گروه سیاسی عالم سیاست و روابط بین‌الملل، عالمی «انعطاف‌طلب» است و برنامه خود را ماهانه و روزانه تنظیم می‌کند و گاه تغییر می‌دهد و سخن از امور مطلق در سیاست و «بله و نخیر»های خشک و قاطع، نشانه خامی و جهل نسبت به ناپایداری‌های این جوّ و پیچیدگی‌های این حوزه است، در تاریخ سیاسی اسلام […]
گروه سیاسی
عالم سیاست و روابط بین‌الملل، عالمی «انعطاف‌طلب» است و برنامه خود را ماهانه و روزانه تنظیم می‌کند و گاه تغییر می‌دهد و سخن از امور مطلق در سیاست و «بله و نخیر»های خشک و قاطع، نشانه خامی و جهل نسبت به ناپایداری‌های این جوّ و پیچیدگی‌های این حوزه است، در تاریخ سیاسی اسلام هم این‌گونه بوده همان‌گونه که پس از جنگ «اُحُد»، «بدر» و «خندق» کسی تصور نمی‌کرد که رسول اکرم(ص) سه چهار سال بعد با «ابوسفیان» دشمن شماره یک خود و رییس اتاق فکر بسیاری از آن جنگ‌ها به صلح و مذاکره بنشیند و ایمان وی را قبول کند اما در فتح مکه نیز خواندیم ضمن صدور فرمان عفو عمومی توسط نبی‌الرحمه، خانه ابوسفیان که ایمان آورده بود، محل امن«رجال قریش» شد که در آن پناه گرفتند و از زخم شمشیر سپاه پیروز اسلام در امان ماندند.
در سلوک عملی رهبران انقلاب اسلامی نیز این انعطاف و زمان‌سنجی دیده می‌شود به‌عنوان نمونه بنیانگذار کبیر انقلاب اسلامی در پیامی که به مناسبت سالگرد جمعه سیاه مکه در سال ۶۶ و حمله به حجاج بی‌دفاع توسط پلیس سعودی در مراسم برائت از مشرکین صورت گرفت فرمودند: « اگر از صدام بگذریم، اگر مسأله قدس را فراموش کنیم، اگر از جنایت‌های امریکا بگذریم از آل‌سعود نخواهیم گذشت. » اما دو سال پس از آن با تدبیر رهبر معظم انقلاب حَفِظَهُ‌الله و به‌خاطر مصالح بزرگ‌تر، مناسبات سیاسی ما با عربستان سعودی از سر گرفته شد.
حکایت مخالفان برجام هم به‌نوعی مویّد همین ناپایداری است و کار به جایی رسید که مخالفان سینه‌چاک مذاکره و برجام که یک روز پیکر فرضی این توافق‌نامه را در مقابل دوربین‌های پخش زنده در مکانی نامناسب -خانه ملّت-به آتش کشیدند، امروز بر ادامه مذاکره و استمرار برجام البته با مدل خودشان تأکید می‌کنند و حتی هشدار می‌دهند که اگر این مدل نتیجه‌بخش بود و با آمریکا و غرب به توافق رسیدیم نباید آن را به حساب «محمدجواد ظریف» گذاشت.
روز گذشته نماینده جبهه پایداری و عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس با تاکید بر اینکه دولت مردمی-دولت آیت الله رییسی- با مدل وین مذاکرات را ادامه نخواهد داد، مدعی شد: مدل وین تکرار بدتر برجام بود و از چاله درآمدن و در چاه افتادن بود.
مجتبی ذوالنوری ضمن تأکید بر ادامه مذاکرات برجام در صورت تأمین حقوق ملت ایران گفت: دولت آینده اهلیّت بیشتری برای مذاکرات دارد و سنجیده‌تر عمل خواهد کرد و دستاوردهای آن برای مردم ملموس خواهد بود.
نماینده مردم قم همچنین گفت: دولت مردمی با پایبندی به اصول و منافع و بدون روحیه سازش‌کاری وارد مذاکرات خواهد شد، دولت تدبیر برای سازش و تسلیم وارد مذاکرات می‌شد اما دولت مردمی -دوات سیزدهم- برای احقاق حقوق مردم وارد مذاکرات خواهد شد.
