گروه استان‌ها: شهرستان منوجان در کنار رودبار یکی از شهرستان‌هایی است که با سیل گسترده مواجه شده‌اند، سیل ده‌ها روستا را فرا گرفته است و نتیجه این سیلاب تخریب برخی از خانه‌های خشت و گلی و کپری بوده است. خانه‌های آجری هم گاهاً تا یک متر زیر آب فرو رفته‌اند که مردم از ترس تخریب این سازه‌ها جرأت زندگی […]
گروه استان‌ها: شهرستان منوجان در کنار رودبار یکی از شهرستان‌هایی است که با سیل گسترده مواجه شده‌اند، سیل ده‌ها روستا را فرا گرفته است و نتیجه این سیلاب تخریب برخی از خانه‌های خشت و گلی و کپری بوده است. خانه‌های آجری هم گاهاً تا یک متر زیر آب فرو رفته‌اند که مردم از ترس تخریب این سازه‌ها جرأت زندگی در آنها را ندارند و هنوز برخی از خانه‌ها مملو از گل و لای هستند.
محرومیتی که با سیل نمایان شد
با وجود فعالیت مسئولان و به خصوص گروه‌های جهادی که از سوی سپاه به منطقه ارسال شده‌اند و تلاششان برای خالی کردن خانه‌ها از گل و سیلاب هنوز مشکلات زیادی در این مناطق وجود دارد.
تخریب لوازم خانه‌های مردم در حالی اکثر خانواده‌ها را درگیر و گاهاً تمام زندگی یک خانواده محروم را از بین برده است که اعضای گروه‌های جهادی خانه به خانه لوازم مردم را از زیر گل و لای خارج می‌کنند و بعد از شستشو و گاه تعمیر آنها را تحویل خانواده‌ها می‌دهند. روستای تجدانو یکی از مناطق سیل زده در منوجان است، مردم این منطقه در شرایط عادی نیز محروم بودند و اکثراً به کار کشاورزی و دامپروری در ابعاد گوچک اشتغال داشته‌اند. دام‌های مردم بر اثر سیل تلف و مزارع هم تخریب شده و دیگر خبری از سرسبزی نیست، تلاش ماه‌های گذشته کشاورزان زیر آفتاب این منطقه به باد رفته و دور نمایی مقابل چشم مردم قرار ندارد. در پی بارندگی ۱۴۰ میلیمتری در منوجان و تخریب منازل مسکونی زمینه اسکان اضطراری برای سیل زدگان فراهم شده که البته مردم از این خدمات رضایت کامل ندارند. اطراف روستا مملو از چاله‌های آب و گل و لای و خرابی‌های ناشی از سیل است و در مکانی امن چادرها بنا شده‌اند.
سرویس بهداشتی نداریم
یک زن سرپرست خانوار در گفتگو با مهر می‌گوید: از زمان بروز سیل تا امروز در یک چادر زندگی می‌کنیم و برای گرم شدن هم در این سرمای زمستان دو پتو داریم. ادامه این شرایط واقعاً سخت است سیل همه خانه‌ها رو فراگرفته و حتی امکان استفاده از سرویس بهداشتی برای مردم وجود ندارد و این مساله واقعاً مشکلات بهداشتی زیادی را ایجاد کرده است. زهرا می‌گوید: شب‌های اینجا سرد است و با چند پتو باید در این رطوبت و سرما ساعت‌های سختی را طی کنیم. خانه‌ام آوار شده است و همه چیز زیر آوار رفته است. وی می‌افزاید: چراغ‌های نفتی برای گرم شدن در اختیار برخی از مردم قرار گرفته و در همین چند روز به دلیل دودگرفتگی امکان خفگی در شب‌ها مردم را هراسان کرده است. وی از مسئولان خواست در اسرع وقت نیازهای ضروری مردم از جمله سرویس بهداشتی را ساماندهی کنند، طی چند روز اخیر در این مناطق همه می آیند و قول می‌دهند و می‌روند. عباس دیگر ساکن این روستا می‌گوید: بسیاری از روستاهایی که دچار خسارات شده‌اند روستای محرومی هستند که مردم یا در خانه‌های خشت و گلی زندگی می‌کردند و یا خانه کپری داشتند و همین کپرها هم خراب شده است. وی افزود: بسیاری از این مردم کارگر مزارع بوده‌اند و تنها درآمدشان یارانه ماهانه بوده که در شهرهای بزرگ کارت‌های بانکی را به مغازه دارها داده بودند و برنج و روغن می‌گرفتند هر ماه بخشی از معاششان از این راه تأمین می‌شد.
