گروه سیاسی
روزی‌که «مرحوم علی کردان» دومین وزیر کشور دولت اولِ محمود احمدی‌نژاد در ۱۴ آبان ۱۳۸۷ توسط دوستان سابق و هم‌فکرانش در مجلس هشتم استیضاح می‌شد، مهمترین اتهام وی نه جعل مدرک دکترا از یک دانشگاه خارجی که اصرار بر بی‌گناهی و دروغِ مرکّب بود و جمله‌ای که «بیژن نوباوه» نماینده اصولگرای مجلس در تقبیح این اصرار کردان گفت در تاریخ ماندگار شد که «توی همین استکبار جهانی بعد از رِیپ یعنی تجاوز به عُنف، بزرگترین گناه دروغه» و در همان روزها گفته می‌شد که اصرار و پافشاری وزیر وقت کشور احمدی‌نژاد که از چهره‌های شاخص جریان اصولگرایی بود بر بی‌گناهی در حالی که مستندات مبنی بر جعلی بودن مدرک وی، کافی و روشن بود، عاملی شد تا رجال تأثیرگذار اصولگرا عزم کردند که وی را استیضاح کنند و به هدف خود رسیدند و دردناک اینجاست که برخی از نزدیکان آن مرحوم بارها گفته‌اند مرحوم علی کردان تا آخر عمر خود می‌گفت “من دو نفر از دوستان سابق و از رجال اصولگرا که به تصور وی جلسه استیضاح را هدایت می‌کردند، هرگز نمی‌بخشم”. و اگر این نقل قول‌ها درست باشد باید گفت آن مرحوم نیز کوتاهی و خطای خود را نپذیرفت و اعتراف به خطا نکرد.
این روال و اصرار برخی چهره‌های اصولگرا به‌رغم اینکه مدارک و مستندات کافی موجود بود، بر بی‌گناهی توسط دو نماینده دیگر تکرار شد. نخستین مورد ماجرای سیلی «علی‌اصغر عنابستانی» نماینده مردم سبزوار بر صورت پلیس راهور بود که چندین بار منکر شد تا اینکه مجدداً چند روز گذشته، سرباز راهور را متهم به دروغ کرد درشرایطی که قوه قضاییه برابر اسناد مشخص حکم داد و رأی صادر کرد و حتی رییس‌مجلس را که سیلی زدن نماینده سبزوار را تأیید کرد، به باد انتقاد گرفت و مدعی شد «محمدباقر قالیباف» به انگیزه کاندیداتوری برای ریاست‌جمهوری این اتهام را تکرار کرد.
دومین مورد مربوط است به نماینده مجلس «سید کاظم موسوی» که چند روز قبل در جمع خبرنگاران گفت: «اگر افرادی که به دنبال آلات موسیقی یا امیال شخصی خودشان هستند، کشورهای دیگر هستند می‌توانند از ایران بروند.».
پس از این اظهار نظر همه فعالان اجتماعی، سیاسیون، برخی نمایندگان و حتی دلاوری مجری صدا و سیما به این ادبیات انتقاد کردند و توییت زدند اما نماینده محترم در فیلمی از خود مدعی شد به وی ظلم شده و خبرنگاران را متهم ساخت که در انعکاس سخنان وی صداقت نداشتند.
در پی این ادعای بی‌گناهی، برخی خبرگزاری‌های اصولگرا سخنان این نماینده را رد کردند ازجمله خبرگزاری تسنیم روز چهارشنبه نوشت: «خبرنگار ما با بررسی فایل صوتی اظهارات کاظم موسوی به این نتیجه رسید که خبرنگاران رسانه اشتباهی در انعکاس نداشته و اگر مقصری در میان باشد، شخص آقای موسوی است که اظهاراتی خلاف قانون و قوانین رایج کشور داشته و اظهارات باب میل و شخصی خود را از موضع حکومتی بیان کرده است.» افزون بر آن برخی شبکه‌ها نیز فیلم‌هایی از موسیقی ریتمیک در ستاد انتخاباتی نماینده مجلس را به اشتراک گذاشتند که با توصیه وی به دیگران همخوانی نداشته است.
سوال ما این است که چرا برخی نمایندگانی که ادعای دیانت و اخلاق دارند، خود سخنانی در تعارض با اخلاق و قانون می‌گویند در‌حالی‌که گفتن آن سخنان هیچ ضرورتی ندارد و اقداماتی انجام می‌دهند که برای ما قابل درک نیست اما پس از آنکه توسط مردم یا رسانه‌ها شکار شدند، در حالی‌که مدرک و مستند آن موجود است، موضوع را از اساس انکار می‌کنند مانند «محمود احمدی‌نژاد» که در محضر آیت الله العظمی جوادی آملی مدعی شده بود در سخنرانی در مجمع عمومی سازمان ملل، دور سر خود هاله نورانی دیده و در حالی‌که فیلم آن همه جا موجود بود، خبرنگار را متهم کرد و گفت:«این حرف‌ها را شما در آوردید، ما نورمان کجا بود؟»
به نظرم ریشه این رفتار را باید در سطحی‌نگری و کودک بودن برخی سیاسیون جست که آنان را از درک پیچیدگی‌های حاکم بر مناسبات میان افکار عمومی و زمامداران عاجز کرده است، جهانی که به‌رغم همه بزرگی و پهناوری، پنهان کردن و پنهان ماندن در آن بی‌اندازه دشوار است، اما این سیاسیون که به اندازه‌ای رشد نکردند که این شرایط پیچیده را درک کنند، تصوری کودکانه دارند و مانند برخی اطفال که در مقابل چشم مادر، ماستی که بر زمین ریخته‌اند را منکر می‌شوند عمل می‌کنند.
بدیهی است ما چنین باور نداریم که همه انسان‌ها باید مانند هم باشند یا هیچ کسی نباید، خطا و اشتباهی مرتکب شود که خطا و اشتباه در ذات انسان است اما توقع نداریم مردم و افکار عمومی را «ساده‌لوح» فرض کنند و منکر شوند و بر دروغی دیگر اصرار نمایند یا خبرنگاران را متهم سازند که در انعکاس موضوع، کوتاهی کردند.
نکته آخر اینکه در همه دنیا دروغ قبیح‌ترین عمل برای مدیران و سیاستمداران است و اگر فردی به این کار مبادرت کرد، باید حتماً علنی عذرخواهی کند و مسیر برخورد قانونی و قضایی نیز بر وی باز است اما در ایران، سیاسیون، مدیران و نمایندگان احساس می‌کنند که از ناحیه هیچ کسی نظارت نمی‌شوند و به همین دلیل به آسانی دروغ می‌گویند و بر آن اصرار دارند و ما از کمیسیون نظارت بر رفتار نمایندگان توقع داریم گامی عملی برای برخورد با این پدیده‌ها بردارد، به‌ویژه اینکه غالباً در میان رجال اصولگرا و مدعی اخلاق و دیانت این رفتار مشاهده شده است.
