آرمن ساروخانیان/ ساعتی قبل از انتخاب مجیدی به عنوان سرمربی جدید استقلال، مصاحبه‌ای از مجتبی جباری منتشر شد که ادعا می‌کرد ساکت الهامی با او برای همکاری در استقلال تماس گرفته است. الهامی ظاهراً گزینه دوم باشگاه استقلال بود که در نهایت انتخاب نشد، ولی همین تماس کوتاه با جباری دلیلی شد […]
آرمن ساروخانیان/
ساعتی قبل از انتخاب مجیدی به عنوان سرمربی جدید استقلال، مصاحبه‌ای از مجتبی جباری منتشر شد که ادعا می‌کرد ساکت الهامی با او برای همکاری در استقلال تماس گرفته است. الهامی ظاهراً گزینه دوم باشگاه استقلال بود که در نهایت انتخاب نشد، ولی همین تماس کوتاه با جباری دلیلی شد تا شماره ۸ سابق استقلال به انتخاب مجیدی، همبازی سابقش معترض شود.
جباری در این باره گفت: «اینکه یک مربی بخواهد با فضای مجازی انتخاب شود، کار درستی نیست. باشگاه متعلق به کسی نیست که اینگونه بخواهند روی آن مانور بدهند. کسانی باید به استقلال بیایند که توانمند بوده و دنبال منافع شخصی خودشان نباشند. در بحث مربیگری در سال‌های اخیر سعی کردم از تمام چیزهایی که وجود داشت، استفاده کنم و خودم را بالا ببرم. فراموش نکنید چند بار می‌توانستم به عنوان مربی از جمله زمان وینفرد شفر در استقلال کار کنم اما دوستان با ارتباطات توانستند ما را دور نگه دارند و افراد دیگری را نزدیک کنند.»
جباری معتقد است که مجیدی با فشار فضای مجازی مدعی نیمکت شده، ولی نمی‌گوید که خودش با کدام کارنامه می‌خواهد روی نیمکت بنشیند و برای اثبات توانمند بودن خودش فقط باید به حرف‌هایش استناد کنیم که در این مدت خودش را «بالا برده است». یکی از مشکلات استقلال و پرسپولیس در این سال‌ها سهمیه‌ای است که بازیکنان سابق برای نشستن روی نیمکت برای خودشان قائل هستند. طبق یک رسم نانوشته هر کدام از آنها تنها به پشتوانه بازی برای استقلال حداقل یک بار باید این نیمکت را تجربه کنند، بدون اینکه توجهی به آمادگی فنی آنها شود. آخرین مورد از این دست محمود فکری بود که با کادری تمام استقلالی آمد و نتیجه‌ای جز ناکامی کسب نکرد.
سؤال بزرگ درباره مربیان جوان مثل جباری این است که چرا برای مربیگری فقط منتظر نیمکت استقلال هستند؟ اگر مجتبی واقعاً به مربیگری علاقه دارد و خودش را مجهز به علم این کار می‌بیند، چرا در خانه نشسته و در تیم دیگری کار نمی‌کند؟ چرا مثل پیروز قربانی، امید روانخواه یا رضا عنایتی فعال نیست تا هم تجربه‌اش را بالا ببرد و هم برای رسیدن به نیمکت‌های بزرگتر و احیاناً استقلال پخته شود؟
آماده شدن برای مربیگری فقط حضور در کلاس‌ها، خواندن جزوه‌ها و دیدن فیلم‌ها نیست و تجربه واقعی با تجربه در تمرینات و بالا و پایین‌های حین مسابقه به دست می‌آید.
سابقه بازی در استقلال قطعاً عامل مثبتی برای مربیگری این تیم است، ولی فاکتور اصلی نیست و دانش فنی و تجربه مربیگری فاکتورهای بسیار مهم‌تری است. آخرین مربی موفق استقلال استراماچونی بود که پیش از سفر به تهران نه فضای این تیم را می‌شناخت نه محبوبیتی روی سکوها داشت، ولی توانست تیم را متحول کند و دل هواداران را در فضای مجازی و واقعی ببرد.
جباری مدعی است که گزینه خوبی برای حضور در کادر فنی استقلال است، ولی بعد از ماجرای جانشینی شفر که خودش به آن اشاره داشت، تنها دوره کوتاهی به کادر فنی گل‌گهر اضافه شد و مشخص نیست چرا در بهترین سال‌های کسب تجربه مربیگری در خانه نشسته است؟ شاید اگر در این سال‌ها جباری و همبازیان سابقش تلاش بیشتری در عرصه مربیگری داشتند، باشگاه استقلال در سال ممنوعیت ورود مربیان خارجی با کمبود گزینه روبه‌رو نمی‌شد.
