چند روز پیش روزنامه سازندگی در تیتر یک خود خواستار برکناری علیرضا زاکانی، کاندید پوششی انتخابات سیزدهمین دوره ریاست جمهوری و شهردار وقت تهران، شده بود. «سازندگی» علت این درخواست را مرگ سالانه ۲۶ هزار نفر بر اثر آلودگی هوا دانسته بود. واکنش آقای کاندید پوششی به این تیتر، جالب بود. او گفت:«آنها درباره آرزوهایی […]
چند روز پیش روزنامه سازندگی در تیتر یک خود خواستار برکناری علیرضا زاکانی، کاندید پوششی انتخابات سیزدهمین دوره ریاست جمهوری و شهردار وقت تهران، شده بود. «سازندگی» علت این درخواست را مرگ سالانه ۲۶ هزار نفر بر اثر آلودگی هوا دانسته بود. واکنش آقای کاندید پوششی به این تیتر، جالب بود. او گفت:«آنها درباره آرزوهایی صحبت کردند که عرضه انجام آن را نداشتند و جز خنده، حرفهای آنها برای ما هیچ چیز ندارد.»
البته که انتظار پاسخ دیگری نداشتیم. در طول این مدتی که علیرضا زاکانی با مدرک پزشکی هسته ای شهردار تهران شده است، بارها در برابر انتقادات کاملا به حقی که به او و عملکردش وارد بوده، یا خندیده یا طلبکارانه صحبت کرده. همین چند هفته ی پیش و در بحبوحه ی روز دانشجو که مسئولین به ملاقات مستقیم دانشجویان می رفتند، لحن صحبت زاکانی با قشر فرهیخته جامعه، از همه متمایز بود. آشکارا صدایش را بلند می کرد و در برابر برخی اظهارات می خندید. در مقابل مثلا سخنگوی دولت که به شکل ویژه ای نسبت به دیگران از دانشگاه بدرقه شد و تقریبا فرصت نکرد حتی ایراد سخنش را آغاز کند، سعی کرد از در خنده و شوخی وارد شود و ژست خودمانی بگیرد. البته که وظیفه اش را انجام داد؛ اما بلا به دور که اگر زاکانی جای او بود
چه می کرد؟!
آنچه برایمان محل سوال است این است که علت این همه طلبکاری زاکانی چیست؟ زاکانی با کدام حق قانونی در برابر یک نقد مودبانه و درخواست مسالمت آمیز روزنامه سازندگی یا هر شخص و رسانه دیگری، اظهار می کند که جز خندیدن، پاسخ دیگری ندارد؟ دل زاکانی به کدام شاهکار و دست آورد شهرداری در این مدت گرم است که فکر می کند هیچکس حق ندارد به او بگوید بالای چشمانت ابرو داری؟ شهردار تهران، ابدا تصمیم ندارد زیر بار هیچ یک از ناکارآمدی ها و کمبودهای حوزه تحت مسئولیتش برود و در کمال ناباوری درباره تمام حوزه های کشور هم اظهار فضل می کند. درباره ارز، گرانی و پوشش زنان متخصص و عالم است ولی درباره بدیهی ترین وظایفش اگر صحبت کنیم، به ریشمان می خندد. مشکل اساسی اینجاست که آنچه با دو چشممان می بینیم را حتی گردن
نمی گیرد! به گزارش ایرنا، مثلا در واکنش به اظهارات سردار هادیانفر مبنی بر اینکه در برخی از خیابان‌های اصلی، منازل تبدیل به پاساژ و مغازه شده اند آن هم بدون رعایت پارکینگ و توقف گاه و شهرداری است که مجوز تجاری به ملک مسکونی می‌دهد و این موضوع باعث ترافیک می‌شود، گفت: در حال حاضر رویکردی که در شهر وجود دارد بیشتر این است که از سمت تجاری به مسکونی برویم و برعکس این
موضوع است.
