سهمِ «سرقت خرد» در ناامنی روانی
سهمِ «سرقت خرد» در ناامنی روانی

یکشنبه گذشته حوالی ساعت ده صبح در یکی از خیابان‌های مرکزی شهر ساری، فردی در نهایت خونسردی، موتور خود را در کنار دیوار منزلی پارک می‌کند و به‌شکلی عادی از دیوار و نرده حفاظتی آن بالا می‌رود و شروع می‌کند به باز کردن دوربین امنیتی و نورافکن. یکی از همسایگان که شک کرد که ممکن […]

یکشنبه گذشته حوالی ساعت ده صبح در یکی از خیابان‌های مرکزی شهر ساری، فردی در نهایت خونسردی، موتور خود را در کنار دیوار منزلی پارک می‌کند و به‌شکلی عادی از دیوار و نرده حفاظتی آن بالا می‌رود و شروع می‌کند به باز کردن دوربین امنیتی و نورافکن. یکی از همسایگان که شک کرد که ممکن است سرقت باشد، وی را صدا می‌زند و سارق نیز در کمال آرامش پاسخ می‌دهد «سوخته و باید تعویض شود». همسایه نیز قانع می‌شود اما مشاهده می‌کند ظرف چند ثانیه سارق از دیوار پایین آمد، سوار موتور خود شد و آنجا را ترک کرد و از این رفتار، یقین کرد که فرد مورد نظر دزد بود نه صاحبخانه.
برابر آماری که طی شش ماه تا یک‌سال اخیر توسط نیروی انتظامی اعلام شد نیز سرقت خرد افزایش یافته است و استان مازندران نیز از این امر مستثنی نیست همچنین بین سرقت خرد با مشکلات اقتصادی و معیشتی مردم نیز رابطه‌ای مستقیم وجود دارد.
البته نباید از این خبر گذشت که آمار سرقت مسلحانه، سرقت از بانک، سرقت‌های کلان و برنامه‌ریزی‌شده در استان در مسیر افزایش نیست ولی نباید و نمی‌توان این سرقت‌های خرد را به‌‎ویژه در حجمی وسیع نادیده گرفت.
این نوع سرقت‌ها که معمولاً محله‌به‌محله و دهان‌به‌دهان می‌چرخد و گاه آغشته و آلوده به شایعاتی هم می‌شود، هم آرامش روانی جامعه را به هم می‌ریزد و نوعی حس نگرانی و ناامنی به جامعه تزریق می‌کند که از خود ناامنی بدتر و خطرناک‌تر است و هم وقوع چنین سرقت‌هایی در شرایطی که جایگزین کردن یا تعمیر ابزار و لوازم سرقت‌شده، هزینه‌ای سنگین به جیب سرپرست خانوار تحمیل می‌کند، می‌تواند آزاردهنده باشد.
یکی از موارد حاشیه‌ای مربوط به سرقت‌های خرد این است که عمده کسانی که دست به این سرقت‌ها می‌زنند افرادی معتاد و آسیب‌دیده هستند و برای تأمین مواد مخدر اقدام به این کار می‌کنند و لازم است برای مقابله ریشه‌ای با آن، موضوع اعتیاد و معتادان هم در دستور کار ویژه باشد.
نکته بعدی که دولت نسبت به انجام آن تکلیف دارد این است که اگر مشکلات معیشتی و چالش‌های اقتصادی به وضع امروز نمی‌رسید، شاید بسیاری از سرقت‌ها به این شکل ادامه نمی‌یافت، سرقت‌هایی چون دزدیدن درپوش فلزی مجاری فاضلاب، سرقت کفش از ورودی آپارتمان‌ها و سرقت لامپ و شیر آب از مدارس و همچنین اگر سیر مشکلات به همین شکل ادامه یابد، باید در انتظار افزایش بی‌سابقه سرقت بود و این به گسترش ناامنی در زندگی شهروندان عادی منجر می‌شود.
در خاتمه لازم است به مدیران این بخش و عوامل انتظامی یادآور شویم برای جلوگیری از این نوع سرقت‌ها لازم است از ظرفیت مردمی استفاده شود و در برخی مناطق که آمار بالاست، با هماهنگی اهالی نگهبان محله در نظر بگیرند و نیروهای گشت شب پلیس نیز با این عوامل محلی، ارتباط داشته باشند و در این زمینه نیز اطلاع‌رسانی صورت گیرد تا فضا برای سارقان ناامن شود. در غیراین‌صورت و با بودجه اندکی که دستگاه‌های مسئول مانند نیروی انتظامی دارند، نمی‌توان امیدوار بود که بتوانند همه فضاهای شهری و روستایی را در بیست و چهار ساعت شبانه‌روز، تحت کنترل بگیرند.