سایه برین روزنامه نگار – وزارت‌خانه‌ی آموزش و پرورش دولت سیزدهم، فی‌الواقع از زمان تشکیل این دولت، رنگ آرامش را به خود ندید. صندلی این وزارت‌خانه تا امروز به هیچ‌کدام از سکاندارانش وفا نکرده و البته این مسئله هم کم تاثیر نبوده‌است که وزیران این وزارت‌خانه، نتوانستند مسئولیت‌پذیران قابلی باشند. در واقع ابراهیم رئیسی در حوزه انتخاب رئیس‌الروسای آموزش و پرورش، نمره قبولی دریافت نمی‌کند و جابه‌جایی سه وزیر در تنها دو سال، گواه این ادعاست. شاید روزی که رئیسی، «حسین باغ‌گلی» که شائبه نسبت فامیلی او با رئیس جمهور مطرح شده بود، به عنوان وزیر پیشنهادی آموزش و پرورش معرفی شد، و البته رای اعتماد نیز نگرفت، کمتر کسی فکرش را می‌کرد که این ویروس عدم توانایی فرد مناسب، به سه وزیر بعدی نیز سرایت کند و امروز مجلس در حال اندیشیدن تمهیدات برای استیضاح «رضا مرادصحرائی» باشد.
تمامی دولت‌های جمهوری اسلامی، به طور میانگین یک یا دو تغییر در مسئول آموزش و پرورش را در کارنامه خود دارند اما رئیسی تا این‌جا رکورددار است و دست بر قضا، آموزش و پرورش از مهمترین وزارت‌خانه‌های کشور است. «علیرضا کاظمی»، «یوسف نوری» و «رضا مرادصحرائی»، این وزیران هستند که امروز زمزمه خداحافظی با «مرادصحرائی» نیز از بهارستان به گوش می‌رسد.شاید عصبانیت و مطالبه نمایندگان مردم در مجلس شورای اسلامی از شرایط آموزش و پرورش و جمع امضا برای استیضاح وزیر وقت، بیراه هم نباشد. رتبه‌بندی معلمان بالاخره به شکل شایسته اجرا نشد و همچنان معطل است. سال تحصیلی آغاز شد و هنوز برخی مدارس با کمبود نیرو مواجهند. آزمون ورود به آموزش و پرورش و شرایط جانبی آن به اندازه‌ای سخت و نفس‌گیر است که جمعی آموزگار توانمند و جوان، پشت این آزمون مانده و نمی‌توانند به خدمت‌رسانی مشغول شوند. دریافتی معلمان اصلا متناسب با شان و زحمت این قشر شریف نیست و جالب است بدانید که در اکثریت کشورهای پیشرفته، معلمان جزو طبقه پردرآمد محسوب می‌شوند اما در ایران، چندین‌ماه حقوق معوقه دارند. پرداخت هزینه‌های تحصیل حتی در مدارس دولتی برای اکثر خانواده‌ها سخت است و مشکلات دیگری که بر شمردن آنها، جزو هدف اصلی این متن نیست. هدف این متن، یادآوردی زنگ خطری است که اطراف این وزارت‌خانه به صدا در آمده و ضمن تاکید بر اینکه به هیچ‌عنوان به عملکرد مرادصحرائی نمره قبولی اعطا نمی‌کنیم، اما این همه جابه‌جایی سکاندار آموزش و پرورش را هم به صلاح نمی‌دانیم. چطور ممکن است برای خداحافظی با مثلا وزیر صمت، وزیر ورزش و جوانان، وزیر کشور یا وزیر اقتصاد، هزار و یک بار بررسی و تجدید نظر انجام شود اما در خصوص مهمترین وزارت‌خانه کشور، مثل آب خوردن اولین گزینه‌مان جابه‌جایی باشد؟ هیچ وزیر آموزش و پرورشی در دولت سیزدهم، یک سال کامل فرصت نداشت تا بتواند مطالبه‌ها را حتی بررسی کند و مگر استیضاح و برکناری، گزینه آخر حل مشکلات نیست؟ یعنی آموزش و پرورش آنقدر به پایان راه و نقطه صفر رسیده که هیچ قانون جدید و شخص تازه‌ای نمی‌تواند دردش را درمان کند؟ اگر این‌طور است، جا دارد واقعا نگران باشیم.
در این خصوص، «شیوا قاسمی‌پور»، دبیر اول کمیسیون آموزش مجلس گفت: «متأسفانه در دولت‌ها، آموزش و پرورش اولویت آخر هم نیست و تا زمانی که آموزش و پرورش به‌عنوان دغدغه و اولویت اول مسئولان رده بالای کشور نشود، مشکل این حوزه رفع نمی‌شود.»
به گزارش خبرآنلاین، وی در پاسخ به این سوال که آیا جابه‌جایی وزرا مشکلی را حل می‌کند، گفت: «آن‌چیزی که عمده مشکلات را در آموزش و پرورش و جاهای کلیدی پیش آورده، بی‌ثباتی مدیران بوده‌است. در دوره‌ای که ما حضور داریم هر سال سه وزیر داشتیم و دو وزیر را نیز رد کردیم و مجموعا ۵ وزیر شدند. در وزارت صمت نیز ۵ نفر آمدند که تصدی و سرپرستی وزیر صمت را بر عهده گرفته‌اند و قطعا این بی‌ثباتی مدیریت، مشکلات را بیشتر می‌کند؛ چرا که فردی می‌آید و کاری را شروع می‌کند و به محض اتمام رساندن کار، نفر بعدی سر کار می‌آید و شاید نفر بعدی برنامه‌های وزیر بعدی را قبول نداشته باشد که متاسفانه همین‌گونه است.»
«معین‌الدین سعیدی»، نماینده مردم چابهار در مجلس شورای اسلامی نیز ضمن برشمردن علل استیضاح مرادصحرائی، تشریح کرد: «زمان زیادی از دوره وزارت آقای صحرایی نگذشته است و شاید بهتر باشد ایشان فرصت کافی داشته باشند که خودشان را نشان دهند؛ اما آن‌چه مسلم است این است که حتی دورنمای روشنی در این حوزه ترسیم نکرده‌است. پس طبیعی است که مجلس حق داشته باشد از آقای وزیر بخواهد به وعده‌ها و تعهدهایی که در زمان رأی اعتماد به نمایندگان داده بود، عمل کند و به مجلس توضیح بدهد.»
هیچ شکی در این که مرادصحرائی با عملکردش نتوانسته امید به آینده این وزارت‌خانه را نهادینه کند، نیست. اگر پیشنهاد می‌کنیم که او فعلا صندلی‌اش را ترک نکند، قصد دفاع از عملکرد او را نداریم، اما وقتی جابه‌جایی‌های پیدرپی، دردی از این وزارت‌خانه دوا نکرده‌است، در نظر گرفتن گزینه فرصت دادن و کمک همگانی به شخص متولی هم گزینه بدی نیست. حق نمایندگان است که از وزیر توضیح بخواهند اما یقینا نفر بعدی هم که عصای موسی نخواهد داشت و پر واضح است که در بهترین حالت، همین روند ادامه می‌یابد؛ پس کمی به این وزارت‌خانه نفس بدهیم و این جابه‌جایی‌های حوصله‌سربر و بی‌نتیجه را به زمانی موکول کنیم که هیچ راهی جز برکناری، برای نجات آموزش و پرورش وجود نداشته باشد.
- نویسنده : ارسالی توسط سایه برین
