دیروز معاون وزیر راه و شهرسازی اعلام کرده است که در حال راهاندازی کریدورهای جدید هستیم که مصداق آن کریدور ریلی از شمال روسیه تا بندر عباس به طول ۴ هزار و ۸۰۰ مسیر ریلی است که برای اولین بار، از این مسیر تمام ریلی بار ترانزیت شد.
این برای اقتصاد ایران خبر خوبی است و در صورت عملی شدن میتواند سهم کشورمان در ترانزیت منطقهای و بینالمللی را به شکل چشمگیری افزایش دهد.
در شرایط فعلی جنگ اوکراین و افزایش ضرورت روابط تجاری میان روسیه و شرق آسیا به ویژه چین و هند، ایران بهترین فرصت را به دست آورده تا به عنوان اصلیترین مسیر ارتباطی میان این دو منطقه ایفای نقش کند.
بر اساس اخبار منتشر شده از شرکت راهآهن ایران در یک سال اخیر بیش از ۸۰۰ واگن کود پتاس از مسیر تمام ریلی از شمال روسیه از مسیر ریلی ایران ترانزیت شد و این کالا در یک مسیر تمام ریلی در مسافت ۱۶۱۰ کیلومتر از سرخس تا بندر عباس عبور داده شد و هر چند این میزان تردد، شروعی برای آغاز به کار مسیر ترانزیت ریلی جدید بوده اما این میزان عبور بار درحال افزایش است.
ایران و روسیه برای تکمیل گذرگاه ریلی شمال – جنوب که جنوب آسیا را به شمال اروپا متصل میکند، توافقنامه احداث راه آهن رشت – آستارا را امضا کردند. این توافقنامه روز چهارشنبه – ۲۷ اردیبهشت – و پس از سخنرانی سیدابراهیم رئیسی، رئیس جمهور اسلامی ایران و ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور فدراسیون روسیه بین نمایندگان دو کشور به امضا رسید.
گذرگاه ریلی شمال – جنوب یکی از مسیرهای اصلی ترانزیت کالا از جنوب آسیا به شمال اروپا به شمار می رود که احداث و تکمیل آن از ۲۳ سال پیش در دستورکار بوده و در دولت سیزدهم با شتاب بیشتری برای فعال سازی این ظرفیت ریلی تلاش شده است، به طوری که روسای جمهور ایران و روسیه در ماه های گذشته در تماس های تلفنی و گفت وگوهای دوجانبه بر این موضوع تاکید داشته اند.
مسیر غربی کریدور شمال – جنوب که کشورهای روسیه، جمهوری آذربایجان و جمهوری اسلامی ایران را شامل می شود، از نظر ریلی دارای یک حلقه مفقوده ای به مسافت ۱۶۲ کیلومتر بین رشت و آستاراست که اگر این خط آهن ساخته شود، عملا بین سن پترزبورگ و خلیج فارس ارتباط ریلی برقرار می شود.
اتمام این خط آهن جدید باید با طراحی برنامههای راهبردی در حوزه ترانزیت، اقتصاد و امنیت همراه باشد. این فرصتی مناسب برای ایران است که حذف خود از برخی کریدورهای تاریخی را جبران کرده و حتی از این فرصت برای بازپس گیری برخی از موقعیت های راهبردی خود استفاده کند.
- نویسنده : ملیحه منوری-سردبیر