به گزارش روزنامه جمله ، تهران آنقدر مشکل ریز و درشت دارد که دیگر حسابش از دست پایتخت نشینان در رفته است. یکی از بزرگترین چالش‌های این کلانشهر موضوع حاشیه نشینی است.
در همین رابطه با تازگی مدیرعامل سازمان خدمات و مشارکت‌های اجتماعی شهرداری تهران در مورد ورود شهرداری تهران به موضوع حاشیه نشینی گفت: آمارهای موجود درباره حاشیه‌نشینی ضد و نقیض است و ما از دستگاه های متولی در حال آمارگیری هستیم تا ببینیم حاشیه نشینی کلانشهر تهران چقدر است.
وی با بیان اینکه کمیته ای تشکیل داده ایم که تمام مطالعات انجام شده در گذشته و تجربیاتی که در مورد حاشیه نشینی است را جمع بندی کند، اظهار کرد: نیاز نداریم که اصطلاحا چرخ را از اول اختراع کنیم؛ بلکه اطلاعات مشخص است و وقت تلف کردن بابت اینکه سناریوی گذشته را تکرار کنیم، اجحاف در حق مردم ، وقت و زمانی که در اختیار ما گذاشته شده، است؛ لذا ما در مورد حاشیه نشینی مواردی را در حوزه های اقتصادی، معیشتی، زیرساختی، عمران و…. احصا کردیم تا گزارش این کارگروه ویژه در جلسه شورای سیاست گذاری آسیب های اجتماعی که با حضور آقای زاکانی و استاندار تهران و رئیس شورای اجتماعی کشور برگزار می‌شود، ارائه شودمرور همین دو پاراگراف به خوبی نشان می‌دهد که علیرغم ژست علمی مدیرعامل سازمان خدمات و مشارکت‌های اجتماعی شهرداری تهران سردرگمی عجیبی در این حوزه وجود دارد.با گذشت دوسال از آغاز به کار مدیریت شهری جدید در تهران تازه قرار است آقایان به یکی از ۵ چالش اصلی شهر ورود کنند و البته کسی هم پاسخگو نیست که در این مدت چرا کاری نشده است.تجربه نشان داده کلید واژه کارگروه درواقع نام دیگر سرکار گذاشتن و وقت تلف کردن است، چون هرگاه در این کشور کارگروهی تشکیل شده جز اضافه شدن به گره‌های موجود نتیجه دیگری نداشته و هدر دادن وقت برای بحث های تکراری بار مضاعفی بر دوش مردم بوده است.
سابقه دو سال اخیر مدیریت شهری هم به خوبی نشان می‌دهد که دغدغه‌های ایدئولوژیک برای زاکانی و همفکرانش در شهرداری تهران به مراتب از زیست روزمره اهمیت بیشتری دارد. چندانکه در این مدت جز افزایش چالش‌ها و دوپاره کردن زیست محیطی و اجتماعی مردم تهران نتیجه چندانی از شیوه مدیریتی آنها به دست نیامده است. تهران تقریبا در تمامی چالش‌های تاریخی خود از جمله آلودگی هوا، ترافیک، کمبود آب، بلندمرتبه سازی‌های بی‌رویه، تخریب باغات، حاشیه نشینی و اختلاف فاحش طبقاتی در خدمات شهری درجا می‌زند و در برخی از آنها وضعیت وخیم تر هم شده است.در مورد حاشیه نشینی هم تغییر یافت جمعیتی حاشیه تهران به سمت مهاجران افغانستانی دغدغه تازه‌ای است که به چالش‌های مضاعف اجتماعی و اقتصادی می‌انجامد.
اردشیر گراوند، جامعه شناس، در یک گفتوگوی خبری در رابطه با حاشیه‌نشینی در تهران، مهاجرت و آثار مخرب آن گفت: “مهاجرت در ایران چند مرحله دارد. موج اول، با مهاجرت، از کل کشور به چند شهر برخوردار صورت می‌گیرد. در موج دوم، مردم از شهرستان‌های کوچک به مراکز استانها می‌روند و در موج سوم، مردم از روستاها و شهرستان‌های کوچک به شهرستان‌های بزرگ مهاجرت می‌کنند. اما در این میان، در موج چهارمی وجود دارد که افراد از تهران به شهرستان‌های حاشیه‌ای سرریز می‌شوند. اینجا مهاجرت اول به دلیل توسعه یافتگی و موج چهارم، به دلیل تنش اقتصادی رخ می‌دهد.”به گزارش جمله یکی از عواقب بد مهاجرت، به هم ریختن نسبت جنسی است. در حال حاضر در تهران، به ازای هر ۹۸ مرد، ۱۰۰زن وجود دارد که این موجب فساد اخلاقی، تاخیر در ازدواج و به وجود آمدن خانواده‌های یک نفره می‌شود. در این نسبت جنسی باید به ازای هر ۱۰۳مرد، ۱۰۰ زن وجود داشته باشد. این نسبت آنقدر اثرگذار است که به محض اینکه به هم بخورد، به سلول سرطانی در جامعه تبدیل می شود. این عدم تناسب، مهم‌ترین نهاد زندگی بشر که خانواده است را به خطر می‌اندازد.با این حساب به نظر نمی‌رسد ورود دیرهنگام شهرداری به حاشیه نشینی و تشکیل کارگروه بتواند این زخمهای عمیق و جدی را التیام بخشد و تنها برگ تازه‌ای در کتاب وعده‌های بی‌سرانجام و شعارهای توخالی باز خواهد کرد.