آنچه که در فراسوی این اظهارات قرار دارد نکاتی ساده و دقیق است ازجمله اینکه اگر به تعبیر ذوالنور دولت مردمی -دولت آیت الله سید ابراهیم رییسی- نتواند اقتصاد را رونق دهد، تورّم را کنترل کند و تولید و صنعت را سامان بخشد، هدف حملات و حتی توهین‌هایی خواهد بود که نثار دولتمردان امروز می‌شود چون حسن روحانی و دولتش را مقصّر همه این مصایب می‌دانند ضمن اینکه اوضاع کشور در بسیاری از شاخص‌های مهم توسعه، مطلوب نیست و با تولید موشک‌های نقطه‌زن و نمایش شهر موشکی نیز مشکلات زندگی و معیشت مردم حل نمی‌شود -هرچند تقویت توان نظامی هم یک ضرورت است و کسی مخالف آن نیست- همان‌گونه که با وعده تولید انواع واکسن‌های داخلی و هدیه به مستضعفان آمریکایی، دلتا و دلتا‌پلاس در کشور کنترل نمی‌شود و اوضاع که در بسیاری از کشورها به شرایط نیمه‌عادی برگشت، به همین شکل می‌ماند که ناچار می‌شوند تعطیلی پشت تعطیلی تصویب و محدودیت پشت محدودیت اعمال کنند.
نمایندگان مجلس انقلابی ازجمله مجتبی ذوالنور به همه این حقایق آگاهند و بهتر از همه می‌دانند تا روزی‌که با آمریکا بر سر مسائل مهم و محوری کنار نیاییم و «اف‌ای‌تی‌اف» را به‌طور کامل تصویب نکنیم و تا روزی‌که صادرات نفت و نقل و انتقال ارزی تسهیل نشود، نمی‌توانیم قدم از قدم برداریم اما چرا تا امروز با این مذاکره و مصالحه مخالف بودند نیز به این برمی‌گردد که نمی‌خواستند به نام مخالفان سیاسی آنان تمام شود و همان‌گونه که در توافق اولیه برجام، کاری کردند که منفعت اقتصادی این توافق در جامعه درک و دریافت نشود اما امروز که شرایط متفاوت است و دولت و مجلس در اختیار یک جناح سیاسی است و هر اتفاق مثبتی نزد افکار عمومی به نفع همین نگرش سیاسی ثبت خواهد شد، بدشان نمی‌آید با آمریکا و غرب توافق کنند، با مدل خود به «گراندهتل وین» بروند و «برجام‌شکافی» را ادامه دهند تا حصول یک توافق پایدار که مشکلاتی که هم زندگی مردم و هم برنامه‌های توسعه‌ای نظام را تهدید می‌کند از سر راه برداشته شود.
ما نیز البته با این نگاه موافق هستیم که جمهوری اسلامی در شرایطی نیست که راه گریزی از توافق با غرب داشته باشد و بهتر است سنگ‌های خود را با آمریکا و تروئیکای اروپایی-انگلیس، فرانسه و آلمان- وابکند و در نهایت به توافق برسد تا این طناب ستبری که بر گردن اقتصاد حلقه شد، باز شود و اقتصاد نفسی بکشد.
در پایان باید گفت ما از این نماینده مجلس قدردانی خواهیم کرد اگر به توافقی نظیر برجام با غرب دست یابند که هم عزت کشور حفظ شود و هم ارزش پول ملی اما نکته‌ای که جناب ذوالنور و هم‌پالکی‌های سیاسی‌اش به آن پاسخی نمی‌دهند این است که چه کسی هزینه‌هایی به منافع ملی تحمیل و زندگی درصد بالایی از شهروندان عادی و اقشار ضعیف هدف گرفته شد و موجبات مهاجرت نخبگان را فراهم کرد، به افزایش اقسام آسیب‌های اجتماعی ختم شد و ریشه بسیاری -نه همه- بسیاری از مشکلات امروز مردم از کول‌بری و سوخت‌بری تا خشکسالی و بی‌برقی و از مرگ و میر براثر کرونا در پیک پنجم تا زباله‌گردی و افتادن در درّه فقر و فلاکت است را جبران خواهد کرد؟ ای کاش آن روز ذوالنوری و دوستانش به جای آتش زدن «برجام» با دولت می‌نشستند و برادرانه به رفع نواقص و اجرای دقیق آن می‌پرداختند تا این‌همه خسارت به زندگی مردم تحمیل نشود.
