مسئولان سازمان لیگ فوتبال برای حفظ اجرای تبلیغات محیطی به هر ریسمانی چنگ می‌زنند؛ از اتهام زنی به منتقدان گرفته تا استفاده از ادبیات سخفیف. غائله تبلیغات محیطی همچنان به عنوان یک ماجرای جنجالی، رقابت‌های لیگ برتر فوتبال ایران را تحت الشعاع قرار داده تا حواشی بسیار زیادی بابت این معضل به فوتبال باشگاهی تحمیل […]
مسئولان سازمان لیگ فوتبال برای حفظ اجرای تبلیغات محیطی به هر ریسمانی چنگ می‌زنند؛ از اتهام زنی به منتقدان گرفته تا استفاده از ادبیات سخفیف.
غائله تبلیغات محیطی همچنان به عنوان یک ماجرای جنجالی، رقابت‌های لیگ برتر فوتبال ایران را تحت الشعاع قرار داده تا حواشی بسیار زیادی بابت این معضل به فوتبال باشگاهی تحمیل شود.
اما اتفاق تاسف بار در این میان، لحن طلبکارانه برخی مسئولان سازمان لیگ در برابر مطالبه‌گری طرفین دخیل در این ماجراست؛ جایی که صادق درودگر در راس این جریان در اوج ناباوری تمام منتقدان را با ادبیاتی دور از شأن خطاب قرار می‌دهد و با حضور پر رنگ در رسانه‌های گروهی دائما این روال را تکرار می‌کند تا کسی بابت بازپس‌گیری حق و حقوق خود به سراغ ماجرای تبلیغات محیطی نرود.
ادبیات نامتعارف درودگر در مواجهه با موافقان طرح واگذاری تبلیغات محیطی به باشگاه‌ها به قدری ناباورانه است که وقتی مدیرعامل شرکت توسعه و تجهیز اماکن ورزشی در یک برنامه زنده تلویزیونی به آن اشاره کرد چشمان مجری برنامه از فرط تعجب از حدقه بیرون زد، اما انگار این رفتار مورد تائید مسئولان فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ است، چون هیچ یک از آنها به این اتفاق واکنش نشان ندادند و صرفا با سکوت از کنار این ماجرا عبور کردند.
البته درودگر در روز‌های اخیر با اظهارات عجیب و غریب خود جنجال‌های دیگری نیز به راه انداخت که اوج این جنجال‌ها چاله میدانی توصیف کردن اظهارات معاون حقوقی باشگاه استقلال بود که باعث شد وی به واسطه حاشیه‌های به وجود آمده بابت گفتار نامعقولش با انتشار متنی رسما عذرخواهی کند، اما درودگر نه تنها این عادت را ترک نکرد بلکه در گفتوگو با یکی از معاونین شرکت توسعه و تجهیز از لفظ ناشایستی دیگری استفاده کرد که در برنامه تلویزیون دیگری مجبور به عذرخواهی شد!
حالا سوال بزرگ اینجاست که چه منافعی در حوزه تبلیغات محیطی وجود دارد که صادق درودگر و دیگر اعضای تصمیم گیرنده در سازمان لیگ به واسطه حفظ آن حاضرند به هر روشی متوسل شوند تا امتیاز تبلیغات محیطی همچنان در اختیار این سازمان قرار گیرد، در شرایطی که به اعتراف مسئولان شرکت توسعه و تجهیز اماکن ورزشی اگر این فرایند در اختیار باشگاه‌ها باشد درآمد حاصله از این اتفاق به شکل تصاعدی افزایش پیدا خواهد کرد.
از طرفی نبود شفافیت در ماجرای تبلیغات محیطی و عدم ارائه گزارش دقیق از نحوه درآمدزایی در فصول گذشته از طرف سازمان لیگ به باشگاه‌های لیگ برتری شائبه‌های بسیار زیادی را برای افکارعمومی و هواداران فوتبال به وجود آورده است که چه حقایقی پشت پرده وجود دارد که هیچ گونه شفاف سازی و اطلاع رسانی دقیقی در این باره انجام نمی‌شود و هر کسی معترض شود یا از او شکایت می‌شود یا با ادبیات تند و نامتعارف خطاب قرار می‌گیرد.
آیا این رفتار برای نهادهای نظارتی جای سوال ندار یا وقت آن نرسیده یک بار همه چیز به صورت شفاف بررسی شود تا هواداران فوتبال متوجه شوند در حیات خلوت سازمان لیگ و پرونده تبلیغات محیطی چه می‌گذرد؟ علت پافشاری صادق درودگر در جریان نقش آفرینی سازمان لیگ در این میان چیست؟
وقتی یک باشگاه لیگ برتری به گفته مسئولان شرکت توسعه و تجهیز اماکن ورزشی درآمدزایی هنگفتی دارند چرا باید با پافشاری سازمان لیگ این امتیاز و درآمدزایی از باشگاه‌ها سلب شود؟ چرا مسئولان سازمان لیگ قید درآمد ۳ میلیاردی از باشگاه استقلال بابت تنها یک بازی را زدند و حاضر به اعلام شماره حساب نشدند؟ آیا سهم سازمان لیگ بیشتر از این سه میلیارد تومان از هر بازی است که آنها به راحتی در این برهه اقتصادی قید دریافت این پول را می‌زنند؟
ابهامات و سوالات بی پاسخ فراوانی برای افکارعمومی در جریان پرونده تبلیغات محیطی وجود دارد که تنها با ورود دستگاه‌های نظارتی قابل پیگیری است و گرنه سازمان لیگ حاضر به شفاف سازی کامل در این خصوص نیست. انتظار می‌رود مسئولان دستگاه‌های نظارتی و قضایی با توجه به اظهارات مدیران باشگاه‌ها و مسئولان شرکت توسعه و تجهیز، تحقیق و تفحص از این سازمان را در دستور کار خود قرار دهند تا برای همگان روشن شود پشت پرده این ماجرا چیست آیا به گفته اعضای هیئت رئیسه سازمان لیگ پای دلسوزی در میان است، یا… .
