در دولت‌های در حال توسعه، یا همان کشورهای جهان سومی، حوادثی مربوط به نپذیرفتن نتایج انتخابات، تکرار می‌شود. همانطور که در سال ۲۰۱۰ در ساحل عاج این اتفاق افتاد و با وجود پیروزی الحسن واتارا، لوران گباگبو رئیس جمهور مستقر، نتیجه را نپذیرفت و با استفاده از ارتش طرفدار خود، اقدام به […]
در دولت‌های در حال توسعه، یا همان کشورهای جهان سومی، حوادثی مربوط به نپذیرفتن نتایج انتخابات، تکرار می‌شود. همانطور که در سال ۲۰۱۰ در ساحل عاج این اتفاق افتاد و با وجود پیروزی الحسن واتارا، لوران گباگبو رئیس جمهور مستقر، نتیجه را نپذیرفت و با استفاده از ارتش طرفدار خود، اقدام به سرکوب حامیان رئیس جمهور منتخب کرد. اما پس از یک درگیری وحشتناک، گباگبو شکست خورده و زندانی شد، تا در ادامه برای محاکمه به دادگاه بین المللی لاهای، منتقل شود. در آن زمان، رئیس جمهور وقت آمریکا، اوباما بود که از بازداشت گباگبو استقبال کرد و وزیر خارجه او، کلینتون در این باره گفت: «بازداشت گباگبو پیام محکمی برای دیکتاتور‌ها و طاغیانی است که اراده مردمشان را نمی‌پذیرند».
اما دولت‌های عربی راه آسانتر و نزدیکتری را انتخاب کرده و برای باقی ماندن چند ساله یک رئیس جمهور، قانون اساسی را تغییر می‌دهند، تا یک فرد بتواند برای سومین یا چهارمین بار، نامزد انتخابات شود. بنابراین، طبیعی است که در دولت‌های در حال توسعه شاهد مخالفت با نتایج انتخابات باشیم. اما سرکشی از نتایج انتخابات، در یک کشور توسعه یافته مانند ایالات متحده که ۲۴۰ سال دموکراسی بر آن حاکم بوده، دور از انتظار است. با این حال، زمانی که موضوع به ترامپ مربوط شود، که در یک شرایط استثنایی به کاخ سفید رسید، این مخالفت ممکن می‌شود. با اعلام نتیجه نهایی توسط مجامع انتخاباتی، سلاح ترامپ برای مخالفت با نتایج، بی اثر می‌شود و پس از آن، تمام تلاش‌های رئیس جمهور مستقر آمریکا برای شبهه افکنی در انتخابات، نادیده گرفته می‌شود و در صورتی که وی با آرامش و صلح از قانون تبعیت نکرده و از قدرت کناره گیری نکند، دست بسته به زندان فرستاده می‌شود. بنابراین، معضل اصلی، ترس از ماندن ترامپ در قدرت نیست، چرا که این، یک آرزوی دور از دسترس برای رئیس جمهور فعلی آمریکاست. بلکه بیم و نگرانی مربوط به رفتار‌های او در دو ماه آینده است، یعنی زمانی که شمارش معکوس برای خروج ترامپ آغاز شود، وی احتمالا دست به اقداماتی می‌زند که کشورش را وارد بحران‌های بزرگی خواهد کرد و چه بسا مهمترین آن، وقوع درگیری‌های مسلحانه در سراسر آمریکاست. ایران: شیوه‌ای که ترامپ طی آن مارک اسپر را برکنار کرد، نشان دهنده وجود اختلاف نظر‌های اساسی بین او و وزیر دفاعش در مورد انجام برخی اقدامات بود که به نظر می‌رسد ترامپ از اسپر خواسته بود به آنها عمل کند، اما اسپر مخالف نموده بود و این خواسته‌های ترامپ می‌تواند مربوط به انجام عملیات نظامی محدود علیه ایران، با مشارکت عربستان، امارات و اسرائیل باشد. سه دولت مذکور تلاش می‌کنند ترامپ را به این جنگ تشویق کنند، تا راه را برای بازگشت بایدن به توافق هسته‌ای با ایران، مسدود کنند. قطعا دولت‌های خلیج فارس از این سناریو حمایت می‌کنند و دلیل آنها، نگرانی از احیای توافق هسته‌ای و در واقع، ترس از کاهش تنش‌ها در منطقه است. فلسطین: پیش بینی می‌کنیم که ترامپ تصمیماتی بگیرد که نشان دهنده ادامه حمایتش از اسرائیل باشد، تا به این مساله افتخار کند که رئیس جمهوری است که خدمات زیادی به اسرائیل کرده است. به رسمیت شناختن الحاق شهرک‌ها به اسرائیل یا موافقت با الحاق غور اردن، سناریو‌هایی است که احتمالا ترامپ برای اعلام آن آماده می‌شود.
عفوها: پیش بینی می‌کنیم که ترامپ در آخرین روز‌های حضورش در کاخ سفید، سلسله احکام عفوی را صادر کند و احتمالا مایکل فلین در لیست این عفوها قرار دارد، کسی که سمت مشاور امنیت ملی را در دوره ترامپ عهده دار بود و به ارائه اطلاعات نادرست به مایکل پنس، در مورد دخالت‌های روسیه در انتخابات آمریکا، متهم شد و در معرض مجازات زندان قرار دارد.
اخراج: انتظار می‌رود که ترامپ مسئولانی که از دموکراسی حمایت کرده و هیچ جانبداری برای پیروزی وی از خود نشان ندادند را برکنار کند و در میان این افراد، جینا هاسبل، رئیس سی آی‌ای و کریس ریه، رئیس دفتر تحقیقات فدرالی اف بی آی قرار دارند.
رئیس جمهوری که اکنون احساس تنهایی و عزلت می‌کند و تنها چند روز دیگر با ترک کاخ سفید فاصله دارد، هرگز از هیچ اقدامی که باعث کارشکنی در فعالیت دولت اینده و مشکل تراشی برای آن شود، بیمی ندارد! این در حالی است که در فکر نامزدی در انتخابات ۲۰۲۴ است و این رویا را در سر می‌پروراند.
