دولت چه رویکردی در قبال امیدواری جامعه داشته باشد؟
دولت چه رویکردی در قبال امیدواری جامعه داشته باشد؟
بیشتر از دو هفته است که با اعلام نتیجه انتخابات ریاست جمهوری، موجبی از امید به اصلاح فضای پرچالش در افکار عمومی به وجود آمده است و مردم تا حدی به بهتر شدن شرایط شان خوش بین شده اند. شرح این شرایط موید این موضوع است که مسعود پزشکیان ماموریت بسیار دشواری پیش روی خود می بیند. آنهم در شرایطی که جامعه ای که از محدودیت ها به تنگ آمده است، بی صبرانه در انتظار گره گشایی توسط دولت چهاردهم است.

امان‌الله قرائی مقدم، جامعه‌شناس در گفتگو با «جمله» با اشاره به موجی از امیدواری که بعد از انتخابات در جامعه به وجود آمده است، می‌گوید: مردم در این چند سال گذشته در حوزه‌های اقتصادی، اجتماعی و … مشکلات زیادی داشتند و حالا که دکتر پزشکیان برای ریاست دولت انتخاب شده، نوعی امیدواری به آینده‌ای بهتر در افکار عمومی مشهود است. به همین دلیل مسعود پزشکیان باید در قدم اول در چینش وزیران و مدیران دقت کافی داشته باشد تا کار دست کاردان باشد. در واقع اگر وزرا و مدیران بلند مرتبه با نگاه جناحی و بر اساس رابطه انتخاب شوند، نمی توان به کارآمدی دولت امیدی داشت.
این چهره در ادامه می‌افزاید: اینکه آقای پزشکیان از احزاب و تشکل‌ها خواسته تا افراد موردنظر خود را برای وزرات خانه‌های مختلف معرفی کنند، به نظر من نشان از رویکردی عقلانی و ساختاری دارد. به این معنی که کارگروه تشکیل دولت چهاردهم می‌تواند با بررسی دقیق و موشکافانه افراد معرفی شده، بهترین فرد را از نظر تجربه و تخصص برای حضور در دولت معرفی کند که حتما این روند به کارآمدی منجر
خواهد شد.این استاد دانشگاه ادامه می دهد: مسعود پزشکیان در مناظره‌های انتخاباتی خودش را غیرحزبی معرفی کرد و گفت، به هیچ جریانی تعلق ندارد. بنابراین کمترین توقع از ایشان چیزی جز این نیست که وزیران خود را بر اساس شایستگی و میزان کارایی انتخاب کند و کاری به این نداشته باشد که آقای فلان اصلاح طلب است یا آقای بهمان اصولگرا! در واقع در چنین حالتی است که دولت می‌تواند با رویکرد کارشناسی و بر اساس واقع بینی مشکلات مردم را
کمتر کند.او تصریح می‌کند: البته مردم باید این را بدانند که مشکلات زمانی رفع می‌شوند که همه مقدمات فراهم باشد. به این معنی که اگر جامعه انتظار داشته باشد، دولت پزشکیان در چند ماه اول آرامش و اطمینان خاطر زیادی به جامعه تزریق کند، حتما توقی بیجا است. در واقع جامعه باید این را بداند، دولت چهاردهم برای اینکه بتواند مسائل بیرونی و درونی را رفع و رجوع کند، به زمان کافی نیاز دارد.
وی توضیح می‌دهد: نکته مهم دیگر این است که دولت برای کارآمدی احتیاج مبرمی به همراهی مجلس و قوه قضاییه و همچنین دستگاه و ارگان‌های دیگر دارد تا با بهره گیری از همه پتانسیل‌های موجود در داخل مسائل حل شوند. با این وجود حضور برخی از چهره هایی که به تندروی شهره هستند، از همان جلسه اولی که مجلس بعد از انتخابات تشکیل داد، تحرکات رادیکال و مخرب علیه دولت را شروع کردند تا این نگرانی پررنگ شود که بازندگان انتخابات برای اینکه آب خوش از گلوی پزشکیان پایین نرود، دست به هر کاری خواهند زد. بنابراین لازم است، چهره های شاخص نظام و ارگان های مرتبط تلاش شان را برای خنثی سازی تحرکات گروه رادیکال به کار بگیرند.
قرایی مقدم در پایان تاکید می‌کند: نیمی از واجدین رای دادن در انتخابات شرکت نکردند که این اصلا برای ساختار سیاسی خوب نیست و با مصالح ملی در تضاد است. بنابراین حالا که انتخابات را پشت سر گذاشتیم، باید همه با جدیتی که لازم است، سعی شان را برای بالا بردن اعتماد عمومی به کار بگیرند تا با نقش آفرینی مردم بتوانیم در ادامه توفیق‌های بیشتری کسب کنیم. با این توضیح که الزام اصلی کاهش مشکلات بین المللی و موانع داخلی چیزی جز بالا رفتن اعتماد عمومی به سیستم
حاکمیتی نیست.