رسول بهروش / آنچه با لغو بازی پرسپولیس و سپاهان در اصفهان اتفاق افتاد، بی‌حرمتی به میلیون‌ها هوادار فوتبال در ایران بود. اگرچه نبرد كلاسیك و جذاب این دو تیم تا به حال حواشی ریز و درشت زیادی داشته كه برخی از آنها به هیچ وجه خوشایند نبوده‌اند، اما هرگز كار به این […]
رسول بهروش /
آنچه با لغو بازی پرسپولیس و سپاهان در اصفهان اتفاق افتاد، بی‌حرمتی به میلیون‌ها هوادار فوتبال در ایران بود. اگرچه نبرد كلاسیك و جذاب این دو تیم تا به حال حواشی ریز و درشت زیادی داشته كه برخی از آنها به هیچ وجه خوشایند نبوده‌اند، اما هرگز كار به این درجه از «دهان‌كجی» آشكار خطاب به مردم نرسیده بود. این بار اما در اصفهان یك ركورد شكست؛ ركورد خودخواهی، ركورد بی‌اعتنایی به درك و شعور افكار عمومی و البته عدم توجه به قانون‌محوری و نظم‌گرایی. در حال حاضر و مطابق روال، پرونده این بازی برای تعیین تكلیف به كمیته انضباطی ارجاع شده است و چه بسا زمانی كه شما این مطلب را می‌خوانید حكم كمیته صادر هم شده باشد، اما به نظر می‌رسد ركن قضایی فدراسیون باید با صدور یك رای بی‌ملاحظه و قاطعانه، از شأن و حرمت میلیون‌ها مخاطبی كه عصر یكشنبه رسما به استهزا گرفته شدند، صیانت كند. حقیقت آن است كه نتیجه این بازی باید سه بر صفر شود؛ حكمی كه در آن پیروزی پرسپولیس اهمیت چندانی ندارد، بلكه جنبه مهمش شكست سپاهان و تفكری است كه گمان می‌كند می‌تواند با توسل به هر وسیله و ابزاری به هدف خود برسد. به این چند نكته توجه كنید.
یك- مسلما محرومیت از حضور تماشاچی در بازی به این مهمی برای باشگاه سپاهان قابل هضم نبود، اما گاهی تصمیماتی گرفته میشود كه تابع اولویت‌های بالاتر است. لیگ ایران امسال به اندازه كافی تعطیلی و وقفه داشته و با تاخیر و تعلل‌های بیشتر، ممكن است عملا ناقص بماند. دیدار سپاهان و پرسپولیس به دلیل بیم از شیوع ویروس كرونا بدون تماشاگر شد؛ ویروسی كه روشن نیست چه زمان از كشور رخت برخواهد بست. اگر قرار است منتظر بمانیم این مشكل كاملا از بین برود و همه مسابقات با حضور تماشاگر برگزار شود، شاید مثلا باید یك ماه بازی‌ها را تعطیل كنیم؛ آیا چنین چیزی ممكن است؟ مگر خون سپاهان از استقلال و شهرخودرو رنگین‌تر است كه همان روز در ورزشگاه بدون تماشاگر میزبانی كردند و هر دو هم برنده شدند؟ آیا اگر مقرر كنند بازی پنجشنبه پرسپولیس و شهرخودرو هم بدون تماشاگر باشد، سرخ‌ها حق خواهند داشت به بهانه ازدحام در مقابل هتل و پنچری اتوبوس و … در زمین حاضر نشوند؟ همین امسال بازی پیكان و استقلال در آخرین ساعات به دلایل امنیتی از ورزشگاه شهرقدس به آزادی منتقل شد، همانطور كه بازی پرسپولیس و نفت مسجدسلیمان تا صبح روز مسابقه صد بار لغو و تثبیت شد و نهایتا در روزی كه پرسپولیس باخت، تعداد بسیار كمی از هواداران توانستند به ورزشگاه بروند. این مسایل در سال پرماجرای ایران در حوزه فوتبال پیش آمده و ممكن است همچنان هم ادامه داشته باشد. در این میان تنها تیمی هم كه ساز خودش را زده، سپاهان بوده؛ واقعا چرا؟ تافته جدا بافته هستید؟
