جمله: یکی از ارکان اصلی و حیاتی ادامه زندگی بشر، غذا بوده است. رکن اصلی انسان ها که از ابتدای زندگی با او همراه بوده و اکنون به وجه خوشمزه زندگی و یک عنصر استراتزیک تبدیل شده است. این عنصر می تواند اقتصادها را زیر و رو کرده و فرهنگ و سنت را پر […]
جمله: یکی از ارکان اصلی و حیاتی ادامه زندگی بشر، غذا بوده است. رکن اصلی انسان ها که از ابتدای زندگی با او همراه بوده و اکنون به وجه خوشمزه زندگی و یک عنصر استراتزیک تبدیل شده است. این عنصر می تواند اقتصادها را زیر و رو کرده و فرهنگ و سنت را پر و پا قرص سر جایش نگاه دارد و البته به عنوان یک دیپلمات قوی در صحنه جهانی ظاهر شود. در دنیای صنعتی امروز، بشر به این نتیجه رسیده است که غذا را هرگز نباید نادیده گرفت؛ بخصوص غذاهای بومی و محلی که یکی از شاخه های صنعت گردشگری است. ۱۸ آوریل روز جهانی گردشگری غذا نام گرفته است؛ امسال با شیوع کرونا مردم جهان و به ویژه ایرانی‌ها کمی زودتر به استقبال این نوع از گردشگری رفتند، شاید دلیل اصلی آن قرنطینه خانگی بود که باعث شد افراد از طریق سفر در شبکه های اجتماعی با غذاهای اصیل و بومی مناطق مختلف جهان بیشتر آشنا شوند.
شاید فکر کنید که گردشگری غذا یک صنعت قدیمی است که قدمتی به درازای زندگی بشر دارد؛ اما دقیقا با یک صنعت جوان و نوپا روبرو هستیم. شاید باورش سخت باشد ولی مغولان کسانی بودند که آثار تمدن چین را در ایران منتشر کردند و خوراکی هایی که از دوره ساسانی معمول بود رفته رفته عقب نشست و به شکل غذاهای دهاتی درآمد. زیرا مغولان می ترسیدند که طبیب و آشپز مسلمان آنها را زهر دهند. پس پزشکان و آشپزان ختایی (چینی) با خود آورده و دستورات پزشکی اینچنین رفته رفته گسترش پیدا کرد و مرکز آن هم دانشکده پزشکی چین بود که در تبریز احداث شد و انواع و اقسام نوشیدنی ها و آش و پلو و عرق و درسون و قمیز (نوعی شیر ترش) شرق دور از آن وقت مرسوم شد. خوردن پلو که اکنون یکی از خوراک های اساسی ماست؛ در دوره قرون وسطی معمول نبود و از عهد مغولان معمول شد. انواع و اقسام آش ها، پلوها، آش رشته، زعفران، باقلا پلو و… به دستور آشپزان چینی در دربار ایلخانان تهیه میشد و خوردن برنج نیز ابتدا از هرات عمومیت یافت.
از گیلان تا چابهار با جوجه کباب!!
شاید اگر توریسم غذایی را جدی بگیریم، معضل از بین رفتن روستاها و یا حتی فرهنگ غنی عشایرنشینی نیز به راحت حل شود. به نظر شما اصیل ترین غذاهای ایرانی کدام اند؟ دیزی؟ کوبیده؟ جوجه کباب؟ یا …. فکرش را بکنید وقتی پای یک گردشگر به ایران می رسد از شمال تا جنوب کشورمان کوبیده و جوجه کباب را به عنوان غذای ایرانی برایش سرو کنیم! با این همه اقلیم متفاوت و فرهنگ ها و سنت های رنگ به رنگ، آیا واقعا غذای دیگری برای ارائه نداریم؟ بهتر است سری به قطب های گردشگری کشورمان بزنیم تا اصیل ترین غذاهای ایرانی را دوباره کشف کنیم.
