بنابراین لازم است به سرعت سیستم آموزشی آسیب‌شناسی شود تا با طراحی و مدیریت جدید آموزشی به سوی آینده‌ای بهتر گام برداریم.
حال بیایید با هم نگاهی داشته باشیم به سه مشکل سیستم آموزشی کنونی:
۱- آزمون‌محوری: اکثر سیستم‌های آموزشی به گونه‌ای طراحی شده‌اند که مطمئن شوند همه دانش‌آموزان شرایط ارزیابی را برآورده می‌کنند و در امتحان نمره قبولی می‌گیرند تا به سطح بعدی بروند. اما این سیستم آموزشی در دنیای امروز که به افراد چند مهارتی و چند استعداد در بازار کار نیاز دارد، کار نمی‌کند. بچه‌ها به سادگی می‌توانند دانش را فقط با جستجوی آن در گوگل یا جستجوی آنلاین به دست آورند و مدرسه دیگر آنها را راضی نمی‌کند.
۲- شیوه‌های تدریس منسوخ: ما هنوز به روش‌های تدریس منسوخ استفاده شده در گذشته متکی هستیم. در حالی که دانش‌آموزان دنیای امروز با دیدی نو از جهان وارد کلاس می‌شوند که تنها بر اساس تربیت آنها نیست. در زمانی که اجتماعی شدن گسترده از سن شش سالگی در محیط مهدکودک شروع می‌شود، کودکان با ساده‌دلی کمتری نسبت به دوران مدرسه نسل‌های قبل وارد محیط آموزشی می‌شوند. به عبارت دیگر، معلمان شروع جدیدی ندارند. درعوض، آموزگاران با مسائل و مفاهیمی جدیدی مواجه می‌شوند که در ذهن بچه‌ها پدید آمده است.
۳- فقدان نوآوری: نوآوری در شیوه تدریس معلمان وجود ندارد. برای اینکه مربیان همگام با نیازهای در حال تغییر دانش آموزان خود باشند، باید خود را با شرایط جدید وفق دهند. زمان آن فرا رسیده است که دانش معلمان را برای پویایی و نشاط کلاس‌های عصر جدید به روز کنیم. تغییرات فرهنگی در مدرسه با تغییرات مدیریتی و آموزشی در سراسر جهان که اغلب توسط معلمان هدایت می‌شود، مورد توجه قرار می‌گیرد. تقاضای مبرمی برای مربیانی در آموزش عمومی وجود دارد که برای رسیدگی به پرسشها و مشکلات دانش‌آموزان مجهزتر باشند و از اهمیت یادگیری آنلاین پشتیبانی کنند.
باید توجه داشت جهان تنها از «دانش‌آموزان نخبه» تشکیل نشده است. کارآفرینان موفق، مخترعین و سخنرانان مشهوری مانند ایلان ماسک، مارک زاکربرگ و دیگرانی که در این دوره ظهور کرده‌اند، هم دانش‌آموزان نخبه نبودند.
«می‌خواهید دنیا چطور باشد؟» امروز باید سؤالی حیاتی برای هر مربی باشد. بالاخره دنیا در دست این جوانان خواهد بود. بازنگری در نظام آموزشی وظیفه همه ماست. ما به دنیای بهتری نیاز داریم، پس اجازه دهید از سیستم آموزشی خود شروع کنیم.
دنیای دانش‌آموزان امروزی متفاوت با گذشته است. بسیاری از روش‌ها پاسخگوی نیازهای امروز نیستند و در حالی که دانش‌آموزان ما در دنیای واقعی به طور کامل از اینترنت و هوش مصنوعی استفاده می‌کنند، نمی‌توانیم از آنها انتظار داشته باشیم در کلاس آرام بنشینند و فقط گوش فرابدهند. آموزش در کلاس‌های درسی نوین نیاز به رویکردها و رهیافت‌های جدید دارد. بدین‌سان شناخت ابزارها، روش‌ها و فنون مدرن آموزش و تدریس ضرورت اجتناب‌ناپذیری برای ورود به دنیای جدید محسوب می‌شود.
به سوی آینده
آیا تا به حال به این فکر کرده‌اید که سیستم آموزشی فعلی برای فرزندان شما مناسب است یا نه؟ آیا تا پنج سال دیگر همچنان معتبر خواهد بود؟ بیشتر پاسخ‌ها «نه» خواهند بود و برخی حتی خواهند گفت: «سال‌ها پیش منسوخ شده است!» اگر دوره تاریخی را کمی جلوتر ببریم و بپرسیم در ده سال آینده چگونه خواهد بود؟ و در افق ۲۰۵۰ به چه روش‌هایی برای آموزش دانش‌آموزان و مدیریت آموزش و پروش متوسل خواهیم شد؟ ممکن است بسیاری از ما پاسخی به این پرسش نداشته باشیم.
سرعت نوآوری بسیار بالا است و این نکته پیش‌بینی توسعه را بسیار دشوار کرده است. مدارس می‌توانند فناوری‌های پیشرفته مانند اینترنت را آسان‌تر به کار ببرند و ظرفیت شبکه هم بهبود خواهد یافت. به لطف اینترنت و فناوری، دانش‌آموزان درک بیشتری از موضوعی که مطالعه می‌کنند خواهند داشت و بنابراین دانش‌آموزان در آینده خواهند توانست با چشم‌اندازهای بیشتری در مورد تحصیل و شغل خود تصمیم بگیرند.
وقت آن است که با رویکردها و برنامه‌های نوین از اینترنت و فضای مجازی برای ارتقای آموزش یاری جست و یک سیستم جدید آموزشی را شکل داد.
- نویسنده : دکتر حسین چناری _ پژوهشگر و نظریه‌پرداز آموزش
