ملیحه منوری سردبیر و قائم مقام مدیر مسئول – جمله بارها گزارش‌ها یادداشت‌های فراوانی درباره مهاجرت پرستاران منتشر کرده است، اما اکثریت مردم فکر می‌کنند پرستاران فقط به خاطر دستمزدهای بیشتر قید وطن را می‌زنند اما مروری بر گلایه‌های به حق آنها نشان می‌دهد که وضعیت اقتصادی و اجتماعی پرستاران به شدت وخیم شده است و به اصطلاح آب از سر آنها گذشته است.
از اضافه کاریهای اجباری با دستمزد اندک تا تحقیر توسط برخی از پزشکان و تهدید توسط برخی از همراهان بیماران، تنها بخشی از مشکلات عدیده جامعه پرستاری در ایران است که از قضا بار اصلی درمان به دوش آنهاست.
در حال حاضر اصلاح تعرفه‌گذاری و ثبت خدمات پرستاری به نام پرستاران (نه به نام پزشکان) و حذف اضافه‌کار اجباری و تصحیح حق‌الزحمه‌ی مربوط به اضافه‌کاری دو درخواست اصلی جامعه پرستاری در ایران است.
بنا به ادعای پرستاران اگر ثبت خدمات درمان به صورت واقعی صورت بگیرد و خدمات پرستاران به نام خودشان ثبت شود، هزینه‌های پرداختی از جیب مردم نیز کاهش می‌یابد؛ در حال حاضر بسیاری از خدمات ارائه شده به نام پرستاران به نام پزشکان ثبت می‌شود و درنتیجه تعرفه‌ی پرداختی آن بالاتر از خدمات پرستاری‌ست و مردم مجبور به پرداخت می‌شوند.
موضوع شیفت‌های کاری و اضافه کاری اجباری نیروهای پرستاری در بیمارستان‌های دولتی و دانشگاهی، با انتقاد شدید پرستاران همراه بوده است. زیرا، تعرفه‌ای که برای یک ساعت اضافه کاری در نظر گرفته شده است، بین ۱۳ تا ۲۰ هزار تومان متغییر است که عملا با هیچ تفاوت چندانی ندارد.
یک شیفت کار پرستاری به اندازه ۴ شیفت کار بدون استرس و دغدغه است که کارمندان عهده دار هستند؛ زیرا، کار اداری را نمی‌توان با سختی‌های کار پرستاری مقایسه کرد.
مراقبت از چند بیمار که بعضاً گرفتار بیماری‌های سخت هستند، از عهده یک پرستار بر نمی‌آید؛ اما متأسفانه به دلیل کمبود نیروی پرستاری در بیمارستان‌های کشور، شاهد هستیم که یک پرستار، عهده دار مراقبت از چند بیمار است.
در همین حال، بعضاً شاهد هستیم که همان پرستار برای دو شیفت پشت سر هم نیز قبول مسئولیت کرده است که البته با آسیب‌هایی برای بیمار و پرستار همراه است.
فعالان صنفی پرستاری معتقدند حالا که وزارت بهداشت توان استخدام نیروی پرستاری را ندارد، حداقل حقوق کامل را در قالب اضافه کاری اجباری به پرستار بدهد. به طوری که هر ۱۵۰ ساعت اضافه کاری، برابر با یک ماه حقوق پرستار است که می‌تواند پرداخت کند. اما، متأسفانه همین رقم را بین چند پرستار برای اضافه کاری اجباری پرداخت می‌کند و این، تبعیض و ظلم آشکار است.
از سوی دیگر بررسی‌ها و نتایج تحقیقات میدانی نشان می‌دهد، هر چقدر شیفت کاری پرستاران افزایش می‌یابد، احتمال خطا در مراقبت‌های پرستاری بیشتر می‌شود و این موضوع علاوه بر افزایش هزینه‌های نظام سلامت کشور، با آسیب‌های فراوانی برای بیماران و پرستاران همراه است.
بررسی‌ها و گزارش‌های رسمی نشان می‌دهد که با کمبود حداقل ۱۰۰ هزار نیروی پرستاری در کشور مواجه هستیم و این در حالی است که هر سال بر تعداد بیمارستان‌های جدید افزوده می‌شود که نیازمند کادر پرستاری هستند؛ اما از استخدام و جذب نیروی جدید، خبری نیست. در واقع، وزارت بهداشت به جای اینکه نسبت به استخدام نیروهای جدید اقدام کند، از نیروهای شاغل در حرفه پرستاری می‌خواهد که در چند شیفت مشغول کار باشند و اضافه کاری اجباری برای آنها در نظر می‌گیرد تا خلأ کمبود پرستار، از این طریق جبران شود. اما این رویه نتیجه‌ای جز فرسودگی بیشتر پرستاران و افزایش احتمال خطا نتیجه‌ای نخواهد داشت.
- نویسنده : ارسالی توسط ملیحه منوری
