طبق بررسي هاي مستشرقين اروپايي و تطبيق تقويم ها، پول رسمي ايران در ژانويه سال ۵۰۴ پیش از میلاد ضَرب و رایج شد و این، نخستین سکه متحد الشکل جهان که دارای وزن و عیار یکسان بود در ژانويه ۲۰۲۱ دو هزار و ۵۱۷ ساله شده است. داريوش دستور ضَرب اين سكه را در دومین […]
طبق بررسي هاي مستشرقين اروپايي و تطبيق تقويم ها، پول رسمي ايران در ژانويه سال ۵۰۴ پیش از میلاد ضَرب و رایج شد و این، نخستین سکه متحد الشکل جهان که دارای وزن و عیار یکسان بود در ژانويه ۲۰۲۱ دو هزار و ۵۱۷ ساله شده است. داريوش دستور ضَرب اين سكه را در دومین روز نخستين ماه زمستان سال ۵۰۴ پيش از ميلاد (ديماه و یک روز پس از شب چله ـ یَلدا) داده بود که پس از چند روز آماده شده بود. سكه هاي داريك تا پايان عهد هخامنشيان [سلطه اسکندر مقدونی] رايج بودند. نقش تصوير رئيس کشور بر يکطرف سکه نيز از زمان داريوش مرسوم شده است. بسياري از كشورها نام پول ملّي را از اسامي تاريخي گرفته اند، مثلا پول ونزوئلا از نام سيمون بوليوار، تاجيكستان از نام سامانيان (ساماني) و … ولي نام پول ملي ایران ـ ريال ـ از اسپانيا است!، تومان هم تُرکی به معنای ده هزار است که قاجاریه مغول تبار آن را مصطلح کردند. این پرسش همواره مطرح بوده است که چرا نبايد پول ملي ایران به نام باستاني اش «دارا ـ داريك» بازگردانيده شود؟!. مورّخان، این بی اعتنایی هنگام نامگذاری را يكي از غفلت هاي مقامات دوران سلطنت پهلوي یکم نوشته اند. پهلوی دوم مراسم دو هزار و پانصدمين سال تاسيس دولت مركزي ايران را برگزار كرد، ولي نام پول ملّي را به اسم باستاني و ۲۵۰۰ ساله اش «دارا ـ داريك» باز نگردانيد!. اشتباه ديگر اين بود که ريال ايران را از استاندارد طلا خارج کردند و دست بانک مرکزي براي چاپ اسکناس و در جريان قراردادن نقدينگي به هر مقدار که بخواهد باز شد. ایراد دیگر مورخان به آن دودمان این بوده است که الفباي فارسي را تغيير نداد تا تلفظ ها يكسان شود. فارسي يك زبان «هند ـ اروپايي» است كه لازم است به الفبايي نوشته شود كه داراي حروف صوتي (واول) باشد.
