سرویس جامعه – محمد علی زلفی گل وزیر علوم به تازه‌گی در گفتگو با مهر درباره حداقل و حداکثر افزایش شهریه دانشجویان در سال تحصیلی جدید گفت: حداقل و حداکثر شهریه برای هر دانشگاه و هر رشته‌ای متفاوت است.
وی ادامه داد: هیأت‌های امنای دانشگاه‌های مختلف بسته به شرایط محیطی و هزینه‌ها، شهریه را تعیین می‌کنند.
وزیر علوم افزود: بعضی از دانشگاه‌ها برای اینکه داوطلب داشته باشند شهریه کم‌تری دریافت می‌کنند، و این شهریه برای رشته‌های مختلف، میزان جاذبه‌ای که دارد، هزینه آزمایشگاهی، نظری و عملی بودن دروس متفاوت است.وی درباره اینکه در مجموع دانشگاه‌ها تا چند درصد می‌توانند افزایش شهریه داشته باشند افزود: افزایش شهریه تا ۴۰ درصد توسط هیأت امنای دانشگاه‌ها تعیین می‌شود.
این اظهارات درحالی بیان می‌شود که دانشجویان عموما از سردرگمی مالی در دانشگاه‌ها شکایت دارند و تعدد نرخهای مختلف و اختیارات هیات امنای دانشگاه ها را زیر سوال می‌برند.
نکته دیگر این است که وزیر علوم با بیان حداکثر مجاز افزایش نرخ شهریه عملا مهر تاییدی بر تورم چهل درصدی تحصیلات عالیه در کشور زده‌اند که با واقعیت مالی خانواده ها فاصله زیادی دارد. اینکه وزرات علوم تورم ۴۰ درصدی را پذیرفته مؤید تضاد سیاست‌ها در دولتی است که مدام وعده ارزانی و رفاه را داده و خود را خدمتگذار دانشگاه می‌داند.
البته این افزایش شهریه محدود به دانشگاهای دولتی نیست و دانشگاه آزاد نیز همانند تمامی ادوار گذشته نرخهای تازه‌ای را اعمال کرده است.
محمدمهدی طهرانچی رئیس دانشگاه آزاد در حاشیه نشست اساتید دانشگاه های استان تهران، در جمع خبرنگاران از افزایش بین ۲۰ تا ۲۵ درصدی شهریه های دانشگاه آزاد خبر داد و گفت: میزان افزایش شهریه ها نسبت به سال قبل تفاوتی نداشته است.
با این حساب به نظر می‌رسد امسال سقف افزایش هزینه دانشگاهای دولتی از آزاد هم پیشی گرفته است. افزایش چهل درصدی شاید در گفتار آسان باشد اما در واقعیت به معنای ناتوانی بساری از خانواده‌های کمتر برخوردار و طبقه متوسط از تامین هزینه تحصیلات عالیه و تکمیلی است.
این افزایش شهریه البته با افزایش کیفیت خدمات دانشگاهی رابطه مستقیمی ندارد. بسیاری از دانشگاهای اصلی ایران همچنان بر پایه معماری پهلوی استوار هستند و خدمات دهی مدرن عملا در آنها جایی ندارد. در بسیاری از دانشگاهای جهان فناوری حضوری پررنگ در دانشگاه دارد، از زمان ثبت نام تا فارغ التحصیلی این خدمات کار را برای دانشجویان به مراتب ساده‌تر کرده است، اما در دانشگاه‌های دولتی ایران کیفیت خدمات با پیش از انقلاب تفاوت چندانی نکرده، بجز اینکه ثبت نام ها و انتخاب رشته آنلاین شده است.
دانشجویان انتظار دارند، حالا که مجوزهای گرانی به راحتی صادر می‌شود، حداقل تلاشی برای ارتقا سطح کیفی خدمات دانشگاهی نیز در کار باشد، تا ما حسرت دانشگاهای ترکیه را نخوریم. اگر ایرانی‌ها تا چند دهه قبل با دیده حسرت به آکسفورد و کمبریج و هاوارد می‌نگریستند، امروز کار به جایی رسیده که باید نگران افت کیفی خدمات دانشگاهی در قیاس با عربستان، ترکیه و روسیه باشیم.
به همه آنچه گفته شد باید وعده آموزش رایگان را هم اضافه کرد که هنوز رویایی انقلابی در ذهن جوانان دهه شصت است. رویایی که نه‌تنها محقق نشد، بلکه دیگر خبری از اعزام های رایگان و لاکچری دوره پهلوی به خارجه هم نبود. حالا هم با افزایش سخت‌گیری‌های فرهنگی و اجتماعی در دانشگاه‌ها و افزایش موج ناامیدی در میان تحصیلکردگان کشور شاهد موج مهاجرت نخبگان هستیم که این خود در آینده ضرباتی هولناک به خصوص به بدنه اساتید دانشگاه‌های کشور خواهد زد.
- نویسنده : ارسالی از سرویس جامعه
