حسین غفوری/ هفده روز سخت در انتظار تیم است. تازه بعد هم سپاهان و شهرخودرو در انتظارمان است. سازمان لیگ طوری برنامه‌ریزی کرده که پرسپولیس از این تونل وحشت جان سالم بدر نبرد. اول صنعت نفتی که به اندازه نصف گل‌هایی که سپاهان در یک نیم‌فصل خورده بود را در یک بازی به آنها […]
حسین غفوری/
هفده روز سخت در انتظار تیم است. تازه بعد هم سپاهان و شهرخودرو در انتظارمان است. سازمان لیگ طوری برنامه‌ریزی کرده که پرسپولیس از این تونل وحشت جان سالم بدر نبرد. اول صنعت نفتی که به اندازه نصف گل‌هایی که سپاهان در یک نیم‌فصل خورده بود را در یک بازی به آنها زد، پس تیم قابل احترامی است. سپس استقلال احیا شده‌ای که در دو بازی هشت گل زده و تقریبا قوی‌ترین اسکواد ده سال اخیر این تیم است و به قول خودشان این «ابراستقلال» دیگر غول آخر است. بعد باید با الدحیل و لشکر بازیکنان مشهور و بین‌المللی‌اش بجنگیم. آنهم در شرایطی که میزبانی‌‌های دور رفت‌مان با لابی‌های ای‌اف‌سی مصادره شد. چند روز بعد هم با الشارجه بازی داریم. باز هم در خانه حریف. برنامه سختی است اما با اتحاد همه چیز ممکن است. اتحاد کادر فنی، سرپرست، مدیر، بازیکنان و هواداران. در این میان اگر خدای نکرده امتیازی از دست دادیم وقتی برای سوگواری نداریم، چرا که بازی بعدی به سرعت فرا می‌رسد. مراقب دشمنان در لباس دوست، خبردلاران، خبرنهاران، پرسپولیسی‌نماها، «من خودم پرسپولیسی‌ام ولی‌ها»، کی‌روشی‌پورها و کالدرون‌پورها باشید. اینها منتظر کوچک‌ترین لغزش از تیم هستند تا به بهانه‌ای مربی یا مدیر را بکوبند. برنامه ظالمانه را می‌بینید. بی‌پولی تیم هم می‌بینید. تازه وارد مسابقات که شویم، مثل فصل پیش داوران و گل‌های آفساید هم از راه می‌رسد. پس یک «یاعلی» می‌خواهیم. یک دست مردانه و زنانه برای بیعت با تیمی که هیچ ندارد جز هوادارش. نه میلیاردر دارد، نه کمیته مسابقات، نه بود و نبودش برای وزارت ورزش مهم است. بیایید ما یکی فقط دستش را بگیریم نه مچش را. اگر از قیافه افشین، محمدحسن یا فلانی خوش‌تان نمی‌آید بگذارید برای بعد از این مرحله. الان زمان تسویه حساب نیست. با سرنوشت تیم بازی نکنید. وجدان داشته باشید. به امید آنکه ماه دیگر با آرامش نشسته باشیم و از خاطرات خوش این یک ماه طاقت‌فرسا بگوییم.
