فضای تنازعی ایران با نظام بین الملل مربوط به امروز و دیروز نیست؛ بنابراین باید اذعان داشت، دولت پزشکیان کاری بسیار دشوار پیش روی خود میبیند. مخصوصا که به احتمال زیاد دونالد ترامپ در انتخابات نوامبر آینده بایدن را شکست خواهد داد و با وقفه ای ۴ ساله دوباره به کاخ سفید باز خواهد گشت که این می‌تواند، مانع‌های بیشتری پیش روی آرامش اقتصادی ایران قرار بدهد. آنهم در شرایطی که طاقت مردم طاق شده است و به همین دلیل از دولت چهاردهم توقع دارند، راهی برای برون رفت از این حالت مملو از چالش پیدا کند.
ایران برای خلاص شدن از شرایط توام با تهدید و تحدید‌های بسیار جدی، راهی جز تعامل با غرب ندارد و بر همین اساس بعد از پیروزی پزشکیان در رقابت با سعید جلیلی امیدواری در جامعه بیشتر شد. اما این را نباید از ذهن خارج کرد که توافق هسته ای، پیوستن به اف ای تی اف و هر موضوع مهمی که به دیپلماسی دارد، باید با تایید و نظرسطوح بالای حاکمیتی همراه شود. البته نمیتوانیم تاثیر تحرکات دولت‌ها را نادیده بگیریم. اینجاست که باید گفت، واقعا تفاوت دارد که فردی تعامل گرا رییس جمهوری شود یا کسی که هرگونه رابطه با غرب مذموم بداند. در واقع اگر امید افکار عمومی این روزها بیشتر شده است، دلیلش چیزی جز این نیست که دولت پزشکیان با حضور چهره‌هایی که مذاکره و هرگونه رابطه با غرب را امری مهم می‌دانند که به هیچ وجه نباید نادیده گرفته شود، تشکیل خواهد شد.
حالا که به حساس بودن موقعیت دولت اشاره شد، باید این نکته را هم یادآور شویم که دولت پزشکیان یا هر دولتی که تشکیل میشد، احتیاج مبرمی به همراهی در فضای داخل دارد تا بتواند برنامه هایش را اجرایی کند. در واقع مشخصا اگر مجلس بنای تعامل و همکاری با دولت را به بهانه رقابت‌های سیاسی نداشته باشد، به طور قطع دولت نمیتواند به مقصود لازم برسد؛ بنابراین توصیه مهم چیزی جز این نمیتواند باشد که همه ارکان نظام باید با دولت همکاری کنند.
نظام سیاسی به این تشخیص رسیده است که باید در برخی از سیاست‌ها تجدیدنظر صورت بگیرد که به گمانم، دولت پزشکیان توانمندی لازم را برای مدیریت شرایط خواهد داشت. فقط کافی است، عزمی جدی در داخل به وجود بیاید و در قبال اصرار تندرو‌ها به رفتار افراطی مقاومت شود تا ایران به واسطه روی کارآمدن دولتی منطق گرا، از شرایط مملو از تهدید و تحدید رهایی پیدا کند.
- نویسنده : مهدی مطهرنیا- تحلیلگر مسائل بین الملل
