سرویس سیاسی جمله – یک روز از حمله سنگین توپخانه‌ای ارتش اسراییل به بیمارستان المعمدانی در نوار غزه گذشته و هنوز شوک ناشی از ابعاد این جنایت، برطرف نشد و برابر اخباری که از این منطقه در شبکه‌های معتبر جهانی انتشار یافت، هنوز شمار دقیق این کشتار که رسانه‌ها از ۸۰۰ تا ۱۵۰۰ نفر آمار دادند، اعلام نشده و تجهیز اموات و تدفین شهدای این حمله ناجوانمردانه که همه غیرنظامی و عمدتاً زنان و کودکان هستند، ادامه دارد، تصاویری که برای قضاوت تاریخ ثبت شدند و پیکرهای مطهر بی‌گناهانی که از سر ناچاری، در کنار هم به خاک سرد سپرده شدند، طفل نوزادی که در میان دست و سینه پدر، دفن شد تا پدر سند مظلومیت خود را بدون توقف به بهشت ببرد، چند عضو یک خانواده که کنار هم در زیر خاک خفتند تا در سرای باقی هم کنار هم بمانند و صحنه‌های تلخ و دیدناک بیشتر که واژهها نمی‌توانند حق مطلب را در مورد آن ادا کنند. رژیم صهیونیستی سابقه سیاهی در کودک‌کشی داشت اما آنچه که در این تصاویر دیده می‌شود، این است که این رژیم قاتل، رکورد خود در کودک‌کشی را نیز شکسته است.
دولت موقت فلسطینی که در کرانه غربی رود اردن و در شهر «رام‌الله» استقرار دارد، سه روز عزای عمومی اعلام کرد، نماینده این دولت در جلسه شب گذشته شورای امنیت سازمان ملل متحد، دفاعی جانانه از مردم کرد و قتل و خشونت عریان سیاستمداران تل‌آویو را فریاد زد و بسیاری از کشورهای مسلمان منطقه نیز این اقدام جنایتکارانه را محکوم کردند و دقیقاً مشخص نیست بگوییم موج این اقدام وحشیانه به چه حوادثی منجر خواهد شد.
درپیوند با همین رخداد، برخی گروه‌های شبه‌نظامی در کشورهای منطقه خط و نشان‌های تندی علیه صهیونیست‌ها کشیدند و حضور چندباره وزیر امور خارجه آمریکا در تل‌آویو و چند کشور دیگر منطقه و همچنین سفر «جو بایدن» رییس‌جمهور ایالات متحده در اسراییل همه حکایت از دامنه‌دار شدن این بحران است و آنان نیز از پیامدهای احتمالی و ناخواسته جنگ عزّه آگاهند.
نکته‌ای که جنایات سال‌ها و دهه‌های قبل صهیونیست‌ها را در اذهان افکار عمومی منطقه زنده کرد این است که ساعاتی پس از حمله توپخانه‌ای ارتش این کشور به بیمارستان المعمدانی در غزه، سخنگویان این رژیم و همچنین برخی منابع رسانه‌ای غربی ادعا کردند که اسراییل در این حمله نقشی نداشت و بدتر از آن، انگشت اشاره را به سمت گروه‌های مبارز فلسطینی بردند.
اگر به تاریخ برگردیم به‌وضوح می‌بینیم این رژیم بارها و به تعداد بی‌شمار در اراضی اشغالی، دست به جنایت زد و از قتل‌عام روستاییان کفرقاسم در فلسطین تا جنایت در اردوگاه آوارگان در صبرا و شتیلای لبنان هرگز مسئولیت این جنایات را برعهده نگرفت.
البته هیچ جنایتکاری را نمی‌شناسیم که مسئولیت کار خود را برعهده بگیرد جز روزی که در برابر دادگاه عادل قرار گیرد و آن روز البته برای سردمداران و حامیان این رژیم هم زیاد دور نیست.
نکته مهمی که اسراییل به‌خوبی از آن آگاه است و ریشه تندتر شدن خشونت‌های اشغالگران با مبارزان فلسطینی در همین است این نکته است که هرچه عُمّال و حامیان این رژیم انجام دادند تا قاطبه مردم فلسطین را به تسلیم وادار کنند و آنان از مبارزه منصرف شوند، نه تنها موفق نشدند که طی دهه‌های اخیر به‌وضوح شاهد هستیم خوشه‌های خشم مردم فلسطین علیه اشغالگران بیشتر از قبل شد.
روزی که «بگین، کارتر و سادات» در کمپ دیوید نشستند و پیمان صلح امضا کردند و روزی که «عرفات» در اسلو به‌عنوان نماینده مردم فلسطین موجودیت کشوری نامشروع به نام اسراییل را پذیرفت، شاید سردمداران این رژیم و طرفداران غربی آن فکر می‌کردند موفق شدند مشکل را حل کنند در شرایطی که اتفاقات پس از آن نشان داد مبارزه در فازهای جدید و هوشمندانه به حیات خود ادامه داد و امروز نه تنها مردم غزّه که بسیاری از ساکنان کرانه باختری هم تمایل به مبارزه مسلحانه دارند و حتی برخی اعراب مسلمانی که در قلمرو اسراییل زندگی و کار می‌کنند نیز به مبارزه مسلحانه روی آوردند.
اتفاقی که روز گذشته در بیمارستان غزّه افتاد و اتفاقات تلخ دوازده روز قبل از آن و حملات مکرر به شمال غزه و تلاش برای قتل زنان و کودکان و مردم غیرنظامی همه حکایت از بی‌نتیجه بودن مشت آهنین و گنبد آهنین و هر نوع سیاست تند و خشن دارد.حمله اخیر اسراییل به غزه که آمار شهدای طرف فلسطینی طی آن بالغ بر سه هزار و پانصد تن شد چشم افکار عمومی جهان و منطقه را بیشتر باز کرد و شاهد بودیم هیچ کدام از کشورها موضع منفعلانه اتخاذ نکردند و همه کشورها و همچنین شخصیت‌های مهم، اسراییل را محکوم کردند اما این محکوم‌کردن‌ها در نهایت درمانی برای رنج مردم فلسطین فراهم
نخواهد کرد.
لازم است همه جهان اسلام و کشورهای اسلامی دست به اقدام عملی علیه اسراییل بزنند و منظور ما از این اقدام، نظامی نیست تنها کافی است همه کشورهای عربی و اسلامی، حریم زمینی، دریایی و هوایی خود را به روی این کشور به‌طور کامل ببندند. همین اقدام که به‌راحتی ممکن است هزینه بقا و موجودیت اسراییل را به شدت افزایش می‌دهد یا منع همه گونه تجارت و مراودات اقتصادی با این رژیم جعلی و متجاوز، کاری خواهد کرد که بسیاری از شهروندان این کشور به همان کشورهایی برگردند که از نجا آمدند.
اسراییل از ابتدا بر روی خواب و غفلت جهان اسلام نشست و هنوز هم بر همین بستر نشسته و طرح‌های ظالمانه و تجاوزکارانه خود را به پیش می‌برد و اگر روزی این کشورها از خواب بیدار شوند و عزم خود را برای حمایت از مردم مظلوم فلسطین جزم کنند، نیازی به نبرد نظامی با اسراییل ندارند، با همین دو راهکار گفته‌شده می‌توانند از ادامه این رژیم جلوگیری کنند.
- نویسنده : ارسالی از سرویس سیاسی
