در علم مدیریت گفته می‌شود هرکس برنامه‌ای برای سازمان تحت مدیریت خود ندارد، درحقیقت دقیق‌ترین برنامه را برای نابودی این سازمان در دست دارد و استثنایی نیز وجود ندارد اما در دولت سیزدهم به دلیل حجم مشکلات انباشته‌ای که به ارث گرفت، داشتن برنامه شفاف و روشن بیش از هر جایی اهمیت دارد. دولت آیت […]
در علم مدیریت گفته می‌شود هرکس برنامه‌ای برای سازمان تحت مدیریت خود ندارد، درحقیقت دقیق‌ترین برنامه را برای نابودی این سازمان در دست دارد و استثنایی نیز وجود ندارد اما در دولت سیزدهم به دلیل حجم مشکلات انباشته‌ای که به ارث گرفت، داشتن برنامه شفاف و روشن بیش از هر جایی اهمیت دارد.
دولت آیت الله سید ابراهیم رییسی، با حجم انبوهی از مشکلات دست به گریبان است که نه با دعا و ادعا که با برنامه‌ریزی متعهدانه باید تدبیر شوند و هر کدام از وزات‌خانه‌ها چنین اولویتی دارند اما برخی وزارت‌خانه‌ها به مراتب شرایطی حساس‌تر دارند و بیش از دیگر بخش‌های دولت سیزدهم باید تلاش هوشمندانه داشته باشند و یکی از این مجموعه‌ها، «وزارت نیرو» است.
دو چالش مهم کشور که در پیوند با چالش بزرگ محیط زیست است، «بحران آب و برق» است که باید برای آن تدابیری عالمانه اندیشید و در صورت ادامه این وضعیت، ابرچالش‌هایی نظیر آنچه که در خوزستان تکرار شد، تکثیر خواهد شد.
از وزیر نیرو که سابقه وزارت را در کارنامه و سوابق مدیریتی خود دارد توقع داریم دانشی عمیق‌تر و نگرشی وسیع‌تر از خود نشان بدهد و با استفاده از همه ظرفیت‌های ملی و محلی در دو حوزه «مدیریت مصرف» و «منابع جایگزین» اقدام کند اما گویا مهندس محرابیان، هیچ طرحی برای این مشکلات و ابرچالش‌های ملی ندارد.
دو هفته قبل نامه‌ای از یکی از ادارات‌کل زیرمجموعه وزارت نیرو انتشار یافت که از مدیران استانی و کشوری خواسته بود برای حل مشکلات مربوط به کم‌آبی در خوزستان، به دعا و نیایش پناه بیاورند. البته در منظومه اعتقادی اسلام و شیعه، ما «نماز باران» داریم با دعا و نماز برای باران بیگانه نیستیم و احادیث متواتری نیز در تأیید نتیجه‌بخش بودن این قبیل استغاثه‌ها وجود دارد اما نقد ما این است که دستگاه متولی آب که نباید بر این موضوع تمرکز کند و دعا کند تا باران بیاید.
وزارت نیرو مسئول تأمین آب و برق کشور است و برای این کار هم باید متوسط مصرف سالانه و هم متوسط تولید و بارش سالانه را داشته باشد و هر کمبودی را با استفاده از روش‌های منطقی، شیوه‌های مرسوم علمی و کم‌هزینه از قبل چاره کند.
وقتی وزارت نیرو برای مشکل آب حرف از نماز و دعا می‌زند برای بخش اعظمی از شهروندان این تصور ایجاد می‌شود که برنامه‌ای وجود ندارد و چه بسا نسبت به نماز باران نیز بدبین شوند.
مهندس محرابیان در دومین اظهار نظر در خصوص تأمین آب، روز گذشته سخن از استحصال ژرف‌آب‌ها گفت. وی همچنین تأکید کرد: باید منابع تأمین آب را متنوع کنیم و علاوه بر تأمین آب از دریا که باید در دستور کار قرار داشته باشد، می‌توانیم از منابع آبِ ژرف استفاده کنیم که در شرق ایران ازجمله در استان سیستان و بلوچستان در عمق دو تا سه هزار متری زمین می‌توان از آن استفاده کرد.
علی اکبر محرابیان در گفت‌وگویی تلویزیونی با بیان اینکه تاکنون دو چاه ژرف در کشور به آب رسیده است، اظهار کرد: ای‌سی آب حدود ۱۲ هزار است که با تصفیه ساده می‌توان از آب استفاده کرد و نرخ تمام شده آب نسبت به خطوط انتقال در برخی موارد، بسیار کمتر است.
سخنان وزیر نیرو در خصوص استخراج آب ژرف حکایت از این دارد که برنامه‌ای برای مدیریت مصرف و اصلاح سیستم‌های کهنه و کهن آبیاری اراضی کشاورزی نداریم و همچنان قصد داریم به خوردن منابع مشغول باشیم و تا گام آخر منابع موجود را به مصرف برسانیم.
بسیاری از کارشناسان حوزه آب و خاک و همچنین آگاهان حوزه محیط زیست درخصوص استخراج آب ژرف باوری متفاوت با وزیر نیرو دارند و آن را محال می‌دانند ضمن اینکه به نظر می‌آید وزرات نیرو از خالی شدن سفره‌های آب زیرزمینی و فرونشست‌هایی که هر روز در کشور رخ می‌دهد بی‌اطلاع است و مهم‌تر از همه نمی‌داند سفره‌های آب زیرزمینی که خالی شدند هرگز به وضعیت سابق باز نمی‌گردند.
ما به حُسن نیت مهندس محرابیان و مدیران دولت سیزدهم ایمان داریم اما باور داریم طرح چنین سخنانی نه تنها به حل مشکلات کلیدی کشور که دولت سیزدهم مسئول حل و فصل آن است کمکی نمی‌کند بلکه برعکس خود به مشکلاتی جدید تبدیل می‌شود و ازجمله گره کار را پیچیده‌تر می‌کند و در نهایت افکار عمومی را به این باور می‌رساند مدیران ارشد کشوری که خود باید در خصوص حل این مشکلات، گامی برمی‌داشتند، به عاملی برای پیچیده‌تر شدن مشکلات بدل شدند.
ادامه چنین نگاهی در مدیریت کشور، افکار عمومی را به اینجا می‌رساند که ایران کهن ما با دشمنان خانگی مواجه است که بیش از هر دشمن خارجی خرابی به بار می‌آورند و بیش از هر ویروسی مضر هستند.
در انتها به مهندس محرابیان یادآور می‌شویم ایران سرزمین پهناور و چهار فصلی است که بیش از ۳۲۰ روز آفتابی در طول سال دارد و لازم است برای افزایش تولید برق به سمت انرژی خورشیدی برویم و در خصوص آب نیز باید از کاهش مصرف آغاز کنیم.