دو- لابلای توجیهات شلخته و پریشان سپاهانی‌ها اما دو استدلال خاص وجود دارد كه رسما «توهین‌آمیز» است. اولی به مقایسه این بازی با تاخیر دو ساعته رخ داده در فینال جام حذفی فصل پیش مربوط میشود. اول اینكه آیا درست است چون یك جا بی‌نظمی شده، جای دیگر هم بی‌نظمی صورت بگیرد؟ آیا یك ناهنجاری، می‌تواند دلیل مشروع برای خلق ناهنجاری جدید باشد؟ نكته دیگر اینكه ماهیت آن اتفاق به طور كامل فرق داشت. پرسپولیس میزبان نبود و تقصیری در به هم خوردن تقسیم‌بندی سكوها نداشت. بازیكنان هر دو تیم هم در زمین حاضر بودند و صرفا مقاومت مدیران داماش برای صیانت از یك بند قانونی منجر به تاخیر در آغاز بازی شد. چهره سرخ و برافروخته برانكو، قاب ماندگار از آن شب عجیب است كه به وضوح نشان می‌داد تعلل رخ داده خوشایند پرسپولیس نبوده؛ خب اینها چه ربطی به غیبت سپاهان در زمین خودش دارد؟ اگر امروز سپاهان برای ارتكاب به بی‌نظمی به مصداق فینال جام حذفی استناد كند، چه تضمینی هست كه فردا تیمی دیگر برای انجام تخلفی تازه، به رفتار اخیر سپاهان استناد نكند؟ استدلال غلط دوم اما ربط دادن این داستان به منافع ملی است؛ اینكه «اگر در ورزشگاه خالی بازی می‌كردیم، كنفدراسیون برای هوا كردن میزبانی‌های ایران بهانه به دست می‌آورد.» خداوكیلی خودتان از این حرف‌ها خنده‌تان نمی‌گیرد؟ ویروس كرونا نصف دنیا را تعطیل یا معطل كرده و حتی در سری‌آ ایتالیا هم خیلی از مسابقات را به تعویق انداخته است. یعنی AFC شعور ندارد كه فرق بحران گذرای ناشی از یك بیماری با مسایل و موانع امنیتی را تشخیص بدهد؟ بعد شما به خاطر منافع ملی(!) بازی نكردید، شهرخودرو و استقلال كه بازی كردند، منافع ملی را به خطر انداختند؟
سه- یك لحظه تعلقات رنگی‌تان را بگذارید كنار و به آنچه رخ داده، با عینك بی‌طرفی نگاه كنید؛ تیمی كه بهترین مهاجم و ستاره‌اش مصدوم بوده، در شهر و ورزشگاه خودش حاضر به انجام بازی نشده. به ورزشگاه رفته، اما فایل صوتی سرمربی‌اش هست كه به بازیكنان توصیه می‌كند بالا نروند. مدیران این تیم با افتخار ادعا می‌كنند تا آخرین لحظه به جای آماده‌سازی تیم، در حال مذاكره با مقامات كشوری برای لغو دیدار بوده‌اند. ناظر مسابقه هم به صراحت می‌گوید حتی خواهش‌های او برای به زمین آمدن میزبان افاقه نكرده؛ حالا به نظر شما اگر چنین تیمی تنبیه نشود و قسر در برود، سنگ روی سنگ بند خواهد شد؟ آیا این رفتار، به بدعتی جدید و بسیار خطرناك در فوتبال ایران تبدیل نخواهد شد؟ موضوع به اندازه كافی روشن است، مگر اینكه نخواهیم سر صلات ظهر، خورشید داغ را وسط آسمان ببینیم كه خب این یك بحث دیگر است.
