وقتی بازی استقلال و پرسپولیس با مساوی ۲ – ۲ به پایان رسید، در کنفرانس خبری بازی خبرنگاران حاضر سوالاتی از محمود فکری و یحیی گل محمدی پرسیدند و سوالات خبرنگارانی که در کنفرانس هم نبودند، از سوی روابط عمومی سازمان لیگ پرسیده شد. اواخر کنفرانس سرمربی استقلال، وقتی از او پرسیدند آیا […]
وقتی بازی استقلال و پرسپولیس با مساوی ۲ – ۲ به پایان رسید، در کنفرانس خبری بازی خبرنگاران حاضر سوالاتی از محمود فکری و یحیی گل محمدی پرسیدند و سوالات خبرنگارانی که در کنفرانس هم نبودند، از سوی روابط عمومی سازمان لیگ پرسیده شد. اواخر کنفرانس سرمربی استقلال، وقتی از او پرسیدند آیا تصور نمی کنید عفب کشیدن وریا غفوری به نفع پرسپولیس شد، محمود فکری به جای آن که نظرش را درباره تعویض دقیقه ۴۶ خود (خروج احمد موسوی و ورود دیاباته و متعاقب آن تغییر چیدمان استقلال و عقب نشستن وریا غفوری) بگوید، گفت: «بعد از بازی همه کارشناس می شوند! در حین بازی باید تشخیص بدهی چه تعویضی بکنی، بعد از بازی از دوستان خودمان تا دوستان دیگر، همه کارشناس می شوند و اگر وظیفه خودشان را درست انجام بدهند، فکر می کنم خیلی بهتر باشد تا این که بخواهد در کار دیگران دخالت کنند!»
این پاسخ غیرمتعارف، سطح پایین انتقاد پذیری محمود فکری را نشان می دهد. سرمربی استقلال خیلی راحت می توانست با دلایل فنی به این پرسش جواب بدهد یا حتی ازپاسخ دادن به این سوال بگذرد ولی این که سوال پرسیدن خبرنگار را دخالت در کار دیگران تلقی کند، بیشتر به شوخی شبیه است و نشانه ای است از روحیه نقدناپذیر سرمربی استقلال …
مشکل محمود فکری از ابتدای فصل هم همین بوده است. او اصلا دوست ندارد ایرادهای استقلال را ببیند و نگران کننده همین است که وقتی یک مربی ایردهای تیم خود را نبیند، چگونه می تواند آنها را برطرف کند؟ نقد گریزی و منتقد ستیزی هیچ کمکی به محمود فکری نمی کند. این راه بی بازگشت را مربیانی قبل از فکری پیمودند و همگی هم با سر به دیوار خوردند.
مانور فکری جواب نداد؛ پرسپولیس آزاد شد
محمود فکری بین دو نیمه بازی، با توجه به کارت زردی که احمد موسوی گرفته بود و احساس دردی که این بازیکن در پایش داشت، تصمیم گرفت او را از بازی خارج کند و به جایش شیخ دیاباته را به میدان بفرستد. تاثیر این تعویض خلاف آنچه که عده ای تصور می کنند، استقلال را صاحب چیدمان ۳-۴-۳ نکرد و فکری ناچار شد وریا غفوری را یک خط عقب بکشد تا او منطقه راست دفاعی استقلال را پوشش بدهد. البته هدف فکری معلوم بود؛ او می خواست هم از احتمال اخراج شدن موسوی و ده نفره شدن استقلال جلوگیری کند و هم با ورود دیاباته پرسپولیس را از جلو کشیدن بترساند اما دو دو تا چهار تای او درست از آب در نیامد و پرسپولیس وقتی دید نمی تواند با حضور همزمان شیخ، ارسلان و قائدی در زمین جلو بکشد، به بازی مستقیم روی آورد و با استفاده بهینه از آشفتگی خط دفاع استقلال، خیلی راحت صاحب ۵ موقعیت صددرصد گل شد که دو بار دروازه را باز کرد، یک بار عارف غلامی با خطا مانع شکل گیری خطر شد، بار دیگر مسعود ریگی دروازه خالی استقلال را نجات داد و آخرین بار هم نوراللهی آسمان را شکافت!
