفتن از ظرفیت رسانه‌های رسمی کشور خواسته یا ناخواسته دشمنان کشور را بسیار باهوش و بابرنامه معرفی می‌کنند که در هر عرصه‌ای از سیاست و فرهنگ تا اقتصاد و پرونده هسته‌ای فعال ما یشاء است و هر کاری دلش خواست با ما می‌کند و هر بلایی دلش خواست بر سر مردم و سرمایه‌های کشور می‌آورد.
