مدیرکل دفتر ستاد ملی بازآفرینی شهری پایدار بر ضرورت تعریف مشوقهای لازم برای جلب مشارکت بخش خصوصی به منظور حضور در برنامههای بازآفرینی تاکید کرد. در نشست مشترک بین شرکت بازآفرینی شهری ایران و سازمان شهرداریها و دهیاریهای کشور، موضوع تفاهمنامه همکاری با تأکید بر بسته تشویقی و پروژههای ساخت و تولید مسکن […]
مدیرکل دفتر ستاد ملی بازآفرینی شهری پایدار بر ضرورت تعریف مشوقهای لازم برای جلب مشارکت بخش خصوصی به منظور حضور در برنامههای بازآفرینی تاکید کرد.
در نشست مشترک بین شرکت بازآفرینی شهری ایران و سازمان شهرداریها و دهیاریهای کشور، موضوع تفاهمنامه همکاری با تأکید بر بسته تشویقی و پروژههای ساخت و تولید مسکن مورد بررسی قرار گرفت.
زهرا اسکندری، مدیرکل دفتر ستاد ملی بازآفرینی شهری پایدار، در این نشست با مهم خواندن نقش شهرداریها در حوزه بازآفرینی شهری، گفت: با هدف بهرهمندی از توان و ظرفیت بخش خصوصی، مشوقهای لازم برای جلب مشارکت و همکاری بخش خصوصی و انبوهسازان باید تعریف شود.
او با بیان اینکه سازمان شهرداریها و دهیاریهای کشور از پتانسیل بالایی در امر نوسازی بافتهای ناکارآمد شهری برخوردار است، گفت: نحوه همکاری دو طرف بر مبنای تفاهمنامه باید بر اساس سه سطح سیاستگذاری، برنامهریزی و اقدامات اجرایی باشد.
رضا مهدیزاده، مدیرکل دفتر برنامهریزی و مدیریت توسعه شهری سازمان شهرداریها و دهیاریهای کشور نیز در بخشی از این نشست با اشاره به تأمین مسکن بهعنوان یکی از ضروریات حال حاضر کشور، افزود: تأمین زمین، بهعنوان مسئله اصلی در زمینه ساخت و تولید مسکن در محدوده و محلات هدف بازآفرینی شهری بسیار مهم است .
او تصریح کرد: در راستای تولید مسکن در بافتهای ناکارآمد شهری باید دریافت عوارض و صدور پروانه ساخت برای سازندگان و انبوهسازان، تسهیل شود.
مهدیزاده در پایان سخنان خود خواستار واگذاری اراضی دستگاههای دولتی به برنامه ملی بازآفرینی شهری شد.
بازبینی تفاهمنامه در پنج سطح (سیاستگذاری، برنامهریزی عملیاتی، اقدامات اجرایی، بودجهریزی و نحوه اجرایی نمودن )، تهیه و تدوین بستههای تشویقی محرک توسعه در راستای ایجاد محرک اقتصادی برای مسکن در دوران پساکرونا، تشکیل کمیته مشترک متشکل از دفتر برنامهوبودجه شرکت و دفتر ستاد ملی بازآفرینی برای تعریف برنامه اقدام مشترک سال ۱۳۹۹ از جمله پیشنهادهای حاضران در این نشست بود که به تفصیل مورد بحث و بررسی قرار گرفت
همچنین با توجه به توافقنامه میان شرکت بازآفرینی شهری ایران و معاونت شهرسازی و معماری وزارت راه و شهرسازی هرگونه تعیین محدوده بافتهای ناکارآمد شهری باید در چارچوب طرحهای جامع و تفصیلی و با تائید معاونت مذکور صورت گیرد.
بافت های قدیمی و فرسوده، بافت هایی هستند که در فرآیند زمان طولانی شکل گرفته و تکوین یافته و امروزه در محاصره تکنولوژی گرفتار شده اند و به لحاظ ساختاری و عملکردی دچار کمبود گشته و اغلب جوابگوی نیاز ساکنین خود نیستند. در این زمینه مشکلات و محدودیت هایی چون ناهمخوانی کالبد و فعالیت، وجود عناصر ناهمخوان شهری، کمی سرانه برخی کاربری ها مانند فضاهای فراغتی، فرهنگی و پارکینگ، فقدان سلسله مراتب مناسب در شبکه ارتباطی و عدم امکان نفوذپدیری به داخل بافت ارگانیک، کاربری های ناسازگار و جاذب ترافیک، وجود فضاهای بی دفاع و رهاشده، کمبود فضاهای عمومی جهت شکل گیری تعاملات اجتماعی، اختلال و نابسامانی در نظام کاربری زمین، برخی آلودگی های زیست محیطی، قرارگیری برخی قسمت های بافت در حریم آثار تاریخی و ضوابط نارسای ساخت و ساز در آن، قابل طرح می باشند.