۱۶ سال پیش در ۱۱ اردیبهشت کیومرث صابری فومنی در تهران درگذشت. کیومرث صابری در صومعه سرای فومن زاده شد. پدرش کارمند وزارت دارایی بود.کودک بود که پدر را از دست داد و بعدها برای هزینه زندگی خانواده مدتی از دبیرستان باز ماند و در یک خیاطی و تعمیرگاه دوچرخه کار کرد. ۱۸ […]
۱۶ سال پیش در ۱۱ اردیبهشت کیومرث صابری فومنی در تهران درگذشت. کیومرث صابری در صومعه سرای فومن زاده شد. پدرش کارمند وزارت دارایی بود.کودک بود که پدر را از دست داد و بعدها برای هزینه زندگی خانواده مدتی از دبیرستان باز ماند و در یک خیاطی و تعمیرگاه دوچرخه کار کرد.
۱۸ ساله بود که آموزگار روستاهایی در نزدیکی زادگاهش شد. ۲۰ ساله بود که دیپلم گرفت و ۲۴ ساله بود که رشته حقوق سیاسی را در دانشگاه تهران به پایان رساند.می‌گفت که در تظاهرات دانشگاه از چوب و چماق‌های نیروهای امنیتی زخمی شده و به نام “گردن‌شکسته فومنی” شعری برای مجله توفیق فرستاده و بعد همکارشان شد.
۲۵ ساله بود که عضو ثابت تحریریه آن مجله طنزآمیز شد و در ستون “یک کلاغ چهل کلاغ” با نام‌های “میرزا گل، گردن‌شکسته فومنی، ریش‌سفید لوده و …” می‌نوشت. پنج سال بعد که توفیق تعطیل شد به تحصیل تاریخ و ادبیات پرداخت و ۳۷ ساله بود که ادبیات تطبیقی را هم در دانشگاه تهران به پایان رساند. پس از انقلاب مدتی مشاور فرهنگی رجایی نخست‌وزیر و رئیس جمهور وقت شد.
۴۳ ساله بود که ستون “دو کلمه حرف حساب” را در روزنامه اطلاعات آغاز کرد و شش سال بعد کارهایش را در هفته‌نامه “گل‌آقا” انتشار داد و این مجله را ۱۲ سال منتشر کرد. نوشته‌های او در کالبد گفتگو با آبدارچی نشریه “شاغلام” یا همکارانش “مش رجب، غضنفر، ممصادق و زن او کمینه” به حالت تجاهل به انتقاد نرم از شرایط اجتماعی و سیاسی در ایران می‌پردازند و میان نیشخند و نوشخند نوسان دارند. کیومرث صابری در ۶۳ سالگی در تهران درگذشت.
در گذشت لئوناردو داوينچي
لئوناردو داوينچي هنرمند شهير ايتاليايى، در ۱۴ اوت ۱۴۵۲م در دهكده وينچي در نزديك شهر فلورانس ايتاليا به دنيا آمد و به زودي نبوغش در زمينههاي گوناگون هنري آشكار شد. وي از آغاز جواني به مطالعه طبيعت و بررسي سنگها، رودها و كوهها… ميپرداخت. علاوه بر اين، لئوناردو از همان زمان به مجسمهسازي علاقهاي وافر داشت. لذا پدرش وي را به فلورانس فرستاد تا هنر مجسمهسازي و نقاشي را بياموزد. داوينچي در مدت زمان كوتاهي نقاشي را فرا گرفت و به استادي رسيد. وي علاوه بر آن در رشتههاي مهندسي راه و ساختمان، اخترشناسي، زمينشناسي، كالبدشناسي و هواشناسي استاد بود و اختراعات متعددي در هر رشته به انجام رساند. وي در يادداشتهاي روزانه خود، طرحهاي جالبي از زيردريايى، تانك جنگي، لباس غواصي، چترنجات، نيروي جاذبه، اختراع دوربين، اختراع رطوبت سنج و بالگرد و… كشيد كه از جمله كارهاي علمي و عملي اين هنرمند و دانشمند بود. داوينچي با اينكه فرزند قرون وسطي به شمار ميرفت، با اين حال، نوآوري و كارهاي جالبش، وي را در زمره پيشقدمان رنسانس قرار داده است. اختراعات و اكتشافات او به قدري زياد و متنوعند كه به راستي انسان را به حيرت مياندازد. حتي گفته ميشود كه لئوناردو داوينچي در علم و هنر، از هم عصران خود، ده‌ها و گاهي صدها سال پيش افتاده بود و به جايى رسيد كه با مردم قرن بيستم، فاصله چنداني نداشت. داوينچي پس از سفر به چند شهر ايتاليا، در سال ۱۵۰۶م به فرانسه رفت و نقاش دربار لويى دوازدهم پادشاه اين كشور شد. وي با ميكل آنژ ديگر نقاش و مجسمه ساز مشهور هموطن خود معاصر بود و اين دو هنرمند نقش مهمي در تكوين هنر دوره رنسانس داشتند. داوينچي نقاشي بزرگ نيز، به شمار ميرود كه آثارش را با ديدي آيندهنگر و ژرف به وجود ميآوَرْد. از داوينچي آثار بسياري برجاي مانده ولي اكثراً ناقص و نيمهتمامند زيرا وي با چنان شتابي در عرصه علوم و فنون جولان ميكرد كه فرصت تكميل آنها را نمييافت. با اين حال از جمله تابلوهاي نقاشي او شام آخر و لبخند ژوكوند است كه مهمترين و زيباترين اثر اوست. همچنين ساختمان كليساي جامع ميلان، از برجستهترين آثار معماري داوينچي است. لئوناردو داوينچي سرانجام در ۲ مه ۱۵۱۹م در ۶۷ سالگي درگذشت.
