سرویس سیاسی
حدود هفت ماه از تجاوز روسیه به اوکراین گذشت و امروز برهیچ کس حتی مسئولان جمهوری اسلامی پوشیده نیست که «ولادیمیر پوتین» و ارتش روسیه، دقیقاً نمی‌دانند چه هدفی از این جنگ دارند و چه چیزی را در اوکراین جستجو می‌کنند و همین موضوع یعنی سردرگمی پوتین و نگرانی دیکتاتور کرملین از فرورفتن بیشتر در این باتلاق، ممکن است وی را وادار کند تا دست به کاری خطرناک بزند، کاری که برای غرب خط قرمز است و آن تجاوز به مرزهای ناتو یا حمله به یک کشور دیگر اروپایی است.
روز گذشته اعلام شد که نیروهای اوکراین پیروزی‌های جدیدی در جبهه‌های جنگ داشتند و شهرهای مهم استراتژیک «بالاکلیا» و «کوپیانسک» را از اشغال سربازان روس خارج کردند و در برخی گزارش‌ها نیز گفته شد ارتش روسیه از ضدحمله اوکراینی‌ها غافلگیر شد و با عقب‌نشینی از شمال شرقی اوکراین، یکی از سخت‌ترین شکست‌های خود از زمان حمله به اوکراین در اسفندماه ۱۴۰۰ را تجربه کرده است.
عقب‌نشینی روسیه از شهر «ایزیوم» خارکیف نیز یکی دیگر از سخت‌ترین شکست‌های ارتش روسیه بعد از عقب‌نشینی سربازان روس از حومه کی‌یف به شمار می‌آید. ایزیوم به‌عنوان پایگاه اصلی تدارکاتی ارتش روسیه استفاده می‌شد و از دست دادن آن تحولی مهم در جنگ شش‌ماهه روسیه و اوکراین
تلقی می‌شود.
سخنگوی ارتش روسیه نیز خروج نیروهای خود از شهرهای بالاکلیا و ایزیوم را تائید کرد اما وزارت دفاع روسیه در این رابطه از «گروه‌بندی و آرایش» مجدد نیروهای خود صحبت می‌کند.
نیروهای اوکراینی تصاویری را در شبکه‌های اجتماعی منتشر کردند که در آن نوشته شده «کوپیانسک» همیشه اوکراینی بوده و خواهد بود همچنین سرویس‌های اطلاعاتی ارتش بریتانیا اعلام کردند که ضد حمله اوکراینی‌ها احتمالاً روس‌ها را از نظر تاکتیکی غافلگیر کرده است.
مؤسسه مطالعه جنگ (ISW) مستقر در آمریکا نیز در مورد دستاوردهای جدید ارتش اوکراین گزارش داده است که نیروهای این کشور حدود دو هزار و ۵۰۰ کیلومتر مربع را در ضد حمله اخیر خود فتح کردند. این موسسه درباره علت شکست روس‌ها گفته است که سربازان روس بد سازماندهی شده و از پیش‌روی سریع اوکراین غافلگیر شدند
مجموعه اتفاقات جنگ تأیید می‌کند روسیه که در ابتدا تصور می‌کرد با هیچ مقاومتی در این نبرد از سوی ارتش و یا مقاومت مردمی اوکراین مواجه نخواهد شد، امروز و در آستانه هفت‌ماهگی این جنگِ بی‌هویت به این نتیجه رسید که جنگ به جایی نخواهد رسید و قدرت تخریب روسیه نیز فضای کلی حاکم بر این نبرد را تغییر نمی‌دهد و همین موضوع، دقیقاً موجب نگرانی شده است.
«ولادیمیر پوتین» از معدود رهبرانی است که چهره‌ای پوشالی در میان ناسیونالیست‌های روس و طرفداران شوروی سابق برای خود ساخته است و اگر روزی احساس کند به دلیل شکست یا سردرگمی در جنگ اوکراین، به این وجهه خدشه وارد خواهد شد، حتماً دست به اقدامی بزرگ‌تر و به‌مراتب خطرناک‌تر خواهد زد و به عاقبت آن نیز فکری نمی‌کند همان‌گونه که در آغاز این نبرد فکر و تدبیری برای آن نداشت.
امروز وضعیت اقتصادی روسیه در اثر تحریم‌های سنگین غرب، مبهم است و همین موضوع موجبات نارضایتی میان مردم و سربازان شد و «پوتین» توانست با برخوردهای امنیتی این موضوع را کنترل کند اما سطح نارضایتی به «اولیگارش‌های» حامی پوتین رسید که بخشی از سرمایه خود را از دست دادند و برابر برخی اخبار، اختلاف نظر بین آنها درخصوص سکوت در برابر سیاست‌های نابودکننده ولادیمیر پوتین، بالا گرفت.
برخی منابع اقدام به ترور «الکساندر دوگین» از متفکران غرب‌ستیزی که پوتین تحت تأثیر آرا و اندیشه‌های وی است و منجر به قتل دختر دوگین شد نیز گفته‌اند پای برخی اولیگارش‌ها و متحدان ولادیمیر پوتین در میان است که درخصوص رویکرد جدید وی و استمرار تحریم‌های غرب، نظر مخالف دارند.
مجموعه تحولات سیاسی و نظامی در اوکراین و روسیه حکایت از آن دارد که پوتین به هیچ کدام از اهداف خود نرسیده است و در داخل کشور نیز برخی متحدان جدی خود را از دست می‌دهد و همین امر می‌تواند موجب شود تا برای ترمیم وجهه خود دست به اقدامی خطرناک بزند و پای ناتو و ایالات متحده به این نبرد باز شود و کار به جنگ هسته‌ای و نبردی تمام‌کننده برسد که در آن روز احتمالاً از دست کسی کاری بر نخواهد آمد.
نکته آخر اینکه مبارزان اوکراینی هم قصدی برای تسلیم شدن ندارند و اصرار دارند مبارزه را تا آزادسازی همه سرزمین خود ادامه دهند اما حتی اگر آنان کوتاه بیایند نیز گویا روسیه طرحی برای استقرار صلح و آرامش در این کشور ندارد.