مازندران
جنگل های هزار ساله هیرکانی با دریای زیبای خزر و کوه های سربفلک کشده البرز، در کنار چشمه ها و آبشارهای جادویی یکی از جذاب ترین مقاصد گردشگری ایرانی است. در میان جاذبه های بی نظیر این استان غذاهای مازندرانی شهره جهانی دارند. در میان این غذاهای خوشمزه مالا بیج، باقلا وابیج، خورشت مرغ و آلو، کدوپلو، نازخاتون و آش کدو جزو غذاهای پرطرفدار گنجینه غذاهای مازنی است.
غذای گیلان
گیلان در کنار مازندران جزو قطب های غذایی ایران هستند. گیلان هم از نظر زیبایی کم از مازندران ندارد و حتما نام باقلا قاتق، انار بیج، میرزاقاسمی، خورشت آلومسما به گوشتان خورده است. به این فهرست غذاهای دلبرانه، سیر قلیه، ترش تره، لونگی، واویشکا، پلا کباب و بسیاری غذاهای دیگر را اضافه کنید.
غذای آذربایجان
دیار آذربایجان شرقی، سرزمین نام آشنای تاریخ ایران، جزو مقاصد پرطرفدار گردشگری است. حتما آوازه کوفته تبریزی به گوشتان خورده است، به این غذای خوشمزه آبگوشت سنگی، دویماج، کوکو لوبیا سبز، آش اوماج، آش کلم قمری و …. را نیز اضافه کنید. شیرینی های قرابیه، نوقا، اریس، باقلوای تبریز، سجوق مراغه را نیز به فهرست خوردنی های این دیار اضافه کنید.
خراسان رضوی
خراسان رضوی با مرکزیت مشهد، یکی از محبوب ترین مقاصد در بین تمام شهرهای ایرانی است. کباب شیشلیگ مشهد غذایی است که تا ثبت شدن در لیست غذاهای اصیل ایرانی پیش رفته است. ساطوری پلو، قروتو، حلیم عدس، کمه جوش، خورشت ریواس و دیگچه مشهدی از دیگر غذاهای خوشمزه این دیار است.
غذاهای اصفهان
اصفهان از آن جمله شهرهایی است که همیشه خدا طرفدارهای خود را دارد. اگر به جاذبه های تاریخی اصفهان غذاهای محلی اش را اضافه کنیم مصداق بارز همان نورعلی نور است. بریانی غذای اعیانی اصفهان در کنار قیمه نخودچی، حلیم بادمجان، اشکنه، یخنی لوبیا، یخنی نخود و بسیاری غذاهای دیگر یکی دیگر از گنجینه های اصفهان هستند.
غذای جنوب ایران
گستره ای وسیع از فرهنگ اصیل ایرانی در جنوب کشورمان خفته است. خوزستان، هرمزگان، بوشهر، سیستان و بلوچستان، فارس و کرمان که هرکدام به اندازه یک سرزمین وسیع آداب، رسوم و تاریخی غنی را در خود جای داده اند. جنوب ایران در معیت جزیره های قشم و کیش و البته خلیج فارس و دریای عمان یک سرزمین جادویی است. قلیه ماهی، فلافل، سمبوسه، هواری، مهیاوه، سینگو، دمی لخلاخ، دیگچه و بسیاری غذاهای دیگر در کنار نان های خوشمزه، انواع و اقسام خرماها و دسرهای شیرین شما را حیرت زده خواهد کرد.
غذای عشایر ایرانی
از شمال تا جنوب، از شرق تا غرب تمام عشایر ایرانی مردمانی مهمان نواز هستند که سفره رنگین و در عین حال ساده شان به هنگام پذیرایی شهرتی فراتر از مرزها دارد. زندگی با عشایر و بودن سر سفره پربرکتشان شما را از یک وعده غذای صد در صد ارگانیک بهره مند خواهد کرد، در حالی که بوی نان عشایری انسان را مست می کند. ایل افشار، بختیاری، عشایر عرب، ترک، کرد و بسیاری دیگر از طوایف ایرانی که هنوز هم کم و بیش به سبک گذشتگان خود زندگی می کنند.