توان خرید مجدد لوازم خانه را نداریم
وی می‌گوید: یخچال، تلویزیون و سایر وسایل وسایل برقی زیر آب رفته یک یخچال معمولی در حال حاضر بیش از ۲۰ میلیون تومان و یک تلویزیون ۱۰ میلیون قیمت دارد من که برای تأمین معاش چهار فرزندم در زمین کشاورزی کارگری می‌کردم چگونه باید این وسایل را مجدد خریداری کنم؟ محمد جوادی یکی از اعضای گروه‌های جهادی در این منطقه است که به مهر می‌گوید: مردم در چادرها ساکن شده‌اند اما گستره سیلاب در منطقه بسیار بالاست، مشکل این است که برخی از خانه‌ها خراب شده و برخی هم که خراب نشده هر لحظه امکان ریزش دارد چون خانه‌ها غرق در آب بوده‌اند.
وی افزود: در این روزها سعی کردیم با کمک هلال احمر زمینه ساماندهی مردم را فراهم کنیم و هر چه که توانستیم از وسایل خانه‌هایشان را از زیر سیل و آوار خارج کردیم و شستیم و در کنار چادرهایشان قرار دادیم. این عضو گروه جهادی می‌گوید: مردم این مناطق اکثراً بسیار محروم و فقیر هستند اکثر این روستاها زیر ساخت‌های ضعیفی داشتند و همین امکانات ناچیز را که ثمره ده‌ها سال زندگی شأن بوده را از دست داده‌اند. وی گفت: با چند چادر و بسته‌های معیشتی نمی‌توان مشکلات مردم را حل کرد، زمین‌های کشاورزی این مردم زیر خاک رفته و همه محصولاتشان از بین رفته است اکثراً حتی یک پتو هم برای گرم شدن ندارند و اگر همین کمک‌ها نبود وضعیت بسیار بحرانی می‌شد. وی از خیران و مردم خواست با حضور در این مناطق در صورت توان برای ساخت خانه، تأمین وسایل خانه و تأمین معاش به سیل زدگان کمک کنند تا بتوانند بحران را سپری کنند.
ماشین سنگین نیاز داریم
وی گفت: بیش از ۱۰۰ روستا در جنوب کرمان به کلی زیر سیل رفته‌اند و با فروکش کردن آب فقط خرابی‌ها به جای مانده است در برخی از روستاها سنگ‌ها و رسوب سیلاب در پهنه روستاها وجود دارد که برای رفع مشکلات از این دست به دستگاه‌های سنگین نیاز داریم.
معاون هماهنگی امور عمرانی استاندار کرمان در بازدید از این روستا در گفتگو با خبرنگار مهر اظهار داشت: پتو و فرش‌هایی که زیر آوار بودند با کمک گروه‌های جهادی از زیر آوار خانه‌ها خارج شده و جهادگران و بسیجی‌ها وسایل را تمیز کردند و آنچه که امکان استفاده مجدد بود را تحویل دادند. سید مصطفی آیت الهی موسوی افزود: هماهنگی‌هایی شد که برای تعمیر و بازسازی سرویس‌های بهداشتی و منازل سیل زدگان، بنیاد مسکن و برخی از گروه‌های جهادی فعال کار بیشتری را شروع کنند و مشکل نبود سرویس بهداشتی سریع مرتفع شود. وی تصریح کرد: اقلام مورد نیاز مردم به خصوص وسایل گرمایشی و پتو نیز تأمین و در اختیار مردم قرار گرفت.
وی ادامه داد: در رابطه با نگرانی در خصوص سیل بند و شکستگی سیل بندها هماهنگی‌هایی با برخی از صنایع استان انجام شد و امیدواریم به تعهدشان عمل کنند و ماشین آلات سنگین برای ترمیم سیل بندها به منوجان ارسال شود.
در روستاهای زیادی مردم با مشکلات ناشی از سیل دست به گریبان هستند و آنچه اهمیت دارد این است که در سایه دور افتاده بودن این روستاها مشکلات فراموش نشود و چالش‌های این مردم هر چه زودتر برطرف شود.
