سعید سرفرازیان/ از ظالمانه بودن تصمیم کنفدراسیون فوتبال آسیا برای محروم کردن تیم‌های ایرانی از حق میزبانی در مسابقات لیگ قهرمانان آسیا هرچی بگوییم کم گفته‌ایم، اما نباید از دلایل اصلی این اتفاق به آسانی عبور کرد، دلایلی که منشأ داخلی دارد و در حال حاضر در فضای احساسی و عاطفی مرتبط با تصمیم […]
سعید سرفرازیان/
از ظالمانه بودن تصمیم کنفدراسیون فوتبال آسیا برای محروم کردن تیم‌های ایرانی از حق میزبانی در مسابقات لیگ قهرمانان آسیا هرچی بگوییم کم گفته‌ایم، اما نباید از دلایل اصلی این اتفاق به آسانی عبور کرد، دلایلی که منشأ داخلی دارد و در حال حاضر در فضای احساسی و عاطفی مرتبط با تصمیم کنفدراسیون فوتبال آسیا پنهان مانده است، اگر کسی هم از دلایل اصلی حرفی بر زبان آورد مورد حمله قرار می‌گیرد. به هرحال کنفدراسیون فوتبال آسیا قبلاً هم ثابت کرده که چندان با فوتبال ما همراه و همگام نیست. البته نه جغرافیای مکانی و نه جغرافیای سیاسی کنفدراسیون فوتبال آسیا قرابتی با فوتبال ایران ندارد گاهی اوقات احساس میشود فوتبال ایران در فوتبال آسیا غریبه است. ولی نکته ای که نباید از آن غافل شد این است نمی شود یک طرفه به قاضی رفت، متاسفانه در تمام این سال‌ها که کنفدراسیون فوتبال آسیا به ضرر فوتبال ایران اقداماتی انجام داد هرگز ندیدیم فدراسیون فوتبال و مدیران این نهاد رسمی که متولی اصلی اداره‌ی فوتبال ایران هم هستند تلاشی برای تغییر نگاه و رویکرد کنفدراسیون فوتبال آسیا نسبت به فوتبال ایران انجام نداد.تلاشی که منجر به نتایج مطلوب شود و مدیران فوتبال قاره‌ی کهن و حتی فیفا متوجه شوند که اجازه ندارند برای فوتبال ایران هر اقدامی صورت دهند.به عبارت ساده‌تر مدیران فدراسیون فوتبال نتوانستند نقش و جایگاه مهم ایران و فوتبال آن را به درستی تفهیم نمایند. ما ندیدیم فدراسیون فوتبال کشورمان با تعامل با کشورهای همسایه مقدمات برگزاری مسابقات چندجانبه فراهم کند. ما ندیدیم مدیران فدراسیون فوتبال ایران با دعوت از همتایان خود در کشورهای منطقه و برگزاری همایش‌های مرتبط با فوتبال قدرت رهبری و مدیریت بالای خود را به رخ مدیران کنفدراسیون فوتبال آسیا بکشد. مدیر کاربلد در بزنگاه های حساس خود را نشان می‌دهد مدیر کاربلد از تهدید فرصت می‌‌سازد اما در مقابل مدیر کارنابلد از فرصت‌ها تهدید، با پول و سرمایه فراوان کار انجام دادن هنر نیست هنر استفاده از خلاقیت و نوآوری است. همیشه شعار دادیم فوتبال ایران با فوتبال کشورهای کوچک همسایه قابل مقایسه نیست پشت این شعارپنهان شدیم دست روی دست گذاشتیم تا مبادا تلاشی برای بهبود شرایط فوتبالمان انجام دهیم اما همان کشورهای کوچک تلاش کردند، ورزشگاه ساختند، اما ما حتی در تعمیرات تنها ورزشگاه قابل اعتماد پایتخت مانده‌ایم. آنها همکاری با کشورهای صاحب سبک در فوتبال و تجهیز ورزشگاه‌های فوتبال پرداختند به تیم‌های باشگاهی آزادی عمل بیشتری دادند تا مسیر پیشرفت را بدون گیر و گرفت‌های قانونی که دست و پا گیر است طی کنند اما ما به دست قانونگذاران مان قدیمی ترین و بهترین تیم‌های بازیکن ساز کشور را با بردن به جاهای دیگر نابود کردیم تا به اصطلاح برای یک نفر هورا کشیدن شود که به فکر فوتبال شهرش است. پاس، صبا و راه‌آهن حالا کجا هستند؟ به شاهزاده هایی که از مدیریت نوین در فوتبال و ورزش چیزی نمی‌دانستند استراحت دادند و به جای آنها به جوانانی میدان دادند که تعامل کردن با دیگران را بلد بودند خلاقیت داشتند و با نگاهی نو و جدید به بدنه‌ی مدیریت فوتبال اضافه شدند، اما ما هئیت مدیره‌ی باشگاه‌ها را از کسانی انتخاب می‌کنیم که از فوتبال تنها چیزی که می‌دانند یک زمین چمن بزرگ با دو دروازه است که بیست و دونفر دنبال یک توپ می‌دونند. البته ناگفته نماند مدیران و مالکان قدیمی باشگاه‌های فوتبال در کشورهای عربی بازنشسته شدند اما فراموش نشدند تا در انزوا و تنهایی گرد غربت بر چهره غمبارشان بنشیند. ما امروز منتظر محصولی هستیم که برای آن کاشته‌ای نکردیم بعد انتظار داریم فوتبال ما با تحرکات سیاسی سایر کشورها روبرو نشود. می‌دانیم و می‌دانید در قضیه‌ی محرومیت تیم‌های ایرانی از حق میزبانی شیطنت چند کشور خاص روشن و واضح است اما نمی‌شود از ندانم کاری و تعلل برخی از مدیران فوتبال و ورزش کشور در عملی کردن وعده‌هایی که به مدیران ارشد فیفا در مورد برخی از موضوعات داده شد ساده گذشت. ما تعامل کردن با دیگران را بلد نیستم اگر هم آن را انجام دهیم ناقص و الکن انجام می‌دهیم، نه تنها برای فوتبال ایران منفعتی ندارد بلکه پیامدهای منفی هم به بار می‌آورد، اگر امروز در بازی کنفدراسیون فوتبال آسیا فوتبال ایران عقب افتاده گل به خودی باعث این عقب افتادگی است شیطنت و دشمنی سایرین هم روی تصمیم گیری های قاضی میدان تاثیر گذار بوده چون قاضی عادلی نیست حالا باید تصمیم گرفت بیرون آمدن از مسابقه یا ایستادن و مبارزه کردن ؟ تصمیم با مدیران فدراسیون فوتبال و ورزش ایران است آیا آنها می‌توانند با یک تصمیم درست فوتبال ایران را از این پیچ خطرناک عبور دهند؟
