درباره مهرداد محمدپور
مهرداد محمدپور: گوینده، نویسنده، ترانه سرا، متولد ۲۷ فروردین ۱۳۵۶ در شهر لاهیجان استان گیلان است.
او که دانش آموخته رشته زبان و ادبیات فارسی و حقوق قضایی از دانشگاه آزاد می باشد؛ فعالیت های حرفه ایش را به طور جدی، از اواخر آذر ۱۳۷۲ با نویسندگی و سردبیری یک برنامه ادبی کوتاه آغاز کرد؛ که در آن زمان از رادیو ایران پخش می شد؛ اما پس از یکسال و به تدریج، علاوه بر گسترش فعالیت هایش در رادیو ایران، که تا پایان شهریور ۱۳۸۸ ادامه داشت؛ از برنامه سازی در شبکه های رادیویی مختلفی همچون: پیام، تهران، جوان، فرهنگ، نیز غافل نشد؛ و در مقام یک تهیه کننده رادیویی به خوبی توانست، با کسب تجربیات ارزشمند و افزایش میزان آگاهی هایش در خصوص ساخت و تولید گونه های مختلف برنامه رادیویی، جایگاه واقعی خود را به عنوان برنامه سازی خلاق و مولف، در میان سایر برنامه سازان صاحب سبک و نام آشنای این رسانه شنیداری، تثبیت کند.
همچنین از اوایل تیر ۱۳۷۶ با حضور فعال خود در تلویزیون، که ۱۴ سال به طول انجامید؛ مسئولیت نویسندگی و اجرای چندین برنامه موفق را به ویژه در شبکه جهانی جام جم بر عهده گرفت؛ که تجربه متفاوتی را در برنامه سازی این رسانه دیداری، برایش به ارمغان آورد.
از دیگر فعالیت های حرفه ای مهرداد محمدپور، می توان به حضور موثرش در عرصه مطبوعات اشاره نمود. البته اغلب به عنوان دبیرفرهنگی، آنهم در موسسه فرهنگی مطبوعاتی ایران و خبرگزاری ایرنا، که از اواسط مرداد ۱۳۷۵ آغاز شد؛ و تا اوایل تیر ۱۳۸۰ ادامه یافت. دورانی که فرصت مغتنمی برایش بود؛ تا بی واسطه و از نزدیک با رسانه های مکتوب، مهم ترین اهداف و اولویت هایشان و نیز کارآمدترین شیوه های تولید و انتشار خبر در آنها، آشنایی بیشتری پیدا کند.
علاوه بر آنچه گفته شد؛ تالیف دست کم۲۰ عنوان کتاب در حوزه ادبیات کودک که از ابتدای اردیبهشت ۱۳۸۳ تا کنون، توسط این نویسنده خوش قریحه به رشته تحریر درآمده؛ “همچون: مجموعه کتاب های با لالایی یاد می گیرم در ۱۶ جلد به تصویرگری لیدا طاهری” که بی تردید آن را می بایست نخستین مجموعه لالایی فرهنگی آموزشی تالیفی ایرانی دانست؛ نشاندهنده آن است که دامنه فعالیت های حرفه ای وی، تنها به موارد مذکور محدود نمی شود؛ چرا که مهم ترین دغدغه اش به عنوان یک گوینده طی سال های اخیر، تولید و انتشار آثاری است که ویژگی ذاتی آن، ایجاد آرامش روانی پایدار از طریق گوش سپردن به شعر و موسیقی، در میان اقشار مختلف جامعه باشد. بنابراین پیوسته کوشید تا نخستین اولویت فعالیت های حرفه ایش را، بر مبنای توجه به همین نکته کلیدی بسیار مهم برنامه ریزی کند.به ویژه از اواسط اردیبهشت ۱۳۸۷ تا کنون، که تولید این گونه آثار در نظر وی، شکل جدی تری به خودش گرفت؛ و در طول تمام این سال هایی که گذشت؛ همواره تلاش کرد تا به بهره گیری هوشمندانه از سال ها تجربه و تخصص اش در تلفیق صحیح شعر و موسیقی البته به صورت موسیقی گفتار، و با اجرای دلنشینش که به گواه مخاطبانش، کاملا مختص خود اوست؛ توانست گام های موثری در جهت تحقق یافتن این هدف بردارد. آن هم با تولید و انتشارمجموعه های تحسین برانگیزی همچون :”با نیلوفر تا مهتاب” که نخستین آلبوم صوتی ریلکسیشن تالیفی ایرانی به شمار می رود؛ “مینای مهتاب” که گسترده ترین نسخه شنیداری آثاری از زنده یاد سهراب سپهری به نام های “هشت کتاب” و “هنوز در سفرم” را دربر می گیرد؛ ونیز “شاعرانگی” که درنگی است بر سروده های خیال انگیزبرخی از شعرای معاصر ایران و جهان، که شنیدنشان خالی
از لطف نیست.
