سرویس سیاسی جمله – جنگ غزّه در شرایطی وارد دومین ماه خود شد که تقریباً مردم همه دنیا از کشورهای غربی و آمریکا، کانادا، فرانسه و انگلیس تا دیگر کشورهای جهان هر روز اعتراضات خیابانی دارند و تنها تقاضای آنان از سیاستمداران‌شان این است که از تل‌آویو بخواهند با آتش‌بس موافقت کند و مقابل حمله به غیرنظامی‌ها را بگیرند، اعتراضاتی که هم در تعداد و هم در تند و تیز بودن، بی‌سابقه بود و موجی از نفرت و دشمنی با دولت‌مردان اسراییل را در جهان سبب شد، موضوعی که رسانه‌های غربی تلاش دارند از آن با عنوان «یهودستیزی» یاد کنند و این نگرش را با اتفاقات آلمان در زمان «آدولف هیتلر» یک‌سان بدانند.
به‌رغم این سطح از فشار افکارعمومی در جهان تا امروز، آمریکا و اسراییل با آتش‌بس موقت یا دائم موافقت و همراهی نکردند و طرح اولیه خود را در منطقه به پیش می‌برند و حتی مرگ بیش از یازده هزار انسان که بخش عمده آنان زنان و کودکان بودند نیز این فرایند را تغییر نداد.
تنها اقدامی که نتانیاهو انجام داد قطع موقت جنگ و توقف حملات هوایی و توپخانه‌ای بود که آن نیز نه برای رساندن تجهیزات لازم به بیمارستان‌ها و کمک به مجروحان غیرنظامی که با هدف ایجاد راهروهایی امن برای کوچ اجباری مردم از شهر غزّه به سمت جنوب نوار غزه بود.
به نظر می‌آید نشست ویژه سازمان همکاری کشورهای اسلامی که در ریاض برگزار شد نیز تأثیری بر برقراری آتش‌بس در غزّه نداشته باشد نشستی که تقریباً همه اعضا بالإتفاق بر اتمام فوری عملیات نظامی اسراییل و توقف تلاش برای کوچ اجباری فلسطینی‌ها از شمال غزّه به جنوب این منطقه، تأکید کردند.
در این تحلیل به این موضوع می‌پردازیم که چرا اسراییل و مشخصاً «بنیامین نتانیاهو» با صلح مخالف است و تلاش خواهد کرد تا جنگ غزّه و وضعیت جنگی در اسراییل به درازا بکشد ؟
نخست‌وزیر فعلی اسراییل که پس از اختلافات داخلی احزاب این کشور و ناکامی از تأسیس دولت از سوی پارلمان انتخاب شد و زمام کار را در دست گرفت، قبل از حمله «طوفان‌الاقصی» نیز درگیر اعتراضات در داخل اراضی اشغالی بود به این دلیل که پس از گرفتن رأی اعتماد از «کنیست» برای اعضای دولت خود، به‌دنبال قانون جنجالی مصونیت قضایی رفته بود.
اعتراضاتی که طی چندماه گذشته و قبل از حمله «طوفان‌الاقصی» برعلیه بنیامین نتانیاهو در پایتخت و چندین شهر بزرگ اسراییل برگزار شده بود، توسط تحلیل‌گرانِ خارجیِ طرفدار اسراییل و رسانه‌های غربی در نوع خود بی‌سابقه توصیف شده بود.
هنوز کابوس این عتراضات ادامه داشت و بنیامین نتانیاهو دقیقاً مطمئن نبود با لایحه اصلاحیه قضایی خود چه باید بکند که حمله ۷ اکتبر -۱۵ مهر- رقم خورد.
پس از این حمله و نقدهای جدی که از سوی احزاب رقیب به دولت نتانیاهو درخصوص غافلگیر شدن توسط مجاهدان فلسطینی وارد شد، وی تلاش کرد تا به بهانه آزادی گروگان‌ها تقاضای تشکیل دولت جنگی کند.
پس از تشکیل دولت جنگی و شروع تمهیدات برای حمله زمینی به غزّه، منتقدان وی بارها بر این نکته تأکید کردند که با پایان گرفتن جنگ غزّه، عزل و سوال از نخست‌وزیر و حتی محاکمه از وی قطعی خواهد بود.
بنیامین نتانیاهو دقیقاً در موقعیتی است که یک سوی آن ادامه و اصرار بر جنگ و بمباران بیمارستان و مدرسه و افراد غیرنظامی و کوچ اجباری فلسطینی‌ها است و طرف دیگر آن پایان جنگی که عزل وی را رقم می‌زند.
بدیهی است در چنین شرایطی وی همه عزم خود را جزم کرد تا وضعیت جنگی ادامه پیدا کند و حتی تمایل دارد جریاناتی چون حزب‌الله در جنوب لبنان و انصارالله یمن به‌طور جدی‌تر از یک‌ماه اخیر وارد جنگ شوند تا خیالش از بابت عزل و استیضاح راحت شود.
نخست‌وزیر اسراییل امروز در وضعیتی قرار دارد که حاضر است دست به هر کار بزند تا آتش جنگ در غزّه بیشتر شعله‌ور شود و برای این اقدام جنون‌آمیز خود حمایت کامل آمریکا را نیز با خود دارد.
نکته‌ای که بنیامین نتانیاهو و حامیان وی در اتاق جنگ کاخ سفید نفهمیدند یا نخواستند که درک کنند این است که در همه ۷۵ سال گذشته که کشتند و کوچ دادند و خیانت کردند، نه تنها فلسطین نابود نشد که امروز در قلب نیویورک و لندن و پاریس و همه کلان‌شهرهای دنیا مردم اعم از مسلمان و مسیحی و غیرآن، به خیابان آمدند و صدای فلسطین شدند، یعنی که تلاش مستبدان عالم برای محو آرمان فلسطین شکست خورده است.
تردیدی نداریم که به‌زودی این جنگ هم تمام خواهد شد و قبل از آنکه حماس و جهاد اسلامی از بین بروند -آن‌گونه که اسراییل ادعا دارد-، نتانیاهو و دولت راست‌گرای وی تمام و تل‌آویو باز هم در چرخه دولت‌های موقت و اختلافات احزاب داخلی گرفتار خواهد شد اما از خون کودکان، زنان و مادرانی که در خاک رَملی و ساختمان‌های مخروبه غزّه ریخته شد، مجاهدانی سر بر خواهند کرد که حملات و هجماتی سهمگین‌تر از طوفان الاقصی را چون صاعقه بر فرق رژیم صهیونیستی خواهند کوبید.
- نویسنده : ارسالی از سرویس سیاسی
