سرویس سیاسی جمله – طرح صلح خاورمیانه که در سال ۱۹۹۳ با میانجی‌گری «بیل کلینتون» رییس‌جمهور وقت ایالات متحده از جناح دموکرات‌ها به امضای «اسحاق رابین» نخست‌وزیر وقت اسراییل و «یاسر عرفات» رهبر وقت ساف «سازمان آزادیبخش فلسطین» رسید و به راهکار «دوکشو-دوملت» معروف است، تا حدودی توانست تنش را بین فلسطین و اسراییل کنترل کند و امید را در میان بسیاری از جوانان فلسطینی برای داشتن آینده‌ای روشن، پدید آورد.
البته جمهوری اسلامی ایران از همان ابتدا با این راه‌حل رسماً اعلام مخالفت و آن را خیانت به آرمان فلسطین توصیف کرد اما این راهکار، از سوی بسیاری از کشورهای عرب و مسلمان منطقه استقبال شد و در عمل نیز سبب شد چند سال بعد، فلسطین به عنوان عضو ناظر سازمان ملل متحد در آید که اتفاق مبارکی بود هرچند یک دستاورد و پیروزی حداقلی به شمار می‌آمد.
مزیت بعدی این طرح این است که پشتوانه جدی آمریکا، کشورهای اروپایی و غرب را با خود دارد و می‌توان در آینده نزدیک به عضویت دائم تشکیلات خودگردان ذیل عنوان کشور فلسطین در سازمان ملل متحد امیدوار بود.
این موضوع از آنجایی اهمیت دارد که بدانیم تنها شهروندان روی کره زمین که در حال حاضر، هیچ ملیتی ندارند، ساکنان کرانه باختری و نواز غزه هستند که کم‌تر رسانه‌ای تاکنون جرأت کرده و به آن پرداخته است چون حقیقتاً مایه ننگ بشریت آن هم در دوران مدرن است.
ساکنان فلسطین -مشخصاً ساکنان کرانه باختری رود اردن و نوار غزه- در حال حاضر و برابر تقسیمات مورد قبول مجمع عمومی سازمان ملل متحد، اسراییلی نیستند اما با توجه به اینکه هنوز کشوری به نام فلسطین به‌عنوان عضو دائم سازمان پذیرفته نشده است، فلسطینی هم نیستند چون از نظر این سازمان، کشوری به نام فلسطین وجود ندارد و نماینده فلسطین در سازمان ملل متحد نیز «نماینده تشکیلات خودگردان» است نه نماینده کشوری به نام فلسطین، مانند سایر کشورهای عضو.
البته استقرار طرح مورد نظر به طور کامل، یک مانع بزرگ داشت و آن هم خود اسراییل بود که علاوه بر اینکه برابر سند، به امضای رییس دولت وقت این کشور رسیده بود اما مقاومت‌های شدیدی از سوی گروه‌های افراطی یهودی و احزاب راستگرا علیه آن جدی بوده و خواهد بود چون این اقدام را در تناقض آشکار با آیات تورات می‌دانند.
ترور «اسحاق رابین» توسط یک دانشجوی افراطی و جمله‌ای که در دادگاه گفت مبنی بر اینکه «من با خدا معامله کردم» به وضوح نشان از مقاومت‌های جدی تندروهای مذهبی در برابر این طرح دارد. ترور رابین موجب نوعی ترس در بین یهودیان اصلاح‌طلب و میانه‌رو شد تا در عمل سراغ این سند نروند و تنها در حد ژست دیپلماتیک از آن حمایت و گروه‌های مقاومت را متهم کنند که جلوی اجرای این طرح سخاوتمندانه اسراییل را گرفتند.
حمله ۱۵ مهر-۷ اکتبر- حماس و جهاد اسلامی به جنوب اسراییل و اتفاقات بعد از آن فرصتی به دولت‌مردان اسراییل داد تا سیاستی را که کتمان می‌کردند، علنی و رسماً اعلام کنند که طرح دوکشوری را قبول ندارند و غرب باید برای خاورمیانه طرح صلح جدیدی تدوین کند.روز گذشته سفیر اسراییل در انگلستان گفت با توجه به اتفاقات اخیر، طرح دو کشوری برای همیشه مرده است و دیگر کسی نباید حرفی از آن بزند.
این اظهارنظر «زیپی هوتولی» واکنش تند «دیوید کامرون» وزیر امور خارجه انگلستان را به دنبال داشت که از این اظهارنظر، ابراز تأسف کرد.«محمد اَشتیه» نخست‌وزیر تشکیلات خودگردان فلسطینی نیز در اظهارنظری جداگانه از آمریکا خواست که طرح دوکشوری را نه در حرف و موضع‌گیری‌های سیاسی که در عمل دنبال کند.
مجموعه اتفاقات و موضع‌گیری جدید «بنیامین نتانیاهو» مبنی بر اینکه اوضاع در داخل اسراییل به شکلی است که مردم اجازه نمی‌دهند توافقاتی چون «توافق اسلو» -توافقی که طرح دو کشوری را به جریان انداخت- تکرار شود و دستِ رد بر سینه طرفداران طرح دوکشوری زد، به‌خوبی نشان می‌دهد اسراییل به فکر تغییر رژیم سیاسی فلسطین با ملغی کردن طرح دوکشوری برای همیشه است و به‌نظر «آلترناتیو» یا بدیل طرح دو کشوری از نظر اسراییل، چیزی جز اشغال کامل غزه و بلاتکلیف گذاشتن کرانه باختری نیست. این اقدام اسراییل، قطعاً واکنش تند کشورهای عرب منطقه و حتی دولت دموکرات در آمریکا و شرکای غربی‌اش را به دنبال خواهد داشت اما بررسی سابقه برخورد این کشورها با تمامت‌خواهی‌های اسراییل نشان می‌دهد در نهایت سکوت خواهند کرد و مسیر را برای اسراییل باز می‌کنند تا راه خود را برود اما یک نکته در این بخش، از نظر تل‌آویو مغفول مانده است.اصرار اسراییل به توسعه دامنه اشغال و انکار حق فلسطینی‌ها برای داشتن کشور مستقل با زیرساخت‌های اقتصادی و سیاسی مستقل، موجب خواهد شد گروه‌های مقاومت جدید شکل بگیرند و در آینده چه بسا اتفاقاتی شدیدتر از تلفات اخیر را برای اشغالگران
رقم بزنند.
ایجاد و رشد گروه‌های مقاومت مانند حماس و جهاد اسلامی نتیجه اشغال است و هر اندازه این اشغال استمرار داشته باشد، این رشد نیز مداوم خواهد بود. کودکانی که امروز از آوار جنگ غزه زنده بیرون آمدند، تفنگداران و مجاهدان آینده هستند مگر اینکه اسراییل حق طبیعی آنان را به داشتن یک کشور، منکر نشود و در عمل این حق را به رسمیت بداند.
- نویسنده : ارسالی از سرویس سیاسی
