جمله: چندین دهه است که چراغهای راهنمایی کمک میکنند تا عابران پیاده و ماشینسواران در خیابانها با هم به خوبی کنار بیایند. اما زمانی وجود داشت که در هیچ شهری چراغ ها و علائم رانندگی وجود نداشت و شهرها یا به طور مستقیم توسط پلیس ها هدایت میشدند یا هیچ گونه سیستم کنترل […]
جمله: چندین دهه است که چراغهای راهنمایی کمک میکنند تا عابران پیاده و ماشینسواران در خیابانها با هم به خوبی کنار بیایند. اما زمانی وجود داشت که در هیچ شهری چراغ ها و علائم رانندگی وجود نداشت و شهرها یا به طور مستقیم توسط پلیس ها هدایت میشدند یا هیچ گونه سیستم کنترل و هدایتی در شهر وجود نداشت. این وضعیت اما در دوشنبه ای در ۱۵۰ سال پیش با نصب اولین چراغ راهنمایی و رانندگی در شهر لندن تغییر کرد. این چراغ راهنمایی که با انرژی گازی کار می کرد در تقاطعی شلوغ مقابل پارلمان انگلیس در لندن نصب شد. مرگ سالانه بیش از ۱۰۰۰ نفر در خیابان های شلوغ از اسبها و درشکههای آن زمانِ انگلیس، مقامات این کشور را بر آن داشت تا برای حل این مشکل چاره ای بیاندیشند و چراغ راهنمایی اختراع «جان پیک نایت”، مهندس راه آهن، همان چاره مورد نظر بود.
مساله ترافیک حتی پیش از اختراع اتومبیلها نیز وجود داشت، ترافیک اسبها، گاریها و درشکهها از دهه ۱۸۶۰، بهویژه در اطراف مقر بیبیسی در لندن وجود داشت.
جان پیک، مدیر قطارهای بریتانیا در آن زمان شیوهای بر اساس روش کنترل ترافیک قطارها برای مهار ترافیک اسبها در لندن پیشنهاد داد. در آن زمان برای کنترل خطوط ریلی و رعایت نظم در حرکت قطارها سوزنبانها میله بزرگی را با دست جلوی قطار میگرفتند و پیام حرکت یا توقف را به لوکوموتیوران اعلام میکردند.
پس از این به مرور استفاده از چراغهای گازی با رنگ سبز و قرمز برای صدور فرمان حرکت یا توقف قطارها در شب استفاده شد.
در انگلستان آن روزگار در شبها لامپهای گازی درخشان مسوول صدور فرمان حرکت یا توقف قطارها بودند؛ البته برای ارسال پیام از طریق این لامپهای گازی لازم بود همواره یک پلیس در ایستگاه سوزنبانی قرار گرفته و با تنظیم چراغها، فرمان توقف یا حرکت را در شبهای سرد و مهگرفته لندن به لوکوموتیورانها منتقل کند.
اولین چراغ راهنمایی و آسیب جدی
اولین چراغ راهنمایی و رانندگی برای کنترل ترافیک اما در ۹ دسامبر ۱۹۶۸ در محله وستمینستر لندن و در حد فاصل ایستگاه اسبها و پلی که به مقر بیبیسی متصل میشد نصب شد. با توجه به موفقیتآمیز بودن این سیستم در کنترل ترافیک، پیشبینی میشد که بهزودی این چراغها در سراسر شهر لندن نصب شوند.
با این حال دوره حکمفرمایی اولین چراغ راهنمایی بسیار کوتاه بود. چرا که نشت گاز از این چراغ پس از گذشت حدود یک ماه از کارش منجر به انفجارهای زیادی شد که یک افسر پلیس را به شدت مجروح ساخت.
اما شهر لندن حدود شش دهه برای تغییر چراغ های راهنمایی و رانندگی در سال ۱۹۲۵، یعنی زمانی که چراغ های راهنمایی الکتریکی از آمریکا وارد انگلیس شد، انتظار کشید.در حال حاضر حدود ۹ میلیون نفر ساکن ناحیه بزرگ لندن هستند و این شهر، هفتمین شهر پرجمعیت جهان به شمار میرود. میدان پارلمان نیز هم اکنون شلوغ ترین نقطه پایتخت انگلیس محسوب می شود.
بنابر گزارش ان بی سی نیوز، در ناحیه ای که زمانی اولین چراغ راهنمایی جهان واقع شده بود، هم اکنون ۲۴ چراغ راهنمایی مخصوص خودروها و افراد پیاده قرار گرفته است. همچنین بیش از ۶۰۰۰ چراغ راهنمایی در سراسر شهر لندن برای کنترل ترافیک این شهر قرار داده شده است.
دویچهوله نیز در گزارشی در این باره از ۱۵۰ ساله شدن چراغ راهنمایی و رانندگی خبر داده که بخشی از آن را در ذیل میخوانید:
افسر پلیسی که ۱۵۰ سال پیش نخستین چراغ راهنمایی را به کار انداخت، در اثر انفجار به سختی مجروح شد، چون از گاز برای تولید نور استفاده کرده بود. اما اینک یک پلاکارد سبزرنگ در محلی که انفجار رخ داده بود، یاد مخترع چراغ راهنمایی، جان پیک نایت را گرامی میدارد. ایده و طرح نایت انتقال علامتهای هشداردهنده خط راه آهن به جاده و خیابان بود.
پس از جریان انفجار دیگر خبری از علامتهای هشداردهنده نبود و خیابانهای لندن به مدت ۵۰ سال از وجود چراغ راهنمایی فارغ بودند. تا اینکه سرانجام چراغ راهنمایی برقی در سال ۱۹۱۴ در شهر کلیولند واقع در ایالت اوهایوی آمریکا به بهرهبرداری رسید. در اوایل دهه ۱۹۲۰ استفاده از چراغ راهنمایی در اروپا نیز با موفقیت ممکن شد.
اولین چراغ راهنمایی در ایران کجا نصب شد؟
اولین چراغ راهنمایی ثابت در سر چهارراها در سال ۱۳۳۶ در باغ ملی و دروازه شمیران و بعد از آن در پل امیر بهادر و کمرگ امیریه و تقاطع ولیعصر -امام خمینی نصب شد که با دستگاههای کنترل از داخل کیوسک راهنمایی کار می کرد.برای این منظور ماموری مسئول کنترل خیابان و چراغ بود که همیشه در کیوسک وجود داشت .اما قبل از نصب این چراغها در تقاطع خیابان ها ,اولین چراغ راهنمایی که وارد کشور شد,دارای دو رنگ قرمز و سبز بود که داخل کوله پشتی قرار داشت و دو کلید جهت تعویض چراغها (خاموش -روشن کردن )داشت .مامور راهنمایی در حالیکه روی سکویی مخصوص در وسط چهارراه ایستاده بود ,با پشت کردن به طرف رانندگان و زدن کلید به انها دستور توقف یا حرکت می داد.این چراغها با باطری کار می کردند و باطری انها به همراه چراغ در داخل کوله پشتی جای داشت.گفتنی است چراغهای اتوماتیک از سال ۱۳۳۹ به ایران وارد ودر تقاطعها نصب شد .
اولین گواهینامه اتومبیل در ایران
اولین گواهینامه :اولین گواهینامه اتومبیل در ایران -سال ۱۳۰۱ صادر شد.درآن زمان فقط ۲۰ نوع علائم راهنمایی و رانندگی وجود داشت.