شهردار تهران همچنین درباره تذکر یکی از اعضای کمیسیون اجتماعی شورای شهر مبنی بر لزوم اصلاح نقاط کور و فضاهای بی‌دفاع در عرشه برخی پل‌های عابر پیاده شهری گفت: سازمان نوسازی متولی کل پل‌ها شده است. ما زمانی که آمدیم ۴۵ درصد پله‌های برقی پل‌ها خراب بود، ۵۰ درصد پله‌های برقی هم ناایمن بود و ما بیش از ۹۰ درصد پله‌های برقی پل‌های عابر پیاده را خاموش کردیم.
شهردار تهران همچنین در واکنش به اظهارات برخی از کارشناسان مبنی براینکه با تعطیلی مراکز حمایتی مانند مرکز نور سپید هدایت مشکلات زنان آسیب دیده و کارتن‌خواب به ویژه زنان کارتن‌خواب معتاد بیشتر شده است، گفت: سال گذشته اصلا کمپ ماده ۱۶ برای زنان نداشته‌ایم و یک جایی آماده شده بود اما هیچ معتاد زنی جمع‌آوری نمی‌شد. آن زحمتی که مجموعه سپاه در مرکز طراوت انجام داده بود همراه با کاری که ما در یاورشهر ۵ انجام دادیم عملا ظرفیتی برای زنان معتاد متجاهر و کارتن‌خواب‌ها
ایجاد شد.
بارها در جمله متذکر شدیم و بازهم
می گوییم که این همه اصرار مسئولین بر پاک کردن صورت مسئله، تبدیل به یک بیماری مسری در کشور شده است. آقای زاکانی پاسخگو شوند که وضعیت پله برقی ها الآن خیلی خوب است؟ چرا این همه هزینه صرف بنر و تبلیغات برای اقدامات شهرداری می شود؟ اقداماتی که وظیفه شهرداریست و طوری در دیدگان مردم قرار می گیرد که گویی باید تشکر کنیم. آقای زاکانی بفرمایند که باید بنشینیم هرسال مرگ عزیزانمان بر اثر آلودگی را تماشا کنیم و خودمان قدم به قدم به انواع بیماری ها و مشکلات تنفسی نزدیک شویم؟ اگر اینطور است پس شهرداری دقیقا چه کاره است؟ ما هنوز ناوگان حمل و نقل دودزا داریم. اگر تعداد وسایل حمل و نقل عمومی بیشتر شود، هزینه مسافرت با ناوگان عمومی کاهش یابد، منت بگذارید به سمت تکنولوژی خودروهای برقی بروید (که البته وظیفه وزارت صمت است) اوضاع بهتر نمی شود؟ ما که بلد نیستیم چون تخصصمان نیست. شهرداری هم تخصصش را ندارد؟ پاسخ واضح است: خیر ندارد!
امروز ما در منجلاب آلودگی هوا گیر افتاده ایم و هیچکس هم پاسخگو نیست. عجالتا یک درخواست از زاکانی داریم و آن این است که لحن صحبتش را به شکل جدی در برابر منتقدان اصلاح کند و از موضع طلبکاری فاصله بگیرد. زاکانی باید بداند که به عنوان یک مسئول، خادم این مردم بی نظیر است. مردمی که هر حکومتی آرزوی داشتنشان را دارد. پس حتی اگر شبیه یک سوپرمن تمام مسائل و مشکلات را حل کرد هم نباید سر کسی منتی روا دارد. مگر غیر از این است که وظیفه مسئولین، حل مشکلات است؟ اگر بلد نیستند یا
نمی توانند، ما هیچ اصراری بر تداوم تکیه شان بر صندلی مسئولیت نداریم. اگر قصد بر ماندن است، باید «کار» کنند و مشکلات را رفع و رجوع کنند. اگر نه، حداقل هیچ کس، چه زاکانی و چه دیگران، حق طلبکار بودن از مردم
و منتقدان را ندارد.
