اواخر فصل گذشته نتایج پرسپولیس به طریقی رقم می‌خورد که اگر یکی از تیم‌های رقیب و مدعی کمی باهوش و بادرایت عمل می‌کرد شانس قهرمانی بسیار بالایی داشت. به زبان ساده‌تر، بخشی از قهرمانی فصل پیش سرخ‌پوشان تهرانی به‌دلیل ناتوانی رقبا بود. البته که به‌هیچ‌وجه نباید منکر توانایی کادر فنی و بازیکنان این […]
اواخر فصل گذشته نتایج پرسپولیس به طریقی رقم می‌خورد که اگر یکی از تیم‌های رقیب و مدعی کمی باهوش و بادرایت عمل می‌کرد شانس قهرمانی بسیار بالایی داشت. به زبان ساده‌تر، بخشی از قهرمانی فصل پیش سرخ‌پوشان تهرانی به‌دلیل ناتوانی رقبا بود. البته که به‌هیچ‌وجه نباید منکر توانایی کادر فنی و بازیکنان این تیم، مخصوصاً در نیم‌فصل اول شد؛ جایی که پنجره بسته نقل‌و‌انتقالاتی را به هیچ شمردند و با جان و دل جنگیدند و عرق ریختند و البته مصدوم شدند.
اما امسال پرسپولیس کار را با تعویض مربی آغاز کرد؛ آن هم در شرایطی که سرمربی قبلی با کوله‌باری از افتخارات و بعد از رقم زدن یکی از درخشان‌ترین زمان‌های تاریخ باشگاه جدا شده بود و حواشی این خروج و البته ناکارآمدی و ضعف مشهود مدیریتی گریبان باشگاه را گرفته بود و سرمربی جدید با شرایطی ناخوشایند و دور از شأن باشگاه و یک مربی با رزومه انتخاب شد.
بردهای اقتصادی کالدرون اما کار را به جایی رساند که در پایان نیم‌فصل اول، پرسپولیس همچنان در کورس بود و بازی هجومی نیم‌فصل دوم و البته باز هم ضعف رقبا در امتیازگیری پرسپولیس را اکنون به مدعی اصلی قهرمانی تبدیل کرده است.
این صدرنشینی باعث نشد بسیاری از طرفداران شاهکارهای مدیریتی را فراموش کنند. قصه برانکو و علل رفتنش را بسیار نوشته‌ایم و خوانده‌ایم و حتماً در ذهن‌مان با حسرت مرور کرده‌ایم. اما کالدرون چرا و چگونه رفت؟ چرا خروج این مربی باعث افتتاح یک پرونده جدید شد؟ استوکس پرحاشیه چرا جذب شد؟ تکلیف بی‌انضباطی‌هایش چه شد؟ جذب احمدزاده و کنعانی‌زادگان مطابق خواست کدام سرمربی بود؟ چرا سروش رفیعی و شایان مصلح جدا شدند و عالیشاه در لیست باقی ماند؟ جلب رضایت شهرخودرو برای جذب یحیی چقدر هزینه داشت؟ و سؤالات فراوان دیگری که همچون همیشه بی‌پاسخ باقی خواهند ماند.
پرسپولیس علی‌رغم صدرنشینی روزگار خوشی را سپری نمی‌کند و پست اینستاگرامی مشترک بازیکنان شاهد این ادعاست. شرایط به‌نحوی ادامه دارد که هواداران دلسوز و واقعی این تیم از آینده پیش‌رو واهمه دارند. انباشت بیش از پیش بدهی‌های داخلی و خارجی آن هم در این شرایط ارزی که حتی نقل‌و‌انتقال ارز به خارج از ایران با مشکل مواجه است، عیان‌ترین چالش کادر مدیریتی باشگاه است. اینکه برخی مدیران این باشگاه به‌راحتی از تسویه کلیه بدهی‌های معوقه تا پایان تابستان خبر می‌دهند اتفاقاً تن هواداران را بیشتر می‌لرزاند و در خوشبینانه‌ترین حالت گویندگان این قبیل سخنان را ناآگاه می‌پندارند. در این اوضاع و احوال فراموش نکنید که فصل نقل‌و‌انتقالات نزدیک است و نیاز به تقویت در برخی پست‌ها از نان شب واجب‌تر. وضعیت بیرانوند و انتقالش به بلژیک همچنان نامشخص مانده و کوچک‌ترین اشتباه مدیران پرسپولیس می‌تواند باعث افتتاح پرونده‌ای جدید در فیفا علیه سرخ‌پوشان تهرانی باشد. وضعیت قرارداد مهدی ترابی که بی‌شک ستاره این تیم است برای هواداران نامشخص است. بعد از مصدومیت انصاری نیاز به جلب رضایت باشگاهی که مالکیت محمد نادری را در اختیار دارد از نان شب هم واجب‌تر است، ولی خبری از اقدام باشگاه در این زمینه نیست. چشمان‌تان را ببندید و ستاره‌های خط حمله پرسپولیس را با خود مرور کنید. حالا از این رویا بیدار شوید و دلخوش به جرقه عبدی باشید.
می‌توانید؟ تکلیف اوساگونا چه شد؟ پرسپولیس برای یک خرید بزرگ در این قسمت حساس از زمین برنامه‌ای دارد؟ بر فرض اینکه برنامه‌ای داشته باشد، آیا توان مالی دارد؟ آیا حفظ بشار در دستور کار سرمربی است؟ آیا اقدامی برای این مهم انجام گرفته است؟ کادر فنی و مدیریتی باشگاه می‌دانند که سن بازیکنان مخصوصاً در خط هافبک چند سال است و میانگین سنی تیم بالا رفته است؟
از این قبیل سؤالات فراوان است و از حوصله خارج. فوتبال در دنیا تحت تأثیر کرونا قرار گرفته و قطعاً فصل بعد هم با همین فرمان جلو می‌رویم. کاش از الان بدانیم که کرونا فقط برای رفت‌و‌آمد بازیکن خارجی مشکل ایجاد نمی‌کند و از همین امروز برای ادامه مسابقات جام باشگاه‌های آسیا در این فصل و البته مسابقات آسیایی فصل بعد برنامه‌ریزی دقیق و موجه داشته باشیم. البته اگر بتوان انتظار این حد از برنامه‌ریزی را داشت!
