مهدی علی‌نژاد، معاون توسعه ورزش قهرمانی و حرفه‌ای وزارت ورزش و جوانان اعلام کرد: «تا اطلاع ثانوی جذب بازیکن و مربی خارجی برای دو باشگاه استقلال و پرسپولیس تهران به‌طور کلی ممنوع است، هرچند بازیکنان و مربیانی که از قبل جذب شده‌اند می‌توانند به فعالیت خود در این دو باشگاه ادامه دهند.» […]
مهدی علی‌نژاد، معاون توسعه ورزش قهرمانی و حرفه‌ای وزارت ورزش و جوانان اعلام کرد: «تا اطلاع ثانوی جذب بازیکن و مربی خارجی برای دو باشگاه استقلال و پرسپولیس تهران به‌طور کلی ممنوع است، هرچند بازیکنان و مربیانی که از قبل جذب شده‌اند می‌توانند به فعالیت خود در این دو باشگاه ادامه دهند.» این دستورالعمل جدید گرچه برای مقابله با پدیده دلالیسم صادر شده، اما به نظر می‌رسد ایرادات فراوانی داشته باشد. در همین راستا موارد زیر یادآوری می‌شود؛
۱- وزیر ورزش و جوانان به تازگی نامه‌ای به وزیر اطلاعات نوشته و خواستار برخورد جدی این نهاد با واسطه‌ها و دلالان غیررسمی ورزش و به‌خصوص فوتبال شده است. این اقدام نه تنها ایرادی ندارد بلکه تحسین‌برانگیز است. اینکه با افراد سودجو، منفعت‌طلب و معلوم‌الحال که محیط فوتبال را آلوده کرده‌اند، برخورد شود یک‌طرف قصه است. وزارت ورزش و جوانان بهتر است اول با مدیرانی برخورد کند که آگاهانه یا ناآگاهانه با این دلالان همکاری و پای آنان را به باشگاه خود باز کرده‌اند. مگر یک دلال، ایجنت و واسطه بدون خواسته مدیرعامل یا سرمربی یک باشگاه می‌تواند بازیکن خارجی به تیمی قالب کند؟ جواب روشن است! باید اول با مدیران منتخب وزارت ورزش و جوانان برخورد کرد و بعد دلالان.
۲- ممنوعیت خرید مربی و بازیکن خارجی برای تیم‌های استقلال و پرسپولیس پاک کردن صورت مسئله است. چه کسی می‌تواند منکر توانایی مربیانی همچون برانکو یا استراماچونی شود؟ پرسپولیس امروز هرچه دارد از قِبل معماری سرمربی کروات خود است. آیا مربی ایرانی‌ای را می‌شناسید یا می‌شناسیم که در حد این دو باشند؟ همین‌طور مامه تیام، شیخ دیاباته یا بشار رسن و بوژیدار رادوشوویچ از لحاظ فنی در حد استقلال و پرسپولیس نیستند؟ چرا هواداران پرسپولیس و استقلال باید به خاطر امثال الحاجی گرو یا جونیور براندائو و دلالان آنها از تماشای بازی بازیکنان با کیفیت خارجی محروم شوند. بار دیگر تأکید می‌کنیم بهتر نیست به‌جای ممنوع کردن دو باشگاه سرخابی با مدیرانی که الحاجی گرو یا جونیور براندائو را خریدند برخورد شود؟
۳- وزارت ورزش و جوانان حق دارد برای دو باشگاه دولتی زیرمجموعه خود تصمیم بگیرد، اما پرسش اینجاست؛ آیا فقط استقلال و پرسپولیس دولتی هستند؟ چرا چنین قانونی برای ذوب‌آهن، سپاهان، سایپا، پیکان و… که جملگی دولتی هستند اعمال نمی‌شود؟ لطفاً دوستان مدارک گول‌زننده خصوصی شدن این باشگاه‌ها را که به AFC ارائه دادند پیش نکشند که قابل قبول نیست!
۴- این قانون جدید فقط و فقط به ضرر استقلال و پرسپولیس و باعث تضعیف این دو باشگاه مردمی است. به عبارت بهتر با این تصمیم سایر تیم‌های دولتی و صنعتی که سال‌هاست پول مفت فوتبال را به جیب داخلی‌ها و خارجی‌ها می‌ریزند سود خواهند برد.
۵- این قانون جدید همه را به یاد قانون قدیمی سقف قرارداد می‌اندازد که تبدیل به کف قرارداد بازیکنان شد. شک نکنید با ممنوعیت ورود بازیکنان خارجی قیمت بازیکنان داخلی اتوماتیک‌وار بالا خواهد رفت. این خط و این نشان
۶- در این سه، چهار سال اخیر اسامی بازیکنان و مربیان بی‌کیفیت خارجی به علاوه مدیران و دلالانی که آنها را به استقلال و پرسپولیس آوردند، موجود است. ساده‌ترین تماشاگران فوتبالی هم نام آنها را به یاد دارند. بهتر آن است به‌جای جلوگیری از ورود شیخ دیاباته‌ها، مامه تیام‌ها، بشار رسن‌ها و رادوشوویچ‌ها با افراد مورد اشاره برخورد شود که پول بیت‌المال را به تاراج بردند.
توضیح ضروری: شاید دوستان بپرسند راهکار چیست؟ بهترین راه همان فرمولی است که وحید هاشمیان پیشنهاد داد. اینکه وزارت ورزش، فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ گروهی متخصص تشکیل دهد تا مربیان و بازیکنانی که قرار است به ایران بیایند را از لحاظ فنی و سبک کاری ارزیابی و تعیین‌قیمت کنند. این کمیته باید مجوز خرید بازیکن یا مربی خارجی را صادر کند. البته این پیشنهاد وحید هاشمیان است و نمی‌دانیم دوستان نظر فوتبالیستی که ۱۱ سال در بوندس‌لیگا بازی کرده را قبول دارند یا نه؟!