مانور فکری برای ترساندن پرسپولیس جواب نداد و با عقب نشینی وریا، سرخپوشان نه تنها در مرکز زمین صاحب برتری عددی شدند بلکه از زیر پرسیینگ سنگینی که در نیمه اول با رهبری غفوری انجام می شد بیرون آمدند و آزادانه تر روی دروازه استقلال توپ ریختند. مدافعان پرسپولیس در نیمه اول اجازه بازیسازی نداشتند اما در نیمه دوم با تغییراتی که فکری در چیدمان تیمش ایجاد کرد این مجوز برای آنها صادر شد.
یک سوال ساده، البته اگر فکری ناراحت نمی شود
اگر محمود فکری ناراحت نمی شود و اگر این پرسش را هم مثل پرسش قبلی دخالت در کار خودش تلقی نمی کند، بد نیست از او بپرسیم؛ در نیمه اول بازی وقتی مهدی عبدی روی یک ارسال از فضای پشت مدافع کناری سمت چپ استقلال، مثل آب خوردن بین دو مدافع میانی شما صاحب توپ شد و با حوصله و دقت کافی سرش را چرخاند و توپ را به سمت دروازه هدایت کرد (همان صحنه که توپ دور از دستان رشید مظاهری از کنار دروازه گذشت) متوجه ناهماهنگی مدافعان میانی و آشفتگی خط دفاعی استقلال نشدید؟
اگر باز هم ناراحت نمی شوید، همه دوستان و دشمنان، به قول خودتان دوستان شما و سایر دوستان، متوجه نقطه ضعف آشکار استقلال که مدافعان میانی اش با هم هماهنگ نیستند، تمرکز لازم برای تفکیک وظایف را ندارند و دچار تداخل وظیفه می شوند، شدند و احساس می کنیم اگر هر کسی کار خودش را درست انجام می داد، از همان لحظه باید برای رفع نقطه ضعف خط دفاع استقلال فکر می شد. استقلال هم گل اولش را از همین ضعف خورد که مدافعانش به جای مهار عبدی، در حال مهار یکدیگر بودند و هم گل دومش را از ضعف آشکار و ناهماهنگی مدافعانش خورد و در صحنه ای که ریگی دروازه را نجات داد هم آشفتگی مدافعان استقلال به پرسپولیس موقعیت گل داد.
باز هم اگر دخالت در کار فکری نباشد، می شد محمد دانشگر را به بازی آورد تا با یک مدافع اضافی فاصله بین مدافعان استقلال کمتر شود. احتمالا داشتن سه مهاجم آماده به استقلال ضربه زد چرا که فکری احساس می کرد حتما باید شیخ دیاباته را به زمین بفرستد. همین مساله باعث شد سرمربی استقلال وریا غفوری را یک خط عقب براند تا جا را برای بازی کردن دیاباته باز کند.
کاش همه وظیفه خودشان را درست انجام بدهند!
صد البته مسائلی مثل بازی دادن یا ندادن شیخ، نیمکت نشین کردن میلیچ در حالی که استقلال به سانترهای او نیاز داشت، دیر به میدان فرستادن فرشید اسماعیلی در شرایطی که نیاز به حضور او از همان دقایق ابتدایی نیمه دوم به جای مهدی پور در زمین احساس می شد و بازی دادن نادری به جای دانشگر و عقب کشیدن وریا در حیطه اختیارات سرمربی است و ایراد گرفتن از این تصمیم ها دخالت در کار محمود فکری است اما این که بپرسیم؛ آیا تصور نمی کنید عقب کشیدن وریا غفوری به نفع پرسپولیس شد، دخالت در کار سرمربی نیست و فقط یک سوال فنی است که پاسخش هم این نیست که سرمربی بگوید همه بعد از بازی کارشناس می شوند!
جناب فکری، وظیفه خبرنگاران این نیست که تحت هر شرایطی به به و چه چه کنند. این درست که شما بعد از برگرداندن بازی در دقایق پایانی توقع داشتید تعریف و تمجید بشنوید اما این کار، بیشتر وظیفه هواداران استقلال است نه خبرنگاران! خبرنگاران کارشان پرسیدن سوال است و معمولا وقتی این کار را انجام می دهند که احساس می کنند مربیان وظایف خودشان را در جریان بازی درست انجام نداده اند! به قول خودتان، کاش همه وظیفه خودشان را درست انجام بدهند!
