بهروز رسایلی / دنبال کردن اخبار نقل‌وانتقالاتی در فوتبال ایران اعصاب فولادین می‌خواهد؛ در غیر این صورت آدم چطور می‌تواند این همه تزویر، ظاهرسازی، دورویی و دروغ را تحمل کند؟ البته نه اینکه همه بد باشند و دغل‌بازی کنند، اما آنقدر آدم ناتو دیده‌ایم که دل‌مان می‌خواهد این بازار مکاره هرچه […]
بهروز رسایلی /
دنبال کردن اخبار نقل‌وانتقالاتی در فوتبال ایران اعصاب فولادین می‌خواهد؛ در غیر این صورت آدم چطور می‌تواند این همه تزویر، ظاهرسازی، دورویی و دروغ را تحمل کند؟ البته نه اینکه همه بد باشند و دغل‌بازی کنند، اما آنقدر آدم ناتو دیده‌ایم که دل‌مان می‌خواهد این بازار مکاره هرچه زودتر به پایان برسد و آقایان میلیاردر را درون زمین ببینیم. چند تا از تکراری‌ترین جملات تابستان‌های فوتبال ایران را برای‌تان جمع کرده‌ایم؛ مرورشان خالی از لطف نیست.
«از بچگی طرفدار فلان تیم بودم.»؛ این از قدیمی‌ترین انواع خودشیرینی بعد از عقد قرارداد با باشگاه جدید محسوب می‌شود. در بیش از نیمی از موارد استفاده، دروغ محض است و اکثر به زبان‌آورندگان این ادعا، هیچ سند و مدرکی برای تأیید حرف‌شان ندارند. به علاوه اینکه یک بازیکن در کودکی هوادار یک تیم بوده به‌کار کسی نمی‌آید. مهم این است که او بعد از عقد قرارداد بهترین نمایش‌های ممکن را ارائه بدهد.
«از فلان تیم رقیب پیشنهاد بالاتر داشتم.»؛ اگر داشتی که می‌رفتی. اغلب بازیکنانی که چنین حرفی می‌زنند و خودشان را نسبت به مادیات بی‌تفاوت نشان می‌دهند، با نخستین تأخیر باشگاه در پرداخت مطالبات دست به اعتصاب می‌زنند. خیلی از بازیکنان زرنگ هستند و اسمی از یک تیم خاص نمی‌برند. با وجود این، یکی از خریدهای امسال پرسپولیس ناشیانه نام سپاهان را آورد و باشگاه اصفهانی هم موضوع را تکذیب کرد. واکنش آقای بازیکن چه بود؟ فقط سکوت.
«پیشنهاد خارجی داشتم، اما رد کردم.»؛ بله، حتما، صددرصد؛ آن هم در دوران دلار ۲۵هزار تومانی و با همه وسوسه‌های زندگی در خارج از کشور. بسیاری از همین دوستان فوتبالیست با فتوشاپ و حتی جعل برای خودشان پیشنهاد خارجی جور می‌کنند، اما جلوی هوادار از این حرفهای صد من یک غاز می‌زنند.
«به خاطر فلان مربی به این تیم آمدم.»؛ یک نوع چاپلوسی زودهنگام است؛ برای اینکه مربی بعدا او را بازی بدهد، اما ۲مسابقه که گذشت و خبری نشد، قهر و اخم شروع می‌شود.
«این تیم بهترین هواداران ایران را دارد.»؛ بازیکنانی که به ۳،۴تیم پرطرفدارتر کشور می‌روند از این جمله استفاده می‌کنند. اغلب دروغ می‌گویند. اگر به تیم رقیب می‌رفتند هم همین جمله را به زبان می‌آوردند. «تا وقتی بیرونم نکنند هستم.»؛ یک دروغ دیگر. نخستین پیشنهاد بهتر که از راه برسد، خداحافظی نکرده می‌روید و پشت سرتان را هم نگاه نمی‌کنید.
«به خاطر هواداران تخفیف دادم.»؛ اگر قیمت واقعی شما یک‌میلیارد تومان بوده، ابتدا با شانتاژ و جوسازی ۴میلیارد خواسته‌اید و بعد به‌خاطر هواداران ۵۰۰میلیون کم کرده‌اید. اگر اسم این تخفیف دادن است، آفرین به غیرت و تعصب‌تان!
«به ندای قلبم گوش دادم…»؛ این یکی آنقدر چندش‌آور است که همین جا باید مطلب را تمام کنیم؛ مخصوصا وقتی یک نفر همزمان با پرسپولیس و استقلال مذاکره می‌کند و شعور مردم را با چنین جمله‌ای به بازی می‌گیرد. خدایا تابستان کی تمام می‌شود؟
