این استادیوم که در سال ۱۹۷۱ افتتاح شد، در طول سال‌ها به عنوان یکی از بزرگ‌ترین و مهمترین ورزشگاه‌های کشور در نظر گرفته شده است. اما علی‌رغم اهمیت این مجموعه برای جامعه ورزشی ایران، پروژه‌های بازسازی و بهبود آن مدت زمان زیادی را به خود اختصاص داده است. در این مقاله، به بررسی دلایل طولانی شدن این فرآیند و شایعات پیرامون آن خواهیم پرداخت.
۱٫ عدم برنامه‌ریزی مناسب در آغاز
اولین دلیلی که باعث شد پروژه بازسازی استادیوم آزادی به تعویق بیفتد، عدم برنامه‌ریزی صحیح و شفاف در ابتدای کار است. این پروژه باید از سال‌ها پیش آغاز می‌شد، اما به دلیل مشکلات مدیریتی و نبود یک برنامه‌ریزی دقیق، اغلب فعالیت‌های مربوط به بازسازی به صورت مقطعی انجام شد. در حقیقت، این پروژه به جای اینکه به صورت یک طرح جامع و درازمدت پیگیری شود، به مجموعه‌ای از اقدامات پراکنده و جزئی تبدیل شد که هرکدام به نوعی باعث تاخیر در انجام پروژه شدند.
۲٫ مشکلات مالی و تخصیص بودجه
یکی از بزرگ‌ترین چالش‌ها در پروژه‌های بزرگ ملی، تامین منابع مالی است. در مورد استادیوم آزادی، تاخیر در تخصیص بودجه مناسب برای بازسازی این ورزشگاه از مهمترین دلایل طولانی شدن پروژه بود. بسیاری از اوقات، پروژه‌های دولتی با مشکلات مالی روبه‌رو می‌شوند که موجب می‌شود روند پیشرفت کار کند و یا حتی متوقف شود. در سال‌های اخیر، با توجه به شرایط اقتصادی کشور، دولت نتوانسته است منابع مالی کافی را برای اتمام بازسازی این استادیوم تامین کند. این کمبود منابع مالی باعث شد تا پروژه در مراحل مختلف از جمله بازسازی صندلی‌ها، سقف استادیوم، سیستم‌های تهویه و نورپردازی دچار وقفه‌هایی شود.
۳٫ شایعات مربوط به فروش استادیوم
یکی دیگر از عواملی که به طولانی شدن پروژه بازسازی استادیوم آزادی دامن زد، شایعات گسترده‌ای بود که در مورد فروش این مجموعه به گوش رسید. برخی منابع خبری مدعی شدند که دولت قصد دارد استادیوم آزادی را به بخش خصوصی واگذار کند. این شایعات موجب نگرانی اهالی ورزش و همچنین هواداران فوتبال شد که نکند این مجموعه تاریخی به فروش برسد و به جای یک مرکز ورزشی، به محلی برای سودآوری‌های تجاری تبدیل شود. حتی برخی از گزارش‌ها حاکی از این بودند که واگذاری استادیوم به بخش خصوصی در مراحل اولیه خود قرار دارد. این اخبار باعث شد تا توجهات عمومی به موضوع فروش استادیوم جلب شود و این امر خود به یک مانع برای پیشرفت پروژه بازسازی تبدیل گردد.
۴٫ چالش‌های سیاسی و مدیریتی
مدیریت استادیوم آزادی تحت تأثیر تغییرات سیاسی و مدیریتی مختلف قرار گرفته است. تغییرات در سطوح مدیریتی وزارت ورزش و جوانان، به ویژه در زمینه‌های نظارتی و اجرایی، منجر به کندی پیشرفت پروژه‌ها و کاهش هماهنگی میان بخش‌های مختلف شده است. هرچند که در ظاهر، مسئولان مختلف وعده‌های زیادی برای تسریع روند بازسازی داده‌اند، اما این تغییرات مستمر در مدیریت پروژه‌ها و نهادهای مرتبط، همواره باعث تاخیر در تحقق وعده‌ها شده است. این چالش‌ها به خصوص در مواقعی که استادیوم برای میزبانی از مسابقات مهم نیاز به تکمیل داشت، خود را بیشتر نشان داد.
۵٫ پروژه‌های موازی و کمبود زیرساخت‌ها
استادیوم آزادی به عنوان یک مجموعه ورزشی بزرگ، به غیر از سالن‌ها و بخش‌های مختلف ورزشی، به زیرساخت‌های دیگر همچون پارکینگ‌ها، سیستم‌های حمل و نقل و سایر تسهیلات عمومی نیاز دارد. در واقع، برای تکمیل پروژه بازسازی، علاوه بر تعمیرات اصلی استادیوم، به توسعه زیرساخت‌های دیگر نیز نیاز است. این نیاز به توسعه زیرساخت‌ها و هماهنگی میان پروژه‌های مختلف باعث شده است تا پیشرفت در این زمینه با کندی همراه باشد.
۶٫ در نهایت چه رخ می‌دهد؟
در نهایت، پروژه بازسازی استادیوم آزادی به دلایل مختلفی همچون مشکلات مالی، چالش‌های مدیریتی، شایعات پیرامون فروش و تغییرات در سیاست‌های اجرایی به تأخیر افتاده است. اگرچه در حال حاضر فاز نخست بازسازی استادیوم تا پایان پاییز ۱۴۰۳ پیش‌بینی شده است، اما به نظر می‌رسد تا زمان اتمام کامل پروژه، همچنان مشکلاتی در این مسیر وجود خواهد داشت. با این حال، امیدواریم که با بهبود وضعیت اقتصادی و تخصیص منابع مالی مناسب، این پروژه در آینده نزدیک به پایان برسد و استادیوم آزادی بتواند به یکی از بهترین و مجهزترین ورزشگاه‌های منطقه تبدیل شود.
- نویسنده : مهسا حسینی
