گروه سیاسی/ از روزی که انقلاب اسلامی ایران در بهمن ۵۷ به پیروزی رسید و در روز ۱۳ آبان سال بعد، سفارت ایالات متحده آمریکا در تهران به اشغال انقلابیون درآمد، تا امروز دو کشور با هم هیچ رابطه دیپلماتیکی نداشتند و اگر مواردی مذاکراتی داشتند، موضوعی و موردی بود و هرگز […]
گروه سیاسی/
از روزی که انقلاب اسلامی ایران در بهمن ۵۷ به پیروزی رسید و در روز ۱۳ آبان سال بعد، سفارت ایالات متحده آمریکا در تهران به اشغال انقلابیون درآمد، تا امروز دو کشور با هم هیچ رابطه دیپلماتیکی نداشتند و اگر مواردی مذاکراتی داشتند، موضوعی و موردی بود و هرگز به یک رابطه دیپلماتیک آن‌گونه که با دیگر کشورهای شرق و غرب و جز آن داریم، ختم نشد.
حقیقت این است که این تَرک رابطه هم در سطح منطقه‌ای و هم در سطح جهانی بیشتر به زیان ما بوده است از این حیث که ارتباط ما را با دارایی‌های ملی ما قطع کرد، در پی‌ریزی رابطه مستمر و مداوم ما با کشورهای منطقه خلل ایجاد کرد و بی‌راه نیست اگر بگوییم به برخی کشورهای سوءاستفاده‌گر فرصت داد تا در این آب گِل‌آلوده به دنبال ماهی مراد خود بروند و موقعیت بین‌المللی ما را تضعیف کنند و در نهایت نیز به وضع تحریم‌های ظالمانه رسید، امری که موجب شد همه مدیران ارشد نظام به این نتیجه برسند که با دولت متخاصم، بنشینیم و سنگ‌های خود را وا بکَنیم.
با فرمان رهبر معظم انقلاب مبنی بر نرمش قهرمانانه، با محوریت موضوع هسته‌ای و رفع تحریم‌ها در اول دهه ۹۰ با آمریکا نشستیم و مذاکره کردیم اما در همان زمان، برخی اصولگرایان افراطی در رسانه‌های خود برای دیپلمات‌های خودی، خط و نشان می‌کشیدند و برخی نیز موضوع مذاکره را همانند «جعبه پاندورا» تصویر می‌کردند که در صورت باب شدن، میکروب و ویرووس‌های خطرناکی در سطح منطقه آزاد می‌کند که نمی‌توان با آن مقابله کرد و به این شکل، دستاوردهای نخستین مذاکره را به چالش می‌کشیدند.
البته مذاکره جمهوری اسلامی ایران در «واشنگتن» و «تل‌آویو» نیز مخالفان سرسخت بسیاری داشته و دارد اما در سیاست، رسم است که انسان با مخالفان سیاسی خود باب مذاکره را باز می‌گذارد اما به تعبیر رهبر معظم انقلاب، هوشیارانه به دشمن دست می‌دهد و پس از دست دادن نیز انگشتان خود را می‌شمارد و به این شکل، دشمن را در میدان مذاکره، شکست می‌دهد.
با آغاز به کار دولت سیزدهم و تعیین تیم جدید مذاکره با کشورهای ۴ بعلاوه یک نیز «دیپلمات‌های ارشد دولت» راهی وین شدند تا مذاکرات را ادامه دهند و تا امروز که در میانه مذاکرات قرار داریم، هنوز دیدار مستقیمی با نمایندگان ایالات متحده برقرار نشد در حالی‌که همه می‌دانند مشکل اصلی و عمده ما با این کشور بزرگ استعماری است و احتمالاً همین موضوع موجب شد که مذاکرات بسیار کند پیش برود و پُرحاشیه باشد.
مقام معظم رهبر در دیدار مجازی که روز یکشنبه ۱۹ دی با گروهی از مردم قم داشتند، ضمن سخنانی گفتند: اینکه در مقطعی با «دشمن» مذاکره، صحبت و تعامل می‌شود «به معنای تسلیم شدن در مقابل آن نیست».
پس از این سخنان بود که گمانه‌زنی‌هایی در برخی رسانه‌ها طرح شد مبنی بر اینکه دو کشور تصمیم دارند به صورت مشروط و موضوعی با هم مذاکره کنند و این موضوع از طرف نماینده ایالات متحده نیز تأیید شد و روز گذشته «حسین امیرعبداللهیان» وزیر امور خارجه دولت سیزدهم نیز گفت: در نقطه‌ای قرار داریم که باید نتیجه کار کمیته‌های سه‌گانه را در یک تعامل سیاسی با همه طرف‌ها مورد توجه قرار دهیم و تصمیم بگیریم که چه چیزی در مقابل چه چیزی اتفاق می‌افتد و در عین حال طرف آمریکایی از طرق مختلف پیام‌هایی را به ما می‌دهد که خواهان سطحی از مذاکرات مستقیم با ایران است. مذاکرات ما با ۱+۴ به‌طور مستقیم است و مذاکرات با آمریکا از طریق non paper و آقای مورا و یکی دو کشور عضو برجام در وین است. از این رو اینکه در برخی کانال‌های مجازی منتشر شد که ایرانی‌ها در حال مذاکره مستقیم با آمریکا هستند، صحت ندارد اما در عین حال اگر در روند مذاکرات به مرحله‌ای برسیم که رسیدن به یک توافق خوب با تضمین بالا لازمه‌اش این باشد که سطحی از گفت‌وگوها را با آمریکایی‌ها داشته باشیم این را هم نادیده نخواهیم گرفت.
امروز که هم ضرورت رسیدن به یک توافق اصولی مهیا است و هم دو طرف به آن اظهار تمایل کردند، بهتر است دستگاه دیپلماسی بدون توجه به گروه‌های تندرو و همچنین لابی صهیونیسم تصمیم نهایی را بگیرد و بدون واسطه با نماینده ایالات متحده با محوریت سه اصل حکمت، عزت و مصلحت که همواره مورد تأکید رهبر معظم انقلاب است، بنشیند و تلاش کند هم حقوق هسته‌ای کشور را تأمین کند و هم موانع اقتصادی که در اثر تحریم‌ها مسیر توسعه کشور را سد کرده را از میان بردارد و به این شکل، با یک تیر به چندین هدف بزند ضمن اینکه چنین دستاوردی، موقعیت جمهوری اسلامی ایران را ارتقا می‌دهد و در اجرای سیاست نگاه به شرق نیز بر توان چانه‌زنی ایران می‌افزاید.
