مهدی روحی مدیر مسئول آغاز رقابت‌های انتخابات ریاست جمهوری در هر دوره، یک فصل مشترک دارد و آن ادعاهای پرداخت هدایای مالی، یارانه و بسته‌های پولی نامزدها به مردم است، نامزدهایی که در تمام این سال‌ها «نماینده»، «وزیر» و «عضو هیأت دولت» بودند اما هرگز در عمل دست به چنین لطف و مرحمتی نزدند و […]
مهدی روحی
مدیر مسئول
آغاز رقابت‌های انتخابات ریاست جمهوری در هر دوره، یک فصل مشترک دارد و آن ادعاهای پرداخت هدایای مالی، یارانه و بسته‌های پولی نامزدها به مردم است، نامزدهایی که در تمام این سال‌ها «نماینده»، «وزیر» و «عضو هیأت دولت» بودند اما هرگز در عمل دست به چنین لطف و مرحمتی نزدند و حتی پیشنهاد آن را نیز به دولت متبوع خود ندادند و هیچ یادشان نیامد ازین‌که اقشار آسیب‌پذیر در هنگامه تورّم و مشکلات شدید چه می‌کنند و چگونه روزگار می‌گذرانند؟
سوال ما این است که این نامزدها افکار عمومی را چه فرض کردند و چه ارزیابی از شعور این مردم فهیم و نجیب دارند که مجدداً و در ایام انتخابات ریاست جمهوری با خود تصور کردند که «پول» نقطه ضعف مردم و نقطه قوّت آنان برای رأی گرفتن است و هرکدام وعده پخش پول در میان مردم را می‌دهند؟
یکی از یارانه ۴۵۰ هزارتومانی و دیگری از حقوق به همه زنان خانه‌دار و سومی هم از یارانه یک میلیونی سخن می‌گویند در حالی‌که مردم کوچه و بازار بهتر از همه از اوضاع نابسامان و جیب خالی دولت آگاهند و می‌دانند منابع چنین پرداخت‌هایی وجود ندارد و وقتی منابع نباشد، امکان این پرداخت‌ها نیز منتفی است.
باور ما این است که اتفاقاً همین مدیران موجب این بودند که چهار دهه اوضاع اقتصاد و معیشت مردم از «شرایط حساس کنونی» خارج نشود و کسب و کار مردم نابود و زندگی آنان متلاشی شود و از این «مردان همیشه در قدرت و غرق در ثروت» می‌خواهیم به جای اصراری که بر ماندن در قدرت و دادن وعده‌های بی‌پشتوانه و مقطعی دارند، بازنشسته شوند و جای خود را به نیروهای جوان و انقلابی بسپارند تا شرایط تغییر کند.
یکی از شرایط بسیار مهم مدیریت در همه دنیا، «صداقت» است و مدیرانی که فاقد این ویژگی باشند، لیاقت جایگاهی که اشغال کردند را ندارند و همه نامزدهایی که در ایام انتخابات، به جای اینکه برای شهروندان از برنامه‌های خود بگویند و در خصوص راه‌های برون‌رفت از مشکلات توضیح دهند، از تقسیم پول که معنایی جز «توزیع فقر» ندارد، سخن می‌گویند، فاقد صداقت و حتی خیانتکارند.
امروز روزی است که همه نامزدهایی که مسئولیت و مدیریت داشتند باید در حوزه قدرت و اختیار خود پاسخ‌گوی کاستی‌ها باشند نه اینکه با طرح وعده‌های خلاف واقع و غیرقابل اجرا و نوید طرح‌هایی که اجرای آن به مصوبه مجلس شورای اسلامی نیاز دارد و اساساً از عهده اختیارات شخص رییس‌جمهوری یا هیأت دولت خارج است، از پاسخ طفره بروند.
تجربه وعده‌های مشابه در همین دو انتخابات ریاست‌جمهوری و این حقیقت تلخ که آنچه که در عمل رخ داده در تقابل با همان وعده‌ها بود افکار عمومی را از این دسته نامزدها، می‌ترساند چون باور غالب در افکار عمومی این است که هر کسی که چنین وعده‌ای می‌دهد هیچ طرحی برای ساختن در دست ندارد و فردا اگر سکان ریاست قوه مجریه را در دست بگیرد، عکس تمام وعده‌های خود عمل خواهد کرد و اتفاقاً اقتصاد نخستین ویرانه‌ای است که تحویل می‌دهد.
از مردم فهیم، اصحاب رسانه و تحلیل‌گران سیاسی و اقتصادی می‌خواهم موضوع را تجزیه و تحلیل کنند و امکان پرداخت چنین پول‌هایی را هم از نظر توان مالی دولت و هم از نظر امکان قانونی بسنجند و با افزایش آگاهی مردم، این بخش از بازی برخی نامزدهای فرصت‌طلب را به هم بریزند.
