امروز برابر است با سی و پنجمین سالروز درگذشت استاد شهریار، شاعر برجسته و ماندگار ایرانی که شعرهایش به خصوص در حوزه غزل درزمینه و ذهن ایرانیان ماندگار شده است.
سیدمحمدحسین بهجت تبریزی متخلص به شهریار در سال ۱۲۸۵ ش در خانوادهای اهل ادب در تبریز به دنیا آمد. ایام كودكی او با جنبش آزادیخواهان مشروطه به رهبری ستارخان و باقرخان همراه بود. وی در كودكی با قرآن و دیوان حافظ آشنا شد و پس از تحصیل مقدمات حوزوی، به تهران رفت و وارد مدرسه دارالفنون گردید.
شهریار سپس وارد مدرسه طب شد، ولی در پی یك جریان عاطفی و پس از ۵ سال تحصیل، بدون اخذ مدرك دكتری، تهران و دانشكده را ترك گفت و در خراسان وارد خدمت دولتی گردید. او در نیشابور به دیدار كمالالملك، نقاش مشهور رفت و شعری درباره وی سرود. شهریار از آن پس مدتی در تهران سكونت داشت و از سال ۱۳۱۹ ش در تبریزاقامت گزید.
وی همزمان با اوجگیری نهضت اسلامی، با زبان شعر، انقلاب اسلامی را همراهی كرد. شهریار، به عنوان یكی از مشهورترین غزلسرایان معاصر، معروفِ خاص و عام است. او غزلهای دلنشینِ بسیاری سروده كه یادگار نخستین عشق آتشین اوست. عشق عرفانی نیز در اشعار شهریار مقام والایی دارد و بر بیشتر شعرهای او سایه افكنده است.
كلیات اشعار شهریار متجاوز از پانزده هزار بیت از قصیده و غزل و مثنوی و قطعه است كه در سه مجلد به چاپ رسیده است. بسیاری از خاطرات تلخ و شیرین از دورههای گوناگون زندگی، در اشعار شهریار منعكس است و با خواندن آنها میتوان گوشههایی از زندگی شاعر را از نظر گذراند.
شهریار بیگمان در شاعری، استعدادی درخشان دارد كه در سراسر اشعار او، روحی حساس و شاعرانه، موج زنان بر بال تخیلی پوینده و آفریننده در پرواز است. او به تجدد و نوآوری در شعر گرایش محسوسی داشت و اشعاری كه برای نیما یوشیج و به یاد او سروده، حكایت از این موضوع دارد.
شهریار در سال ۱۳۶۷ در مراسم مجتمع هنر و ادبیات دفاع مقدس به دریافت لوح دست خط زرین حضرت امام، دیپلم افتخار و سكه یادبود مجتمع به عنوان برگزیده شعر، نائل آمد. این شاعر شهیر سرانجام در بیست و هفتم شهریور ۱۳۶۷ش در سن ۸۲ سالگی در تهران درگذشت و در مقبرةالشعرای تبریز به خاك سپرده شد.
برای پاسداشت مقام ادبی استاد محمدحسین شهریار و نكوداشت این شاعر پرآوازه، سالروز درگذشت وی برابر با بیست و هفتم شهریور، به عنوان روز شعر و ادب فارسی نامگذاری شده است.این روز دستمایه ای است برای قدردانی از پاسداران مظلوم زبان فارسی، یعنی شاعران.
همان کسانی که اگر نبودند شاید امروز خبری از ضرب المثل های ایرانی درکار نبود گ تمدن و فرهنگ ایرانی که در قالب کلمات خود را حفظ میکنند به نسل امروز منتقل نمیشد.
بیشک ایران غنیترین کشور جهان در حوزه شعر است و اگر نبود این هنر ملی ایرانیان، امروز خبری از زیبایی شناسی ایرانی در کار نبود و نمیشد به راحتی از زبان فارسی سخن گفت.شهریار یکی از سرآمدان شعر ایران است که در کنار شعر آذری، جانی دوباره به تغزل فارسی بخشید و به راستی که شایسته تمجید و محبت ایرانیان است.
- نویسنده : ملیحه منوری-سردبیر